Prawo do renty socjalnej na podstawie art. 27a ust. 1 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60 ze zm./, dodanego przez ustawę z dnia 14 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy o pomocy społecznej oraz ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. nr 100 poz. 459/, przysługuje osobie całkowicie niezdolnej do pracy z powodu inwalidztwa powstałego przed ukończeniem 18 roku życia, niezależnie od tego, czy całkowita niezdolność do pracy z powodu tego inwalidztwa powstała przed ukończeniem, czy po ukończeniu 18 roku życia.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Edyty Cz.-G. na decyzję Wojewody (...) z dnia 16 lutego 1997 r. w przedmiocie przyznania renty socjalnej i na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368/ uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora (...) Centrum Pomocy Społecznej z dnia 29 listopada 1996 r.
Wojewoda (...) decyzją z dnia 16 lutego 1997 r. nr 8145/14/97 utrzymał w mocy decyzję Dyrektora (...) Centrum Pomocy Społecznej z dnia 29 listopada 1996 r. nr BCPS.Dśw.8147/116/96 o odmowie przyznania Edycie Cz.-G. świadczenia pieniężnego w postaci renty socjalnej. Jako podstawę prawnomaterialną powołano art. 27a ust. 1 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60/, dodany przez ustawę z dnia 14 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy o pomocy społecznej oraz ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. nr 100 poz. 459/. W uzasadnieniu ostatecznej decyzji podano, że Edyta Cz.-G., urodzona w dniu 4 października 1959 r., została zaliczona decyzją Komisji do Spraw Inwalidztwa i Zatrudnienia z dnia 22 września 1983 r. do III grupy inwalidzkiej z powodu inwalidztwa powstałego przed 18 rokiem życia. Następnie na skutek pogorszenia się stanu jej zdrowia Komisja decyzją z dnia 17 lipca 1996 r. zaliczyła Edytę Cz.-G. do II grupy inwalidów, podając, że inwalidztwo występuje od dzieciństwa, lecz uległo pogorszeniu po dniu 22 września 1993 r. Ten stan, zdaniem organów administracji obu instancji, nie pozwala na przyznanie renty socjalnej, gdyż według art. 27a ust. 1 powołanej ustawy "renta socjalna przysługuje osobie całkowicie niezdolnej do pracy z powodu inwalidztwa powstałego przed 18 rokiem życia".
Decyzję Wojewody (...) zaskarżyła Edyta Cz.-G. do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Wnosząc o uchylenie decyzji, podała, że jest chora od dzieciństwa z powodu nadmiernej łamliwości kości. Jest inwalidką II grupy, lecz nie ma renty i nie ma środków utrzymania.
W odpowiedzi na skargę wniesiono o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zajęte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Uzasadnienia decyzji zarówno organu pierwszej instancji, jak i organu odwoławczego nie zawierają żadnej analizy art. 27a ust. 1 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60 ze zm./, wprowadzonego w życie z dniem 14 września 1996 r. przez ustawę z dnia 14 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy o pomocy społecznej oraz ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. nr 100 poz. 459/. Przytoczenie treści tego przepisu w uzasadnieniu decyzji organu instancji bądź stwierdzenie, że omawiany przepis "nie przewiduje możliwości przyznania prawa do renty socjalnej wbrew jego brzmieniu" /w uzasadnieniu decyzji organu odwoławczego/ nie czyni zadość wymaganiom wynikającym z art. 7, 11 i 107 par. 3 Kpa. Można więc jedynie domniemywać, że art. 27a ust. 1 cytowanej ustawy został zinterpretowany przez organy administracji w ten sposób, iż warunkiem jego zastosowania jest taki stopień inwalidztwa powstałego przed 18 rokiem życia osoby, aby już wówczas była ona całkowicie niezdolna do pracy.