Skarżący przedłożył także oświadczenia osób co do których otrzymano nie budzące wątpliwości także samego skarżącego, odpowiedzi, że tak osoba nie figuruje w ewidencjach, nie zamieszkuje i nie zamieszkiwała pod wskazanym w oświadczeniu, adresem. Jakkolwiek postępowanie to cechowały nieścisłości, to WSA uznał je za nieistotne, gdyż ostatecznie bezsprzecznie odpowiedzi obejmowały dane osobowe z oświadczeń.
W przekonaniu Sądu, również trafne są wnioski organu wyciągnięte z materiału zebranego na okoliczność transakcji z firmą A. Na początek należy stwierdzić, że były one zdeterminowane tym, iż skarżący sprzedał olej opałowy w ilości wykazanej na fakturach wystawionych na tego kontrahenta, czemu nie zaprzecza. Wywody organu są logiczne, szczegółowe i poparte materiałem dowodowym. Dlatego też na dalszy plan schodzi tłumaczenie M., czy świadomie uczestniczył w procesie fikcyjnego obrotu czy też, jak twierdzi, podpisał podłożone dokumenty. Istotnym jest to, czy mógł wystawić wymagane oświadczenia zgodnie z rzeczywistością. W ocenie Sądu wystarczającym jest materiał zebrany przez organ by uznać, że takich oświadczeń nie mógł on sporządzić (podpisać). Świadczy o tym: niepodważony brak ewidencjonowania faktur, brak możliwości magazynowania, brak możliwości przerobu paliwa, zapłata tak dużej kwoty, która stanowiłaby aż 84,62% całego przychodu, obrót gotówkowy, czy też nie do uchwycenia motyw, jaki miałby A. kupując towar bez dalszej historii ekonomicznej. Spójne