Tezy

1. Przepisy ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. nr 87 poz. 506 ze zm./ nie zawierają podstawy do nałożenia na osobę pobierająca bezzwrotne zasiłki okresowe obowiązku zwrotu nienależnie pobranych świadczeń.

2. Instytucja zwrotu świadczeń, przewidziana w art. 34 cytowanej ustawy dotyczy obowiązku zwrotu wydatków za świadczenia zwrotne, przy czym realizowana jest w innych, niedecyzyjnych formach działania organu.

Inne orzeczenia o symbolu:
632 Pomoc społeczna
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)
Uzasadnienie strona 1/2

Wojewoda O. decyzją z dnia 13.02.1996 r., wydaną na podstawie art. 43 ust. 2a w zw. z art. 45 i art. 31 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w O. z 28.11.1995 r., wydaną po wznowieniu postępowania, na podstawie której uchylono 8 decyzji tegoż dyrektora, podjętych w okresie od 30.06.1991 r. do 28.01.1993 r. o przyznaniu zasiłków okresowych w różnej wysokości Ryszardowi Sz. i odmawiającą przyznania mu zasiłków na okresy objęte uchylonymi decyzjami oraz zobowiązującą do zwrotu MOPS w O. kwoty 1.611,39 zł z tytułu nienależnie pobranych zasiłków. Ryszard Sz. pobierał zasiłki jako osoba nie posiadająca żadnych własnych dochodów. W październiku 1995 r. ujawniono, iż Ryszard Sz. posiadał rentę inwalidzką przyznaną decyzją z dnia 5.02.1991 r. i otrzymuje ją nadal w wysokości 305,81 zł, a więc jej wysokość jest wyższa od najniższej emerytury wynoszącej do 30.11.1995 r. - 243,40 zł. Zasiłek okresowy zgodnie z art. 31 ustawy o pomocy społecznej może być przyznany osobom i rodzinom, jeżeli dochód na osobę nie przekracza wysokości odpowiadającej najniższej emeryturze, bądź dochody oraz posiadane zasoby pieniężne przejściowo nie wystarczają na zaspokojenie ich niezbędnych potrzeb. Ponieważ Ryszard Sz. nie odpowiadał tym warunkom i świadomie zataił fakt otrzymywania renty, zasadne było uchylenie decyzji.

Skargę na powyższą decyzję wniósł Ryszard Sz., domagając się uchylenia obu decyzji zobowiązujących do zwrotu i twierdził, iż nie wiedział o tym, że pobierając rentę nie mógł jednocześnie otrzymywać zasiłków okresowych. Ma 71 lat, jest kombatantem i osobą samotną, a stan jego zdrowia wymaga stałej opieki lekarskiej i kupna drogich leków. Pobierany zasiłek przeznaczał na utrzymanie, gdyż renta nie wystarczała na wyżywienie i pokrycie kosztów leczenia.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda O. wniósł o jej oddalenie. Nie można dać wiary, że skarżący nie był pytany o posiadane dochody, gdyż kwestionariusz wywiadu rodzinnego zawiera pytanie dotyczące dochodów. Na to pytanie Ryszard Sz. udzielił odpowiedzi, co przemawia za świadomym zatajeniem faktu otrzymywania renty inwalidzkiej. Skarżący nie był świadomy, że świadczenia z pomocy społecznej i funduszu kombatanckiego /o które również ubiegał się skarżący, podając źródła utrzymania/ realizuje ten sam organ, tj. MOPS w O. O fakcie wybiórczego - w zależności od rodzaju instytucji - informowania przez skarżącego o posiadanych źródłach dochodu świadczy to, że ubiegając się o pomoc finansową z Państwowego Funduszu Kombatantów dołączył odcinek otrzymywanej renty, nie ujawnił natomiast pobierania świadczeń z pomocy społecznej. W związku z powyższym skarżący miał świadomość, iż pobiera zasiłek niezgodnie z prawem, wprowadzając w błąd organ, który pomoc przyznawał.

Naczelny Sąd Administracyjny, rozpoznając skargę Ryszarda Sz. - stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji i utrzymanej przez nią decyzji organu pierwszej instancji w części zobowiązującej do zwrotu pobranych świadczeń u uwagi na wydanie ich odpowiednio z rażącym naruszeniem prawa i bez podstawy prawnej.

Strona 1/2
Inne orzeczenia o symbolu:
632 Pomoc społeczna
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)