Skarga Józefy K. na decyzję Prezydenta Miasta Łodzi w przedmiocie odmowy przydziału i nakazania opróżnienia lokalu mieszkalnego i na podstawie art. 207 par. 1 i 3 Kpa stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Naczelnika Dzielnicy, a także
Tezy

1. Małżonkowie wspólnie zajmujący lokal mieszkalny są z mocy prawa jego najemcami /art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe - Dz.U. nr 14 poz. 84/, brak jest zatem podstaw do wydania decyzji o przydziale /lub odmowie przydziału/ tego lokalu małżonkowi, który w nim pozostał.

2. Jeżeli ta sama osoba stała się najemcą dwóch lokali mieszkalnych /art. 21 wyżej wskazanej ustawy/, prawo wyboru lokalu, którego najemcą zamierza pozostać, należy do tej osoby, a nie do organu administracji państwowej.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Józefy K. na decyzję Prezydenta Miasta Łodzi z dnia 13 grudnia 1982 r. w przedmiocie odmowy przydziału i nakazania opróżnienia lokalu mieszkalnego i na podstawie art. 207 par. 1 i 3 Kpa stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Naczelnika Dzielnicy, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Prezydenta Miasta Łodzi kwotę złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącej.

Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)
Uzasadnienie

Decyzją z dnia 5 października 1982 r. nr ILK1/1334/82 Naczelnik Dzielnicy w Łodzi, na mocy art. 28 i art. 39 prawa lokalowego, odmówił Józefie K. przydziału lokalu nr 1 w domu nr 5 przy ul. D., nakazał opróżnienia tego lokalu i przeprowadzenie się do lokalu nr 19 w domu nr 54 przy ul. W. w Łodzi, to jest na poprzednie miejsce zamieszkania. W uzasadnieniu tej decyzji stwierdzono, że Józefa K. w 1980 r. wprowadziła się do męża zajmującego sporny lokal przy ul. D., natomiast lokal przy ul. W. nr 54 /2 pokoje z kuchnią o powierzchni ogólnej 51,59 m2/ podnajęła bez zgody organu administracji. Ponadto stwierdzono, że biorąc pod uwagę powyższe okoliczności oraz krótki okres zamieszkiwania z mężem, który zmarł dnia 13 czerwca 1982 r., brak jest podstaw do uwzględnienia wniosku Józefy K. o przydział zajmowanego lokalu.

Od tej decyzji Józefa K. odwołała się, podnosząc, że mieszkała razem z mężem, przy czym mieszkanie to jest położone na parterze, przez co - ze względu na jej stan zdrowia - jest dla niej dogodniejsze od mieszkania na ul. W.

Prezydent Miasta Łodzi, decyzją z dnia 13 grudnia 1982 r. nr L.III.817/1382/82/N, zaskarżoną decyzję utrzymał w mocy, powołując się na art. 21 prawa lokalowego i stwierdzając, że przyznanie Józefie K. drugiego lokalu po mężu sprzeczne byłoby z treścią tego przepisu.

Na tę decyzję Józefa K. złożyła skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego, podnosząc, że wprowadziła się do lokalu na ul. D. na skutek zawarcia związku małżeńskiego w dniu 26 czerwca 1980 r. i wtedy "zdała decyzję do kwaterunku z lokalu przy ul. W. 54 m 19".

W odpowiedzi na skargę Prezydent Miasta Łodzi podtrzymał swoją decyzję, powtarzając argumenty zawarte w jej uzasadnieniu i podkreślając, że skarżąca nie rozliczyła się z mieszkania przy ul. W., lecz wprowadziła tam sublokatorów.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ - małżonkowie wspólnie zajmujący lokal mieszkalny są z mocy prawa najemcami tego lokalu, chociażby umowa najmu została zawarte tylko przez jednego z nich lub przydział lokalu pozostającego w dyspozycji terenowego organu administracji państwowej nastąpił na rzecz jednego z małżonków. Tak więc skarżąca z mocy prawa jest najemcą lokalu nr 1 w domu nr 5 przy ul. D. w Łodzi. W tej sytuacji brak było podstaw do wydania decyzji o przydziale lokalu, ale nie można było też wydać decyzji odmawiającej skarżącej przydziału lokalu, którego z mocy prawa jest najemcą. Z tych względów, wobec rażącego naruszenia prawa przez organy obu instancji, należało zgodnie z art. 207 par. 1 i 3 Kpa w związku z art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa stwierdzić nieważność zaskarżonej decyzji i decyzji organu I instancji.

Dodać można, że powołany w decyzji organu I instancji art. 39 prawa lokalowego nie odnosi się do małżonka najemcy lokalu, a art. 28 prawa lokalowego również w sprawie niniejszej nie ma zastosowania.

W powstałej sytuacji skarżąca stała się najemcą dwóch lokali, co jest sprzeczne z art. 21 prawa lokalowego. Jednakże już w toku postępowania administracyjnego, a podtrzymała to na rozprawie sądowej, Józefa K. zrzekła się przydziału mieszkania przy ul. W. Tak więc pozostaje ona najemcą jednego lokalu, a prawo wyboru lokalu, którego najemcą chce pozostać, należy do niej, a nie do organu administracji państwowej. W tej sytuacji organ administracji ma do swojej dyspozycji pozostawiony przez skarżącą lokal przy ul. W. Jeżeli w lokalu tym zamieszkują osoby bez tytułu prawnego, są odpowiednie przepisy, które regulują postępowanie w stosunku do takich osób.

Z tych względów Sąd orzekł, jak w sentencji, zasądzając zwrot kosztów zgodnie z art. 208 Kpa.

Strona 1/1
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)