Sprawa ze skargi na decyzję SKO w W. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Janina Antosiewicz Sędziowie WSA Monika Nowicka NSA Anna Łukaszewska-Macioch (spr.) Protokolant Jolanta Zagrzejewska po rozpoznaniu w dniu 11 lutego 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi T. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] marca 2002 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] września 2001 r. nr [...], 2. stwierdza, że powyższe decyzje nie podlegają wykonaniu, 3. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. na rzecz skarżącego T. J. kwotę 30 (trzydzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/4

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. decyzją z dnia [...] marca 2002 r. Nr [...], po rozpatrzeniu wniosku T. J. o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymało w mocy decyzję Kolegium z dnia [...] września 2001 r. Nr [...] o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] sierpnia 2000 r. Nr [...] stwierdzającej nieważność decyzji Naczelnika Dzielnicy W. Nr [...] z dnia [...] stycznia 1976 r. w przedmiocie ustanowienia na rzecz T. J. prawa użytkowania wieczystego do niepodzielnej połowy działki nr [...] o powierzchni 533 m2 gruntu nieruchomości warszawskiej położonej przy ul. [...] (obecnie [...]).

W uzasadnieniu decyzji Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. podało, że decyzją z dnia [...] sierpnia 2000 r. Nr [...] stwierdziło nieważność decyzji Naczelnika Dzielnicy W. dnia [...] stycznia 1976 r. w przedmiocie ustanowienia na rzecz T. J. prawa użytkowania wieczystego do niepodzielnej połowy działki nr [...] o powierzchni 533 m2 gruntu nieruchomości warszawskiej położonej przy ul. [...] (obecnie [...]).

W dniu 14 marca 2001 r. T. J. złożył wniosek o stwierdzenie nieważności cyt. wyżej decyzji Kolegium z dnia [...] sierpnia 2000 r. powołując się na art. 156 § 1 pkt 2 kpa i zarzucając błędną interpretację dekretu z dnia [...] października 1945 r. Po rozpoznaniu wniosku Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. decyzją z dnia [...] września 2001 r. Nr [...] odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji z dnia [...] sierpnia 2000 r.

We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy T. J. wskazał, że powołany w decyzji art. 7 ust. 1 dekretu dotyczy tylko możliwości złożenia wniosku, natomiast o sposobie jego rozpatrzenia stanowi art. 7 ust. 2. W świetle tego przepisu przyznanie wieczystej dzierżawy b. właścicielom jest możliwe, o ile nie koliduje z ogólnym planem zagospodarowania. Wniosek byłych właścicieli nieruchomości został rozpatrzony decyzją ostateczną przyznającą im prawo użytkowania wieczystego do połowy działki. Druga część działki przeszła na własność Skarbu Państwa i - jak stwierdzono w decyzji Urzędu Dzielnicowego W. z dnia [...] sierpnia 1974 r. Nr [...] - wieczysta dzierżawa mogła być przyznana członkom najbliższej rodziny byłych właścicieli.

Rozpatrując sprawę ponownie Kolegium zważyło, że stosownie do art. 7 ust.1 i 2 dekretu z dnia 26 października 1945 r. ustanowienie prawa wieczystej dzierżawy gruntu mogło nastąpić jedynie na rzecz byłego właściciela gruntu lub jego następców prawnych, m. in. jeżeli były właściciel nie żył. T. J. w żadnym momencie postępowania nie wykazał, że jest następcą prawnym byłego właściciela nieruchomości. Pogląd, iż prawo wieczystej dzierżawy (obecnie prawo użytkowania wieczystego) do gruntu mogło być ustanowione również na rzecz członka rodziny byłego właściciela, jest całkowicie błędny. Brak jest podstaw do przyjęcia, że przepisy dekretu dopuszczały prawo do nabycia prawa wieczystej dzierżawy do gruntu zarówno byłemu właścicielowi jak i osobom, które w przyszłości mogą stać się jego następcami prawnymi. Oceny tej nie zmienia okoliczność, iż w decyzji Dyrektora Wydziału [...] Urzędu W. z dnia [...] sierpnia 1974 r. (utrzymującej w mocy decyzję o oddaniu, na podstawie art. 7 dekretu z dnia 26 października 1945 r., na rzecz W. J., H. J. i G. F. w użytkowanie wieczyste niepodzielnej połowy gruntu przy ul. [...]) wyrażono pogląd, że "pozostała ½ część terenu może być oddana w użytkowanie wieczyste członkom rodziny b. właścicieli, którzy zrealizują nadbudowę w budynku". Pogląd ten był całkowicie błędny, gdyż na podstawie dekretu z 26 października 1945 r. winno być ustanowione prawo użytkowania wieczystego do całej działki o pow. 533 m2. Dekret nie przewidywał możliwości zwrotu byłym właścicielom jedynie części działki w normatywie odpowiadającym jednemu lokalowi mieszkalnemu. W tej sytuacji przyznanie T. J.drugiej połowy działki należało potraktować jako swoiste obejście prawa mające na celu zrekompensowanie rodzinie J. skutków błędu w decyzji z dnia [...] sierpnia 1974 r. Jednak zasada praworządności wymaga, aby stosowanie przepisów dekretu następowało zgodnie z jego przepisami. Z tych względów należało stwierdzić nieważność cyt. decyzji Naczelnika Dzielnicy W. z dnia [...] stycznia 1976 r., jak również należałoby stwierdzić nieważność decyzji Dyrektora Wydziału [...] Urzędu W. z dnia [...] sierpnia 1974 r., celem prawidłowego ustanowienia praw rzeczowych do całego gruntu na rzecz następców prawnych byłego właściciela nieruchomości - zmarłego w dniu 15 listopada 1945 r. T. J.. Z uwagi na to, że T. J. nie mieści się w kręgu osób wymienionych w art. 7 ust. 1 dekretu, należało wskazać na ten przepis jako podstawę unieważnienia decyzji.

Strona 1/4