Ustawa z dnia 22 kwietnia 1959 r. o remontach i odbudowie oraz wykańczaniu budowy i nadbudowie budynków /Dz.U. 1968 nr 36 poz. 249/ nie stwarza podstawy prawnej do nałożenia na właściciela lub zarządcę obowiązku wykonania remontu budynku.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Franciszka P. na decyzję Wojewody Radomskiego z dnia 14 maja 1984 r. w przedmiocie nakazu remontu budynku i na podstawie art. 207 par. 1 i 3 Kpa stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Prezydenta Miasta R., a także zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Wojewody Radomskiego kwotę złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.
Ostateczną decyzją nr GKK.II.8124/21/84 z dnia 14 maja 1984 r., wydaną z upoważnienia Wojewody Radomskiego na podstawie art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/, i art. 3 ustawy z dnia 22 kwietnia 1959 r. o remontach i odbudowie oraz o wykańczaniu budowy i nadbudowie budynków /Dz.U. 1968 nr 36 poz. 249/, utrzymano w mocy decyzję wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta R. z dnia 27 lutego 1984 r., mocą której orzeczono:
1/ wykonać remont domu i obróbki blacharskiej posesji przy ul. nr 12,.
2/ zabezpieczyć strop w bramie od ul. W.,
3/ usprawnić instalację elektryczną w lokalu nr 5 w wyżej oznaczonym budynku,
4/ wymienić okna w lokalu nr 2 w tym budynku, a jeżeli wilgoć w tym lokalu nie ustąpi po remoncie dachu - należy zabezpieczyć ściany w pokojach przed dalszą dewastacją. prace te należało wykonać w terminie do dnia 30 czerwca 1984 r. w ramach obowiązków administrowania wskazaną nieruchomością.
Z uzasadnienia ostatecznej decyzji Wojewody Radomskiego wynika, iż remont budynku ma na celu zabezpieczenie go przed dekapitalizacją. Nieruchomość jest zlokalizowana w kompleksie zabytkowych budynków przewidzianych do odrestaurowania, dlatego w decyzji chodzi o odrębne naprawy. jak stwierdzono podczas wizji lokalnej, główną przyczyną zalewania lokali jest zły stan obróbek blacharskich oraz zanieczyszczona rynna. Zabezpieczenie stropu w bramie od ul. W. spoczywa na administratorze posesji, a obecny stan zagraża bezpieczeństwu publicznemu. Wyeksploatowana instalacja elektryczna powinna być wymieniona w całym budynku, ponieważ stwarza zagrożenie pożarowe.
Z protokołu wizji lokalnej z dnia 22 lutego 1984 r. na nieruchomości nr 12 przy ul. R. wynika, iż administrator posesji - Franciszek P. - zobowiązał się tylko do wykonania remontu dachu w oficynie i obróbki blacharskiej w ramach przyznanej mu pożyczki w wysokości 140 tys. zł.
Skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego na decyzję ostateczną wniósł Franciszek P., wskazując, że nie ustosunkowano się w niej do okoliczności przezeń podanych co do wymiany okien w lokalu nr 2, iż okna są zaparowane na skutek opalania lokalu gazem przez lokatora poza licznikiem; lokator powinien jedynie okna wymalować farbą olejną, a nie czynił tego od 20 lat. Ponadto nie jest prawidłowe pouczenie, iż administrator ma dochodzić roszczeń od lokatora P. na drodze sądowej w odniesieniu do pkt 2 decyzji /zabezpieczenia stropu w bramie od ul. W./, ponieważ niekwestionowaną przyczyną tego stanu jest złe użytkowanie lokalu zamieszkałego przez P. Lokator ten zajął lokal mieszkalny samowolnie, nie została z nim zawarta umowa najmu, od 5 lat nie opłaca czynszu i w postępowaniu cywilnym toczy się sprawa o eksmisję i zapłatę czynszu. Zdaniem skarżącego, nie jest prawidłowe ustalenie komisji co do usprawnienia instalacji elektrycznej /pkt 3 decyzji/. Komisja uznała, że wpływ na złą jakość tej instalacji ma zainstalowanie w sąsiednim lokalu łazienki na tej ścianie, gdy w rzeczywistości możliwość awarii jest związana zapewne z korzystaniem przez lokatora z niesprawnego sprzętu, bądź przeciążenia linii nadmiernym poborem energii. naprawa sprzętu i zabezpieczenie instalacji jest obowiązkiem lokatora stosownie do par. 2 rozporządzenia Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowisk z dnia 23 lutego 1983 r. w sprawie określenia obowiązków najemcy w zakresie wykonywania drobnych napraw i odnawiania lokali /Dz.U. nr 11 poz. 56/. W sprawie remontu dachu i obróbki blacharskiej /pkt 1 decyzji/ administrator jedynie oświadczył, że celowe byłoby dokonanie remontu dachu /bez wykonania remontów w lokalach/, a jego zobowiązanie się do wykonania remontu dachu było warunkowe, uzależnione od zdobycia materiałów i wykonawcy robót w ramach udzielonego kredytu. Skarga zawierała wniosek o uchylenie decyzji organów administracji państwowej I i II instancji jako wydanych bez żadnych podstaw prawnych.