1. Przepis art. 9 dekretu z dnia 2 lutego 1955 r. o ewidencji gruntów i budynków /Dz.U. nr 6 poz. 32 ze zm./ nie stanowią podstawy do rozstrzygania spraw w drodze decyzji administracyjnej.
2. Ewidencja gruntów i budynków służy jedynie rejestrowaniu zdarzeń prawnych lub faktycznych według stanów rzeczywistych /art. 2 ust. 1 i 2 dekretu/, przy czym wprowadzanie zmian w ewidencji reguluje art. 10. Ewidencja zatem jest jedynie zbiorem informacji, wobec czego nie można przez zapis lub zmianę zapisu w ewidencji ustanowić prawa.
3. Paragraf 5 ust. 3 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Komunalnej z dnia 28 czerwca 1955 r. w sprawie trybu postępowania przy zgłaszaniu i dokonywaniu zmian w danych objętych ewidencją gruntów i budynków /Dz.U. nr 27 poz. 159 ze zm./ określa jednoznacznie przedmiot ustaleń organów, dla których przewidziana jest forma decyzji administracyjnej. Jeżeli zatem organ prowadzący taką ewidencję wydał decyzję w przedmiocie wpisu do niej zmian o innym zakresie niż wskazany w tym przepisie lub na podstawie innych dokumentów niż wymienione w par. 1 ust. 2 tego rozporządzenia, bądź w art. 10 ust. 3 cytowanego dekretu, działał bez podstawy prawnej.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Krystyny R. na decyzję Wojewody Piotrkowskiego z dnia 3 stycznia 1983 r. w przedmiocie uchylenia decyzji o wprowadzeniu zmian w ewidencji gruntów.
W dniu 30 listopada 1981 r. wydana została z upoważnienia Prezydenta Miasta P. T. decyzja nr GM.8410-356/81 orzekająca - na podstawie art. 9 dekretu z dnia 2 lutego 1955 r. o ewidencji gruntów i budynków /Dz.U. nr 6 poz. 32 ze zm./. oraz rozporządzenia Ministrów Rolnictwa i Gospodarki Komunalnej z dnia 28 czerwca 1955 r. w sprawie postępowania przy zgłaszaniu i dokonywaniu zmian w danych objętych ewidencją gruntów i budynków /Dz.U. nr 27 poz. 159 ze zm./ - o przeprowadzeniu zmiany w operacie ewidencji gruntów, polegającej na przeniesieniu działki nr 20 z poz. 268 jednostki rejestrowej w obrębie 77 do działki nr 6 pod pozycją jednostki rejestrowej 1408. Przeniesienie miało nastąpić na wniosek Miejskiego Zarządu Gospodarki Terenami z dnia 18 listopada 1981 r. i uzasadnione było przywróceniem własności do stanu poprzedniego.
W dniu 13 sierpnia 1982 r. z upoważnienia Prezydenta Miasta wydane zostało postanowienie o wznowieniu postępowania z urzędu w sprawie wprowadzenia powyższych zmian w ewidencji gruntów, ponieważ w dniu 26 marca 1982 r. wyszły na jaw istotne okoliczności faktyczne. stwierdzono mianowicie, że w dniu 25 kwietnia 1963 r. Przewodniczący Komitetu Drobnej Wytwórczości wydał orzeczenie nr 0A2-UM-9-47 o przejęciu działki nr 20 z mocy prawa na własność Państwa zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 25 lutego 1958 r. o uregulowaniu stanu prawnego mienia pozostającego pod zarządem państwowym /Dz.U. nr 11 poz. 37/. Wynika z tego, że przeniesienie działki nr 20 pod wspólną pozycję jednostki rejestrowej nr 1408 było niezgodne z prawnym stanem własności. W dniu 5 października 1982 r. natomiast została wydana decyzja nr GM.8410-356/81, mocą której uchylono decyzję z dnia 30 listopada 1981 r. na podstawie art. 151 par. 1 Kpa. Orzeczono jednocześnie, że działka nr 20, położona w P. T. przy ul. S. 147, przeszła z dniem 8 marca 1958 r. z mocy prawa na własność Państwa zgodnie z art. 2 cytowanej ustawy z dnia 25 lutego 1958 r. w wyniku orzeczenia Przewodniczącego Komitetu Drobnej Wytwórczości z dnia 25 kwietnia 1963 r., znajdującego się w zbiorze dokumentów 6653.
Od decyzji tej odwołała się Krystyna R., współwłaścicielka nieruchomości nr 6, podając, że działka nr 20 została wydzielona z całej nieruchomości czasowo, na okres eksploatacji młyna znajdującego się na niej, a obecnie już nie istniejącego. Wnosi zatem o utrzymanie w mocy pierwotnej decyzji, uznającej jej prawo własności do działki nr 20.
Motywów odwołania nie uwzględniono i w dniu 3 stycznia 1983 r. decyzją nr GW 0570/18/82 Wojewoda Piotrkowski utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy, uznając, że cytowane orzeczenie z dnia 25 kwietnia 1963 r. wyłącza moc dowodową dokumentów, na podstawie których wydano decyzję z dnia 30 listopada 1981 r.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Krystyna r. wyjaśnia, że w 1955 r. młyn, znajdujący się na spornej nieruchomości, przejęto pod przymusowy zarząd państwowy, a następnie upaństwowiono. Protokół sporządzony przy przejmowaniu młyna stwierdzał, że po jego likwidacji działka zostanie zwrócona właścicielowi. Pomimo likwidacji i zburzenia młyna, działki nie zwrócono.