Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Lech Sędziowie WSA Jolanta Zdanowicz (spr.) Asesor WSA Jerzy Siegień Protokolant Iwona Kosińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 lutego 2005 r. sprawy ze skargi Prezydenta Miasta [...] na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] listopada 2003 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji komunalizacyjnej oddala skargę.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją nr [...] z dnia [...] listopada 2003 r., po ponownym rozpatrzeniu sprawy, utrzymał w mocy decyzję własną, nr [...] z dnia [...] sierpnia 2003 r. odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody [...] z dnia [...] marca 1994 r., stwierdzającej nabycie przez Gminę [...] z mocy prawa, własności nieruchomości, oznaczonej jako działka [...], o powierzchni łącznej [...] ha i uregulowanej w księdze wieczystej KW nr [...].
Jak wynika z akt administracyjnych, Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, decyzją nr [...] z dnia [...] sierpnia 2003 r., po rozpatrzeniu wniosku Prezydenta Miasta [...], odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody [...] z dnia [...] marca 1994 r. stwierdzającej nabycie przez Gminę [...] z mocy prawa, nieodpłatnie własności nieruchomości, oznaczonej w ewidencji gruntów w jednostce ewidencyjnej [...] , obręb [...], stanowiącej działkę nr [...] o łącznej powierzchni [...] ha, uregulowanej w księdze wieczystej KW nr [...].
W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia organ podkreślił, że istota przedmiotowej sprawy nie sprowadza się do zagadnienia, która z dwóch gmin - miejska czy wiejska jest gminą właściwą w rozumieniu art. 5 ust 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające (...), lecz do zagadnienia, czy wykładnia przepisów prawa budzących wątpliwości co do ich stosowania, może być uznana za rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 kpa. O rażącym naruszeniu prawa, w rozumieniu tego przepisu mówimy wtedy, gdy treść decyzji jest jednoznacznie sprzeczna z treścią określonego przepisu prawa i gdy rodzaj tego naruszenia powoduje, że decyzja taka nie może być zaakceptowana jako rozstrzygnięcie wydane przez organy praworządnego państwa.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji stwierdził, że nie zachodzą przesłanki uzasadniające uchylenie, bądź zmianę decyzji nr [...] z dnia [...] sierpnia 2003 r. Podkreślił, że postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności ostatecznych decyzji administracyjnych toczy się w trybie nadzwyczajnym i stanowi wyjątek od ogólnej zasady stabilności takich decyzji wyrażonej w art. 16 kpa. Postępowanie to ma na celu wyjaśnienie kwalifikowanej niezgodności z prawem decyzji administracyjnej, a nie ponowne rozpoznanie zakończonej nią sprawy. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, działając jako organ nadzoru w sprawach komunalizacyjnych bada jedynie, czy decyzja wydana przez wojewodę, dotknięta jest jedną z wad uzasadniających stwierdzenie jej nieważności, a wymienionych w art. 156 § 1 kpa. Różnice interpretacji nie prowadzą do zarzutu rażącego naruszenie prawa.
Organ pierwszej instancji orzekając na rzecz Gminy [...] uznał, że gminą właściwą w rozumieniu art. 5 ust 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. jest ta gmina, do której należały określone składniki mienia ogólnonarodowego. Taka interpretacja powyższego przepisu prawa nie może być uznana przez organ nadzoru za rażące naruszenie prawa. Natomiast fakt nieuregulowania granic skomunalizowanej nieruchomości z nieruchomościami sąsiednimi nie ma wpływu na ocenę samej decyzji komunalizacyjnej, albowiem kwestia ta stanowi przedmiot odrębnego postępowania.