Organ administracji, orzekający o umorzeniu kary pieniężnej nałożonej z tytułu odprowadzania ścieków do wód powierzchniowych, działa wprawdzie w ramach uznania administracyjnego, określonego w par. 13 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 listopada 1975 r. w sprawie klasyfikacji wód, warunków, jakim powinny odpowiadać ścieki oraz kar pieniężnych za naruszanie tych warunków /Dz.U. nr 41 poz. 214/, nie jest jednak zwolniony z obowiązku podania w uzasadnieniu swej decyzji motywów, jakimi kierował się, ustalając wielkość umorzenia.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Rejonowego Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w O. na decyzję Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 21 lipca 1981 r. nr OS-1/9612/8/402/81 w przedmiocie częściowego umorzenia kary pieniężnej za odprowadzenie do wód powierzchniowych ścieków nie odpowiadających wymaganym warunkom i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska kwotę złotych 4.000 - tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego Przedsiębiorstwa.
Rejonowe Przedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w O. zaskarżyło decyzję Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 21 lipca 1981 r., wydaną na podstawie par. 13 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 listopada 1975 r. w sprawie klasyfikacji wód, warunków, jakim powinny odpowiadać ścieki oraz kar pieniężnych za naruszenie tych warunków /Dz.U. nr 41 poz. 214/. Decyzją tą Minister umorzył częściowo łączną karę pieniężną, wymierzoną temu Przedsiębiorstwu decyzją Wojewody Częstochowskiego z dnia 28 stycznia 1981 r. z tytułu odprowadzania ścieków do wód powierzchniowych. Łączna kara pieniężna wynosiła 245.376 zł, z czego Minister - zaskarżoną decyzją - umorzył kwotę 120.376 zł.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Rejonowe Przedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w O. podniosło zarzut, że organ odwoławczy - mimo, iż w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji uznał, że zakład prawidłowo eksploatuje posiadane urządzenia do oczyszczania ścieków, chociaż urządzenia te są przeciążone wskutek szybkiej rozbudowy miasta - nie umorzył łącznej kary pieniężnej w całości, lecz tylko częściowo. W dalszej części skargi Przedsiębiorstwo przytaczało szczegółowe okoliczności faktyczne i techniczne, mające uzasadniać obiektywne przyczyny, dla których Przedsiębiorstwo dokonało wprowadzenia do wód powierzchniowych ścieków nie odpowiadających wymaganym warunkom. zdaniem Przedsiębiorstwa okoliczności te wypełniają znamiona, o których mowa w ust. par. 13 ust. 1 cytowanego rozporządzenia, gdyż składają się one na wypadek szczególnie uzasadniony względami technicznymi i ekonomicznymi, o których mowa w tym przepisie.
W odpowiedzi na skargę stwierdzono, że Przedsiębiorstwo nie wykazało niezgodności z prawem zaskarżonej decyzji, w związku z czym wnosi się o oddalenie skargi.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zaskarżoną decyzję należało uchylić, albowiem organ odwoławczy, działając w ramach uznania administracyjnego, wyrażonego w par. 13 cytowanego rozporządzenia, nie wyjaśnił w uzasadnieniu swojej decyzji, jakimi motywami kierował się umarzając karę pieniężną do połowy. Z pierwszej części uzasadnienia decyzji Ministra wnosić można, że uznał on za wypełnione znamiona, o których mowa w tym przepisie. W dalszej jednak części tego uzasadnienia zawarte jest stwierdzenie, nie poparte żadnym argumentem, że zasadne jest częściowe umorzenie kary. Brak motywacji uzasadniającej częściowe umorzenie kary, w tym motywacji wskazującej, z jakich powodów kara ta została umorzona w 50 procentach, a nie np. w 25 lub w 75 procentach, uniemożliwia Sądowi ocenę prawidłowości zaskarżonej decyzji.
W tym stanie rzeczy należało uznać, że nie czyni ona zadość warunkom zawartym w art. 107 par. 3 Kpa, i uchylić ją na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa.
O kosztach orzeczono zgodnie z art. 208 Kpa.