Odstąpienie od realizacji umowy nie uzasadnia zwrotu prawidłowo naliczonej i uiszczonej opłaty skarbowej.
oddala skargę.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Na wstępie należy wspomnieć, że w sprawie niniejszej - na tle zarzutów skargi - Sąd miał do czynienia z dwoma reżimami prawnymi - prawa cywilnego i administracyjnego prawa podatkowego. Przepisy prawa podatkowego z zaistnieniem pewnych zdarzeń ze sfery stosunków cywilnoprawnych wiążą określone skutki podatkowe /opłaty skarbowej/. Tak jest m.in. z czynnościami cywilnoprawnymi wymienionymi w art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./, poddanymi tej opłacie. opłacie tej podlegają m.in. umowy sprzedaży /art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. "a", a obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej od tych umów powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej /art. 5 pkt 4/.
Umowa sprzedaży /art. 535 Kc/ jest umową konsensualną, która dochodzi skutku przez porozumienie stron. Zwrócić należy uwagę, że w umowie z dn. 12.I.1994 r. strony oświadczyły m.in., że sprzedający kwituje niniejszym odbiór kwoty stanowiącej wartość przedmiotu umowy /par. 3/, a na kupującego przechodzą prawa i obowiązki związane ze zbyciem udziałów w dniu zawarcia umowy /par. 4/, a w sprawach w umowie nie uregulowanych będą miały zastosowanie przepisy kodeksu cywilnego. W pełni uzasadniona więc była ocena organów podatkowych, że była to ważna, prawnie skuteczna czynność cywilnoprawna, od której obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej powstał z chwilą jej dokonania.
Natomiast zwrot prawidłowo zaliczonej i uiszczonej opłaty skarbowej następuje wyłącznie w sytuacjach określonych w art. 13 ustawy o opłacie skarbowej.
Art. 13 ust. 1 pkt 3 lit. "a" tej ustawy, na który powołano się w skardze, stanowi, że opłata skarbowa podlega zwrotowi jeżeli czynność cywilnoprawna jest nieważna lub prawomocnym orzeczeniem sądu została uznana za nieważną albo uchylone zostały skutki prawne oświadczenia woli /nieważność względna/. Jest rzeczą bezsporną, że takiego orzeczenia Sądu strona skarżąca nie przedstawiła. Z powodów wyżej podanych również organy podatkowe nie miały podstaw do uznania umowy z dn. 12.I.1994 r. za czynność prawną nieważną.
Nie jest bowiem sprawą organów podatkowych ocena zasadności i skuteczności zmian oświadczeń woli stron umów cywilnoprawnych czy sposobu realizacji tych umów. odstąpienie od realizacji umowy nie uzasadnia zwrotu prawidłowo naliczonej i uiszczonej opłaty skarbowej.
Na rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym pełnomocnik skarżącej podniósł dodatkowo, że mógłby być rozważany przepis art. 13 ust. 1 pkt 3 lit. "b" ustawy o opłacie skarbowej jako podstawa zwrotu opłaty. W związku z tym należy stwierdzić, że ten argument nie był w postępowaniu administracyjnym podnoszony i stąd nie był on rozważany przez organy podatkowe. Zauważyć jednak należy, że przepis ten stanowi o zwrocie opłaty skarbowej, gdy nie spełnił się warunek zawieszający, od którego uzależniono wykonanie czynności cywilnoprawnej. Takiego warunku zawieszającego, od którego uzależnione byłoby wykonanie umowy sprzedaży z dn. 12.I.1994 r. umowa ta nie przewidywała.
Mając powyższe na uwadze Sąd nie podzielił zarzutów skargi, że zaskarżona decyzja naruszała przepisy prawa i w związku z tym - na podstawie art. 207 par. 5 Kpa, w zw. z art. 68 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ orzekł jak w sentencji.