Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Oddziału Rejonowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Nowicka Sędziowie NSA Anna Lech Asesor WSA Anna Tarnowska-Mieliwodzka (spr.) Protokolant Inga Szcześniak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 grudnia 2004 r. sprawy ze skargi L. K. na decyzję Dyrektora Oddziału Rejonowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w [...] z dnia [...] listopada 2002 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.

Uzasadnienie strona 1/3

I S.A. 3165/02

Uzasadnienie

Dyrektor Oddziału Rejonowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w [...] decyzją nr [...] z dnia [...] listopada 2002 r. wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 3 kpa oraz art. 13 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 368 ze zm.)umorzył postępowanie odwoławcze. W uzasadnieniu podał następujący stan faktyczny:

Kierownik Garnizonowej Administracji Mieszkań nr [...] [...] decyzją nr [...] z dnia [...] maja 1993 r. przydzielił chorążemu sztabowemu J. K. osobną kwaterę stałą nr [...] przy ul. [...] w W. - w decyzji uwzględniono żonę L. K. oraz dziecko.

W dniu [...] maja 1993 r. Sąd Wojewódzki w [...] [...] Wydział Cywilno-Rodzinny orzekł rozwód związku małżeńskiego L. i J. K. i ustalił sposób korzystania z zajmowanej kwatery.

W dniu [...] lipca 1995 r. rozwiedzionym małżonkom K. urodził się syn M. K..

Pismem z dnia [...] lipca 1999 r. L. K. wystąpiła z wnioskiem o stwierdzenie wygaśnięcia decyzji nr [...] z dnia [...] maja 1993 r. o przydziale kwatery nr [...], przy ul. [...] w W. Podniosła w nim, że w lutym 1996 r. były mąż-J.K. opuścił na stałe wraz z dobytkiem tę kwaterę. Obecnie nie interesuje się tym lokalem, wykazując postawę bierną w kwestii uregulowania spraw mieszkaniowych.

Pismem z dnia [...] października 1999 r., nr [...] Oddziału Terenowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej (uznanym za decyzję) odmówiono L. K. stwierdzenia wygaśnięcia decyzji nr [...], uzasadniając, że organ nie ma prawa pozbawiać żołnierza zawodowego prawa do kwatery stałej, pomimo tego, iż czasowo w niej nie przebywa.

W odwołaniu skarżąca zarzuciła organowi szczególne zaniedbanie, niewykonywanie obowiązków oraz naruszenie praworządności.

Dyrektor Oddziału Rejonowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej Garnizonu [...] postanowieniem z dnia [...] stycznia 2000 r. stwierdził, że odwołanie od pisma z dnia [...] października 1999 r., nr [...] jest niedopuszczalne. W uzasadnieniu podał, że choć to pismo zawiera pewne elementy decyzji, jednakże odwołanie od niego było niedopuszczalne, gdyż skarżąca L. K. nie posiada przymiotu strony.

L. K. wniosła do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę na powyższe postanowienie.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 10 października 2001 r., sygn. akt I SA 365/00 uchylił zaskarżone postanowienie. Uznał, że skarga zasługuje na uwzględnienie, bowiem brak przymiotu strony nie stanowi przesłanki do stwierdzenia niedopuszczalności odwołania z art. 134 kpa. Ustalenie interesu prawnego powinno nastąpić w toku rozpoznawania odwołania na podstawie stanu faktycznego wynikającego z dowodów zebranych przez organ pierwszej instancji, wraz z ewentualnym ich uzupełnieniem zgodnie z art. 136 kpa. Legitymację strony do wniesienia odwołania należy zawsze oceniać według przepisów art. 28, 29 i 30 kpa. Wystarczające jest dla skutecznego wniesienia odwołania przyjęcie subiektywnej wersji legitymacji procesowej strony, a zatem skuteczne powinno być odwołanie wniesione na podstawie przekonania podmiotu, że decyzja dotyczy jego prawa i obowiązków.

Strona 1/3