Sprawa ze skargi na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w B. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności postanowienia
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Leszek Kleczkowski Sędziowie Sędzia WSA Halina Adamczewska-Wasilewicz (spr.) Sędzia WSA Urszula Wiśniewska Protokolant Referent -stażysta Katarzyna Gołda po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 30 stycznia 2013 r. sprawy ze skargi M. C. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności postanowienia oddala skargę

Inne orzeczenia o symbolu:
6119 Inne o symbolu podstawowym 611
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatkowe postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej
Uzasadnienie strona 1/7

Decyzją z dnia [...]r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w I. określił M. Ch. wysokość zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od towarów i usług za grudzień 2003 r. i styczeń 2004 r. Decyzji tej nadał - postanowieniem z dnia [...]r. - rygor natychmiastowej wykonalności. Na to postanowienie strona reprezentowana przez radcę prawnego wniosła zażalenie. Dyrektor Izby Skarbowej w B. utrzymał je w mocy postanowieniem z dnia [...]r. Na postanowienie to nie została wniesiona skarga do sądu administracyjnego.

Pismem z dnia [...]r. podatnik wniósł o stwierdzenie nieważności postanowienia Dyrektora z dnia [...]r., któremu zarzucił rażące naruszenie art. 228 § 1 pkt 1 w związku z art. 212, art. 219 i art. 145 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowej (Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) dalej jako O.p., a w konsekwencji art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 219, art. 239a i art. 239 § 3 tej ustawy, z uwagi na utrzymanie w mocy postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego w sprawie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji nieostatecznej. Zdaniem skarżącego, organ II instancji powinien stwierdzić niedopuszczalność zażalenia i umorzyć postępowanie w sprawie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności, ponieważ postanowienie o nadaniu rygoru natychmiastowej wykonalności nie zostało wprowadzone do obrotu prawnego. Zostało doręczone pełnomocnikowi, który nie był ustanowiony w sprawie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności.

Postanowieniem z dnia [...]r. Dyrektor Izby Skarbowej odmówił stwierdzenia nieważności wskazanego postanowienia z dnia [...]r. Organ stwierdził, że nie wystąpiła żadna z przesłanek art. 247 O.p. Na to rozstrzygnięcie podatnik złożył zażalenie, wnosząc o jego zmianę i wydanie postanowienia stwierdzającego nieważność postanowienia z dnia [...]r. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił rażące naruszenie przepisów art. 247 § 3 pkt 1 i art. 249 w związku z art. 219 O.p.

Postanowieniem z dnia [...]r. Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy postanowienie organu I instancji. Powołał się na art. 247 § 1 O.p. (zarzut dotyczył naruszenia art. 247 § 3 pkt 1 O.p. jednakże organ odwoławczy, ze względu na brak takiego przepisu we wskazanej ustawie oraz na treść zażalenia, uznał taki zapis za oczywistą omyłkę), który wymienia sytuacje, w jakich organ podatkowy stwierdza nieważność decyzji ostatecznej. Organ powołał także art. 128, art. 136 - art.137, art. 219, art. 228 § 1 i art. 249 O.p. oraz art. 91 pkt 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296), dalej jako k.p.c. Na podstawie znajdującego się w aktach postępowania pełnomocnictwa udzielonego radcy prawnemu T. B. organ stwierdził, że postanowienie zarówno I instancji w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności, jak i II instancji, zostały doręczone prawidłowo. Podał, że z treści pełnomocnictwa wynika, iż pełnomocnik został umocowany do reprezentowania M. Ch. we wszystkich postępowaniach dotyczących podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia 2003 r. do stycznia 2004 r. Podniósł także, że czynności procesowe podejmowane w postępowaniu mającym za przedmiot nadanie rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji nieostatecznej stanowią czynności procesowe łączące się ze sprawą określenia tego zobowiązania w rozumieniu art. 91 pkt 1 k.p.c. Zatem przyjąć należało, że złożone do akt pełnomocnictwo z dnia [...]r., obejmowało również to postępowanie. Tym samym organ I instancji prawidłowo doręczył postanowienie do rąk ustanowionego pełnomocnika, czym zadość uczynił przepisowi art. 145 § 2 O.p. Z chwilą doręczenia postanowienia Naczelnika, doszło do związania organu wydanym rozstrzygnięciem (art. 212 w zw. z art. 219 O.p.) i rozpoczęcia biegu terminu do wniesienia zażalenia (art. 236 § 2 pkt 1 O.p.). Dyrektor Izby Skarbowej działając jako organ odwoławczy nie mógł stwierdzić niedopuszczalności zażalenia na podstawie art. 228 § 1 pkt 1 w zw. z art. 239 O.p., a jedynie wydać jedno z rozstrzygnięć określonych w art. 233 § 1 i 2 w zw. z art. 239 O.p. W ocenie Dyrektora, wydanie postanowienia w trybie art. 228 § 1 pkt 1 O.p. nie czyni postępowania w sprawie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności bezprzedmiotowym. Wskazał, że w sytuacji zaskarżenia postanowienia nadającego rygor natychmiastowej wykonalności i stwierdzenia w ramach kontroli instancyjnej braku jego doręczenia, organ I instancji zobowiązany jest do jego ponownego - tym razem prawidłowego - doręczenia. Dyrektor zauważył, że postępowanie w sprawie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności nie staje się bezprzedmiotowym tylko dlatego, że akt administracyjny je kończący nie został doręczony. Organ uznał, że nie miało miejsca rażące naruszenie przepisów prawa, tj. naruszenie takiej wagi, by konieczne było złamanie zasady trwałości ostatecznego postanowienia administracyjnego poprzez jego wyeliminowanie z obrotu prawnego. Organ nie stwierdził także wystąpienia pozostałych przesłanek stwierdzenia nieważności decyzji z art. 247 § 1 O.p.

Strona 1/7
Inne orzeczenia o symbolu:
6119 Inne o symbolu podstawowym 611
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatkowe postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej