1. Ta sama nieruchomość nie może jednocześnie być przedmiotem własności osoby fizycznej i przedmiotem użytkowania wieczystego.
2. Zniesienie współwłasności nieruchomości osoby fizycznej ze Skarbem Państwa jest regulowane przepisami art. 210-212 Kc i nie może być przedmiotem orzekania organów administracji państwowej.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Edyty W. na decyzję Głównego Geodety Województwa Łódzkiego z dnia 7 lutego 1987 r. w przedmiocie odmowy ustanowienia prawa użytkowania wieczystego gruntu i sprzedaży udziału we współwłasności budynku.
W dniu 5 czerwca 1986 r. Edyta W. wystąpiła do Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Dzielnicowego w Łodzi z wnioskiem o sprzedanie jej części domu i gruntów położonych w Łodzi przy ul. F. nr 17. We wniosku podała, że jest w 1/4 współwłaścicielką tej nieruchomości, pozostała część natomiast stanowi współwłasność Skarbu Państwa. W budynku tym mieszka od 1940 r. i chciałaby poddać go remontowi. Jest to obiekt drewniany i zawiera jedno mieszkanie dwupokojowe o powierzchni około 54 m2.
W postępowaniu administracyjnym ustalono, że powyższa nieruchomość znajduje się na terenach budownictwa jednorodzinnego i kryterium temu odpowiada wspomniany budynek, który jednak nie jest przewidziany do "trwałej adaptacji" i po jego rozbiórce "ze względu na zużycie techniczne działka będzie mogła być podzielona na dwie pod zabudowę bliźniaczą". Stwierdzono także, iż dla omawianego terenu brak jest planu szczegółowego zagospodarowania przestrzennego.
W związku z tą opinią Kierownik Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Dzielnicowego w Łodzi decyzję z dnia 13 października 1986 r. odmówił Edycie W. sprzedaży budynku wraz z oddaniem terenu w użytkowanie wieczyste, powołując się między innymi na art. 4 ust. 3 pkt 2, art. 23 ust. 1 pkt 3, art. 28, art. 31 ust. 1, art. 35 ust. 1, art. 45 ust. 1 i 2, art. 46 ust. 2 i 3 oraz art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99/, a także na par. 2 ust. 4, par. 5 ust. 1, par. 10 ust. 1, par. 17, 25 i 26 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 września 1985 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu oddawania w użytkowanie wieczyste gruntów i sprzedaży nieruchomości państwowych, kosztów i rozliczeń z tym związanych oraz zarządzania sprzedanymi nieruchomościami /Dz.U. nr 47 poz. 239/. W uzasadnieniu decyzji podano, że nieruchomość znajduje się na terenie przeznaczonym pod jednorodzinne budownictwo mieszkaniowe, istniejący jednak budynek mieszkalny jednorodzinny nie jest przeznaczony do trwałej adaptacji. Tak więc w chwili obecnej nie ma możliwości sprzedaży budynku wraz z oddaniem terenu w użytkowanie wieczyste z uwagi na brak planu szczegółowego.
W odwołaniu od tej decyzji Edyta W. podała, że w budynku trzeba położyć nowy dach, naprawić ściany i okna; w przeciwnym razie jej rodzina pozostanie bez mieszkania. Powołała się na zgodność charakteru budynku z przeznaczeniem terenu i zarzuciła organowi brak podstaw do przesądzania o niedopuszczalności adaptacji domu tylko dlatego, że nie ma planu szczegółowego.
Motywów odwołania nie uwzględniono i decyzją z dnia 17 lutego 1987 r., nr G.III-8225/22/86 Główny Geodeta Województwa Łódzkiego utrzymał w mocy decyzję organu I instancji, podając, że stosownie do art. 232 kodeksu cywilnego oraz art. 4 ust. 3 podanej ustawy w użytkowanie wieczyste mogą być oddawane wyłącznie grunty państwowe, gdy tymczasem w sprawie chodzi o nieruchomość, w której Skarb Państwa jest współwłaścicielem. Przyczyną zatem odmowy nie jest okoliczność wskazana w decyzji organu I instancji, lecz niedopuszczalność oddania w tych warunkach gruntu w użytkowanie wieczyste nawet osobie będącej współwłaścicielem. Nabycie nieruchomości przez jednego ze współwłaścicieli może nastąpić przez zniesienie współwłasności na mocy umowy cywilnoprawnej lub na drodze sądowej.