W wypadku wycofania przez jednostkę organizacyjną wniosku złożonego w trybie art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99 ze zm../ organ orzekający ma obowiązek wynikający z art. 105 par. 2 Kpa ustalenia, czy umorzenie postępowania nie jest sprzeczne z interesem społecznym, to zaś uprawnia go do dokonania własnej oceny zbędności gruntu dla wnioskodawcy na zasadzie art. 41 ust. 2 pkt 1 cytowanej ustawy.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Przedsiębiorstwa Robót Inżynieryjnych w Z.W. na decyzję Głównego Geodety Wojewódzkiego w Sieradzu z dnia 27 kwietnia 1988 r. w przedmiocie wygaśnięcia zarządu terenem.
Pismem z dnia 23 grudnia 1985 r. znak 8894/85 Przedsiębiorstwo Robót Inżynieryjnych w Z.W. powiadomiło Prezydenta Miasta Z.W., że "znajdujące się przy ul. Ł. tereny oznaczone na mapie sytuacyjnej: pod nr 111 budynek 203, 112, 113 budynek 207, 120 budynek 211, 150, 125 budynek 211a, 126 budynek 213, budynek 215, 217 nie będą wykorzystane przez przedsiębiorstwo zgodnie z pierwotnym przeznaczeniem. Nieruchomości te są zbędne na skutek zaniechania dalszej realizacji inwestycji". W związku z tym przedsiębiorstwo wniosło "o wydanie decyzji o zwrocie nieruchomości" w trybie określonym w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 16 września 1985 r. w sprawie zasad i trybu rozliczeń w razie zwrotu wywłaszczonych nieruchomości /Dz.U. nr 47 poz. 243/.
W wyniku przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego Kierownik Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Miejskiego w Z.W. powiadomił wnioskodawcę pismem z dnia 17 kwietnia 1986 r. /znak G.I. 8221/1/86/, że wydania żądanej decyzji jest uwarunkowane zagospodarowaniem strefy ochronnej wzdłuż ulicy Ł. w myśl postanowienia Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej z dnia 19 listopada 1985 r. Strefa taka została zagospodarowana, co stwierdziła Wojewódzka Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna w piśmie z dnia 9 maja 1986 r.
W dniu 14 lipca 1987 r. pismem nr 2947/87 Przedsiębiorstwo Robót Inżynieryjnych w Z.W. powiadomiło Prezydenta Miasta, że wniosek przedsiębiorstwa z 1985 r. jest nieaktualny, ponieważ na terenach objętych tym wnioskiem będą wznowione inwestycje.
W dniu 13 stycznia 1988 r. decyzję nr G.I.8224/1/88 Kierownik Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Miejskiego w Z.W. orzekł o wygaśnięciu zarządu terenem położonym przy ul. Ł. nr 203 i 213, to jest działek nr 27/1, 27/5 i 27/8 o łącznej powierzchni 2450 m2. Jako podstawę prawną decyzji powołał art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99 ze zm../ oraz par. 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 września 1985 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu oddawania w zarząd oraz użytkowanie nieruchomości państwowych, przekazywania tych nieruchomości między państwowymi jednostkami organizacyjnymi i dokonywania rozliczeń z tego tytułu /Dz.U. nr 47 poz. 240/. W uzasadnieniu decyzji wyjaśnił, że tereny objęte nią były wywłaszczone i ich poprzedni właściciele wystąpili o zwrot w myśl art. 74 wyżej cytowanej ustawy w tym samym czasie, w jakim przedsiębiorstwo z tych nieruchomości zrezygnowało. Niezrozumiała chwiejność w ocenie niezbędności tych terenów dla przedsiębiorstwa spowodowała, że organ orzekł jak w sentencji.
Przedsiębiorstwo Robót Inżynieryjnych w Z.W. odwołało się od tej decyzji, wnosząc o jej uchylenie i umorzenie postępowania w sprawie. Podało, że jego baza miała być zrealizowana w dwóch etapach. Wprawdzie początkowo zrezygnowano z dalszego inwestowania po zakończeniu w 1982 r. etapu pierwszego, jednakże w 1986 r. inwestowanie wznowiono i jest ono kontynuowane. To spowodowało zmianę stanowiska co do oceny niezbędności terenów. Obecnie, w związku ze zmianą przedmiotu produkcji, konieczne będzie ustanowienie szerszej strefy ochronnej /100 m/ w bezpośrednim sąsiedztwie nieruchomości ul. Ł. nr 203.