Skarga Leona M. na decyzję Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy w przedmiocie odmowy wydania pozwolenia na budowę garażu i na podstawie art. 207 par. 1 i 3 Kpa stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Naczelnika Dzielnicy , a także
Tezy

Postanowienie Komitetu Gospodarczego Rady Ministrów, podjęte na 6/82 posiedzeniu w dniu 28 stycznia 1982 r., dotyczące m.in. zakazu wydawania pozwoleń na budowę garaży, nie stanowi normy powszechnie obowiązującej, wobec czego decyzja administracyjna wydana w wykonaniu tego postanowienia, jest wydana bez podstawy prawnej /art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa/.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Leona M. na decyzję Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 24 maja 1982 r. w przedmiocie odmowy wydania pozwolenia na budowę garażu i na podstawie art. 207 par. 1 i 3 Kpa stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Naczelnika Dzielnicy z dnia 9 kwietnia 1982 r., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy kwotę złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.

Uzasadnienie

Naczelnik Dzielnicy w Warszawie decyzją z dnia 9 kwietnia 1982 r. nr AGK-8381/Nb-81/82 wydaną na podstawie par. 46 ust. 1 pkt 3 i 4 rozporządzenia Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie nadzoru urbanistyczno-budowlanego /Dz.U. nr 8 poz. 48 ze zm./ oraz postanowienia Komitetu Gospodarczego Rady Ministrów z dnia 28 stycznia 1982 r. odmówił Leonowi M. wydania pozwolenia na budowę garażu przy ul. B. w Warszawie, dobudowanego do istniejącego zespołu garaży. Decyzję uzasadniono dyspozycją Komitetu Gospodarczego Rady Ministrów, z której wynika zakaz wydawania pozwoleń na budowę garaży. Przed wystąpieniem o pozwolenie na budowę Leon M. otrzymał informację o terenie, podpisaną z upoważnienia Naczelnika Dzielnicy w dniu 15 stycznia 1982 r., z którego wynika, że budowa garażu we wnioskowanym miejscu jest dopuszczalna, z zastrzeżeniem, że lokalizacja ma charakter czasowy. W związku z otrzymaną informacją o terenie Leon M. przygotował projekt garażu, opracowany przez Terenowy zespół Usług Projektowych przy Urzędzie Dzielnicowym.

Leon M. odwołał się do Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy, który decyzją nr UA-NB/48/Płn/82 z dnia 24 maja 1982 r. otrzymał w mocy wymienioną decyzję Naczelnika Dzielnicy. Organ odwoławczy w uzasadnieniu swej decyzji stwierdził, że jedyną podstawą odmowy wydania pozwolenia na budowę jest wymienione postanowienie Komitetu Gospodarczego Rady Ministrów z dnia 28 stycznia 1982 r.

Leon M. zaskarżył decyzję Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy do Naczelnego Sądu Administracyjnego, wnosząc o jej uchylenie, z powołaniem się na otrzymaną informację o terenie, pozytywną dla niego, oraz na poniesione koszty sporządzenia projektu zamierzonego garażu.

W odpowiedzi na skargę Prezydent Miasta Stołecznego Warszawy nie znalazł podstaw do zmiany zaskarżonej decyzji.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Art. 6 Kpa stanowi, że organy administracji państwowej działają na podstawie przepisów prawa. Przepisami prawnymi, stanowiącymi podstawę rozstrzygania przez organy administracji państwowej w sprawach indywidualnych z zakresu administracji państwowej, są ustawy oraz przepisy wydane w wykonaniu ustaw. Postanowienie Komitetu Gospodarczego Rady Ministrów jest adresowane do organów administracji państwowej i ma charakter wytycznej działania, która może być stosowana jedynie w ramach przepisów ustawowych. Postanowienie to nie stanowi normy powszechnie obowiązującej, przeto decyzja administracyjna, wydana w wykonaniu wyżej omówionego postanowienia Komitetu Gospodarczego Rady Ministrów, została wydana bez podstawy prawnej /art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa/.

Z tych względów, stosownie do art. 207 par. 1 i 3 Kpa, należało stwierdzić nieważność zaskarżonych decyzji. O kosztach postępowania orzeczono zgodnie z art. 208 Kpa.

Strona 1/1