W dodatkowych pismach procesowych Tadeusz K. i Maria J. podnieśli, że wniosek o "scalenie" przygotował Urząd Miejski tak, iż właściciele gruntów nie wiedzieli, o co chodzi; uważali, że jest to lista obecności na spotkaniu, przy czym nagłówek, numery działek ich powierzchnie wpisano po spotkaniu. W załączniku do uchwały mówi się, że 13 właścicieli działek złożyło wniosek o scalenie podział na działki budowlane ich grunty stanowią 55,6 procent całości gruntów przeznaczonych do scalenia; jednakże wśród tych 13 osób jest również Tadeusz K., który nigdy nie wyraził zgody na scalenie trzykrotnie przeciwko temu protestował. Ponadto z tych 13 właścicieli tylko Marianna T. jest rzeczywiście właścicielem, Edward i Franciszka Z. już nie żyli w dniu 23 lutego 1994 r., a pozostali są tylko współwłaścicielami, przy czym współwłaściciele, którzy nie podpisali wniosku, nie wyrażali nie wyrażają zgody na włączenie ich działek do scalenia, o czym świadczy złożenie protestów przez Krystynę K. i Jerzego O. We wszystkich dokumentach "scaleniowych" błędnie podano powierzchnię działki nr 3374 jako 0,6781 ha, podczas gdy według rejestru gruntów powierzchnia ta wynosi 0,6942 ha. Podział działek wykonano na nieaktualnym podkładzie geodezyjnym, nie wykonano inwentaryzacji istniejących budynków ani oceny ich stanu technicznego, a ponadto plan szczegółowy jest niezgodny z ogólnym planem zagospodarowania przestrzennego: według planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego droga przebiega od ul. Z. do ul. P, natomiast w planie szczegółowym nie ma przejazdu do ul. P., mimo że wzdłuż tej drogi znajduje się 14 działek.
Ustosunkowując się do powyższych zarzutów, pełnomocnik Rady Miejskiej O.M. w piśmie z dnia 20 września 1997 r. skwitował je krótko, stwierdziwszy, że są nieuzasadnione.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 14 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ wszczęcie postępowania w sprawie ustalenia granic gruntów przeznaczonych pod skoncentrowane budownictwo jednorodzinne następuje na wniosek właścicieli lub użytkowników wieczystych nieruchomości, posiadających więcej niż 50 proc. powierzchni gruntów położonych w granicach, o których mowa w ust. 1, a więc w granicach, które mogą być objęte uchwałą rady gminy o ustaleniu granic gruntów przeznaczonych pod skoncentrowane budownictwo jednorodzinne. Prawidłowo złożony spełniający wyżej wymieniony warunek wniosek właścicieli lub użytkowników wieczystych nieruchomości jest podstawą wszczęcia postępowania, o którym mowa, podjęcia uchwały rady gminy w sprawie ustalenia granic gruntów przeznaczonych pod skoncentrowane budownictwo jednorodzinne.
Z przytoczonego przepisu art. 14 ust. 4 pkt 1 ustawy wynika, że właściciele użytkownicy wieczyści sami składają propozycję ustalenia, we wskazanym przez nich zakresie, granic gruntów przeznaczonych pod skoncentrowane budownictwo jednorodzinne. Wnioskodawcy powinni przy tym złożyć dokumenty potwierdzające, iż są właścicielami lub użytkownikami wieczystymi, co pozwoli ocenić zasadność wniosku. Wniosek złożony przez osoby nie odpowiadające kryterium podanemu w art. 14 ust. 4 pkt 1 nie podlega rozpoznaniu, czyli w jego wyniku nie podejmuje się czynności zmierzających do opracowania założeń do projektu uchwały rady gminy /E. Drozd, Z. Truszkiewicz: Gospodarka gruntami wywłaszczanie nieruchomości. Komentarz, Kraków 1995, str. 90/.