Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Leszek Kleczkowski Sędziowie Sędzia WSA Ewa Kruppik-Świetlicka (spr.) Sędzia WSA Jarosław Szulc Protokolant Starszy sekretarz sądowy Małgorzata Antoniuk po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 04 lutego 2015r. sprawy ze skargi J. G. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zarzutów w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej oddala skargę
Zaskarżonym postanowieniem Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. utrzymało w mocy postanowienie Wójta Gminy S. z dnia [...] w którym organ ten wyraził stanowisko wierzyciela w przedmiocie zarzutu zgłoszonego w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej przez J. G. (skarżącą), uznając go za nieuzasadniony.
W uzasadnieniu organ odwoławczy podał, że pismem z dnia 9 czerwca 2014 r. skarżąca wniosła, zarzut w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej na podstawie tytułu wykonawczego nr [...], wystawionego przez Wójta Gminy S. z tytułu opłaty planistycznej dotyczących działek położonych w G., przeciwko prowadzeniu egzekucji administracyjnej na podstawie art. 33 § 1 pkt 1 z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U z 2012 r. Nr 229, poz. 1015 ze zm., dalej zwaną u.p.e.a.), i wniosła o umorzenie postępowania. Uzasadniając zarzut zobowiązana podniosła, że obowiązek wynikający z decyzji z dnia [...] w sprawie ustalenia opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości działek uległ przedawnieniu. Zobowiązana wskazała, że w niniejszej sprawie winien znaleźć zastosowanie przepis art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej przewidujący 5-letni termin przedawnienia należności.
Organ egzekucyjny, którym w jest Naczelnik Pierwszego Urzędu
Skarbowego w B. zwrócił się do Wójta Gminy S. o wyrażenie stanowiska wierzyciela w zakresie zgłoszonego zarzutu w trybie art. 34 § 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
Postanowieniem z dnia [...] Wójt uznał podniesiony zarzut za nieuzasadniony. Uzasadniając rozstrzygnięcie Wójt Gminy S., powołując się na orzecznictwo sądów administracyjnych wyjaśnił, że przepisy Ordynacji podatkowej dotyczące przedawnienia zobowiązań podatkowych nie mają zastosowania w stosunku do opłaty planistycznej. Ponadto organ wywiódł, że również analiza okresu przedawnienia dokonana na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego, nie daje możliwości uznania zarzutu za zasadny.
Nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem strona złożyła zażalenie, w którym stwierdziła, że w jej ocenie zarzut przedawnienia jest zasadny ponieważ na podstawie art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej dochodzenie ustalonej opłaty planistycznej ostateczną decyzją Wójta Gminy Sicienko przedawniło się z końcem 2007r. Skarżąca wskazała, że w demokratycznym państwie prawa nie jest możliwe aby obowiązek o charakterze publicznoprawnym, a takim jest opłata planistyczna, nie podlegał przedawnieniu. Odnośnie badania przedawnienia na podstawie art. 123 § 1 pkt 1 kodeksu Cywilnego, skarżąca wywiodła, że termin przedawnienia również upłynął, a ustalenia Wójta Gminy S. dotyczące przerwania biegu terminu przedawnienia są chybione.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze postanowieniem z dnia [...] utrzymało w mocy zaskarżone postanowienie. Wyjaśniono, że zgodnie z art. 36 ust. 4 ustawy o planowaniu zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 L, poz. 647) jeżeli w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą wartość nieruchomości wzrosła, a właściciel lub użytkownik wieczysty zbywa tę nieruchomość, wójt, burmistrz albo prezydent miasta pobiera jednorazową opłatę ustaloną w tym planie, określoną w stosunku procentowym do wzrostu wartości nieruchomości. Opłata ta jest dochodem własnym gminy. Wysokość opłaty nie może być wyższa niż 30% wzrostu wartości nieruchomości. Opłata z tytułu wzrostu wartości nieruchomości potocznie nazywana jest opłatą planistyczną (rentą planistyczną).