Skarga Stanisławy S. na decyzję Wojewody Radomskiego w przedmiocie odmowy przedłużenia terminów zabudowy działki budowlanej i na podstawie art. 207 par. 1 i 3 Kpa stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Prezydenta Miasta R. , a także
Tezy

Użyte w art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1972 r. o terenach budownictwa jednorodzinnego i zagrodowego oraz o podziale nieruchomości w miastach i osiedlach /Dz.U. nr 27 poz. 192 ze zm./ określenie "okoliczności, za które właściciel lub wieczysty użytkownik odpowiedzialności nie ponosi" należy rozumieć jako stan, w którym osoby te - przy dołożeniu należytej staranności - nie miały warunków do przystąpienia do zabudowy działki i jej zakończenia w obowiązujących je terminach. W takim wypadku organ administracji państwowej ma obowiązek przedłużenia tych terminów na wniosek strony, na co wskazuje zastosowanie zwrotu "terminy podlegają przedłużeniu".

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Stanisławy S. na decyzję Wojewody Radomskiego z dnia 13 stycznia 1983 r. w przedmiocie odmowy przedłużenia terminów zabudowy działki budowlanej i na podstawie art. 207 par. 1 i 3 Kpa stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Prezydenta Miasta R. z dnia 10 grudnia 1982 r., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Wojewody Radomskiego kwotę złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącej.

Uzasadnienie strona 1/3

Pismem z dnia 9 lipca 1982 r. Zarząd Gospodarki Terenami w R. zwrócił się do Stanisławy S. o wyjaśnienie przyczyn niezabudowania działki budowlanej, położonej w R. przy ul. Z. W związku z tym pismem Stanisława S. wystąpiła w dniu 24 lipca 1982 r. do Urzędu Miejskiego w R. o przedłużenie terminu zabudowy działki, wyjaśniając jednocześnie, że budowy nie rozpoczęła w obowiązującym terminie ze względu na trudności finansowe.

Pismem z dnia 28 października 1982 r. zarząd Gospodarki Terenami w R. zawiadomił Stanisławę S., że Prezydent Miasta R. nie wyraził zgody na przedłużenie terminu zabudowy przedmiotowej działki. W piśmie stwierdzono, że termin zabudowy upłynął w dniu 20 stycznia 1982 r.

Po wymianie korespondencji, w której Stanisława S. domagała się załatwienia jej wniosku o przedłużenie terminu zabudowy działki w drodze decyzji, w dniu 10 grudnia 1982 r. Prezydent Miasta R. wydał decyzję nr ZGT.IX.0211/127/77, orzekającą o odmowie przedłużenia Stanisławie S. terminu zabudowy działki budowlanej. W uzasadnieniu decyzji organ orzekający podał, że na podstawie ostatecznej decyzji z dnia 29 października 1977 r. Stanisława S. zachowała własność działki budowlanej o powierzchni 468 m2, położonej przy ul. K. nr 6 w R., z obowiązkiem jej zabudowy w ciągu 5 lat /rozpoczęcie budowy miało nastąpić w ciągu dwóch lat/. jednakże stwierdzono, że mimo upływu prawie 5 lat Stanisława S. nie rozpoczęła budowy domu jednorodzinnego. Wyjaśnienia złożone przez nią w piśmie z dnia 24 lipca 1982 r. organ orzekający uznał za nie dające gwarancji właściwego wykorzystania działki.

Wojewoda Radomski, po rozpatrzeniu sprawy w trybie odwoławczym, decyzją nr GT.II.8224/50/82 z dnia 13 stycznia 1982 r. utrzymał w mocy decyzję Prezydenta Miasta R.

Stanisława S. zaskarżyła decyzję Wojewody Radomskiego do Naczelnego Sądu Administracyjnego, wnosząc o jej uchylenie. Skargą swą objęła również decyzję organu I instancji, wnosząc także o jej uchylenie. Skarżąca zarzuciła tym decyzjom naruszenie przepisów kodeksu postępowania administracyjnego przez zaniechanie wszczęcia w sprawie postępowania administracyjnego oraz wyjaśnienia wszystkich okoliczności.

Wojewoda Radomski w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie. Organ ten stwierdził, że Stanisława S. wniosek o przedłużenie terminu zabudowy złożyła w dniu 8 listopada 1982 r., w trakcie wszczętego już postępowania. Ponadto poinformowano, że nie znaleziono podstaw do przedłużenia terminu zabudowy spornej działki, ponieważ Stanisława S. nie uzyskała w okresie 4 lat pozwolenia na budowę, ani nie zgromadziła żadnych materiałów budowlanych, a poza tym nie przedstawiła organowi I instancji ani organowi odwoławczemu faktów, które mogłyby być uznane za okoliczności uzasadniające przedłużenie terminu zabudowy działki.

W aktach sprawy znajduje się oświadczenie Prezydenta Miasta R. z dnia 15 listopada 1982 r. nr 202/II.8211/127/77 o skorzystaniu z prawa wykupu działki budowlanej o powierzchni 468 m2, położonej w R. przy ul. K. nr 6, zachowanej na własność przez Stanisławę S. W oświadczeniu tym ustalono również odszkodowanie za tę działkę w wysokości 216.000 zł. W aktach znajduje się też odpis aktu notarialnego z dnia 1 lutego 1983 r., sporządzonego w Państwowym Biurze Notarialnym w R., z którego wynika, że z dniem spisania aktu zostało wykonane prawo wykupu na rzecz Skarbu Państwa działki o powierzchni 468 m2, położonej w R. przy ul. K. nr 6, stanowiącej własność Stanisławy S.

Strona 1/3