Wyrok sądu oddalający powództwo o wstąpienie w stosunek najmu lokalu w trybie art. 691 Kc nie stoi na przeszkodzie ewentualnemu przydziałowi tego lokalu na zasadach ogólnych osobie, której powództwo zostało oddalone.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Sylwestra W. i Barbary W. na decyzję Dyrektora Wydziału Spraw Lokalowych Urzędu Miasta Łodzi z dnia 19 grudnia 1986 r. w przedmiocie przydziału lokalu mieszkalnego i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Wydziału Spraw Lokalowych Urzędu Dzielnicowego w Łodzi, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od organu stopnia wojewódzkiego kwotę dwóch tysięcy złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz Sylwestra W.
Dyrektor Wydziału Spraw Lokalowych Urzędu Miasta Łodzi decyzją z dnia 19 grudnia 1986 nr SL.III.817/1103/86/N utrzymał w mocy decyzję Kierownika Wydziału Spraw Lokalowych Urzędu Dzielnicowego w Łodzi z dnia 29 października 1986 nr LK.III.I.8177/230/84/LN, którą na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/ nakazano Sylwestrowi W. opróżnienie lokalu nr 108 przy ul. L. nr 58 i przeprowadzenie się do lokalu rodziców mieszczącego się przy ul. S. nr 2 m 2. W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy podał, że Sąd Rejonowy wyrokiem z dnia 28 czerwca 1985 r. IV C 1351/84 oddalił powództwo Sylwestra W. o ustalenie wstąpienia w stosunek najmu lokalu nr 108 przy ul. L. nr 58. W związku z tym nie uzyskał on tytułu prawnego do zajmowanego lokalu. Ponieważ wyrok Sądu wiąże organy administracji, niemożliwe jest dokonanie przydziału tego lokalu na jego rzecz. Sylwester W. ma nadal uprawnienia do zamieszkiwania w lokalu rodziców przy ul. S. nr 2 m 2, w którym jest zameldowany. Dlatego nakazanie mu opróżnienia lokalu i powrót do poprzedniego miejsca zamieszkania znajduje podstawę w przepisach prawa.
Na decyzję tę skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego wnieśli Barbara W. i Sylwester W. Domagając się uchylenia zaskarżonej decyzji, skarżący podnosi, że Sąd Rejonowy oddalił ich prośbę o mieszkanie przy ul. L. nr 58, ponieważ Barbara W. nie była wówczas pełnoletnia, a jej bratu, występującemu wspólnie w ich imieniu o przydział tego lokalu, nie chciano go przyznać.
W odpowiedzi na skargę organ II instancji podtrzymał stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji i wnosił o oddalenie skargi.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Sylwester W. w 1984 r. złożył wniosek o przydzielenie mu lokalu nr 108 przy ul. W. nr 58 po zmarłej babce. Pouczony przez organ administracji państwowej, wystąpił do sądu powszechnego z powództwem w trybie art. 691 Kc o ustalenie wstąpienia w stosunek najmu tego lokalu. W związku z tym organ I instancji postanowieniem z dnia 3 listopada 1984 r. zawiesił postępowanie administracyjne do czasu rozstrzygnięcia sprawy przez sąd. Sąd Rejonowy wyrokiem z dnia 28 czerwca 1985 r. IV C 1351/84 oddalił powództwo Sylwestra W. Po tym fakcie Sylwester W. wspólnie ze swą siostrą Barbarą ponowił wniosek o przydział lokalu.
W związku z wyrokiem sądu i zamiarem skarżących otrzymania przydziału na powyższy lokal, organ I instancji powinien był - stosownie do art. 97 par. 2 Kpa - podjąć zawieszone postępowanie i rozpatrzyć wniosek o przydział lokalu na zasadach ogólnych. W sytuacji, gdy pozostawał nie rozpoznany wniosek o przydział lokalu, przedwczesna była decyzja nakazująca w trybie art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/ przeniesienie się skarżącego do lokalu rodziców. Wbrew zresztą stanowisku wyrażonemu w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, wyrok sądu oddalający powództwo o wstąpienie w stosunek najmu wcale nie stoi na przeszkodzie ewentualnemu przydziałowi tego lokalu na zasadach ogólnych osobie, której powództwo w trybie art. 691 Kc zostało oddalone. Na możliwość takiego przydziału wskazuje część końcowa - ostatnie zdanie - powołanego art. 41 ust. 2. Oczywiście zawsze w takim wypadku będzie chodziło jedynie o przydział na zasadach ogólnych, to jest pod warunkiem spełnienia przez osobę zainteresowaną wymagań prawa lokalowego i przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 marca 1981 r. w sprawie zasad i trybu przydziału lokali mieszkalnych /Dz.U. 1985 nr 40 poz. 146/.
Powyższe wskazuje, że zaskarżona decyzja oraz utrzymana przez nią decyzja organu I instancji zostały wydane z naruszeniem prawa.
Dlatego też na zasadzie art. 207 par. 1 i 2 pkt 3 Kpa orzeczono jak w sentencji. Koszty zasądzono na podstawie art. 208 Kpa.