Sprawa ze skargi na decyzję Prezesa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w przedmiocie podziału kwatery stałej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Daniela Kozłowska Sędziowie WSA - Emilia Lewandowska AWSA - Anna Tarnowska-Mieliwodzka (spr.) Protokolant - Anna Jurak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 września 2004 r. sprawy ze skargi Z. C. na decyzję Prezesa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej z dnia [...] września 2002 r., nr [...] w przedmiocie podziału kwatery stałej - oddala skargę -

Uzasadnienie strona 1/2

I SA 2600/02

Uzasadnienie

Dyrektor Oddziału Rejonowego w B. Wojskowej Agencji Mieszkaniowej decyzją z dnia [...] kwietnia 2002 r., nr [...], wydaną na podstawie art. 159 § 1 w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 kpa oraz art. 13 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. - o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP ( Dz. U. Nr 42, poz. 368 ze zm.) stwierdził nieważność decyzji Dowódcy Garnizonu P. nr [...] z dnia [...] maja 1991 r. w sprawie udzielenia Z. C. zezwolenia na użytkowanie części kwatery położonej w P., przy ul. [...]. W uzasadnieniu organ podniósł, że brak było podstaw prawnych do ustalenia sposobu użytkowania kwatery przez byłych małżonków w drodze decyzji administracyjnej. Upoważnienie do wydawania decyzji musi wynikać z przepisów ustawy lub z aktu wykonawczego do niej wydanego na podstawie i w granicach upoważnienia ustawowego w celu wykonania ustawy. Ustawa z dnia 20 maja 1976 r. - o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP takiego przepisu nie zawierała., a zatem decyzja Dowódcy Garnizonu P. dotknięta jest wadą polegającą na wydaniu jej bez podstawy prawnej.

Prezes Wojskowej Agencji Mieszkaniowej decyzją z dnia [...] września 2002 r., nr [...] po rozpatrzeniu odwołania Z. C. od decyzji Dyrektora Oddziału Rejonowego w B. stwierdzającej nieważność decyzji Dowódcy Garnizonu P. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję, uzasadniając dodatkowo tym, iż brak jest stosownego przepisu, który stanowiłby, że podziału lokalu dla określenia wysokości stosownych opłat dla każdego z rozwiedzionych małżonków należy dokonać w formie decyzji.

Skargę na powyższą decyzję wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego Z. C., zarzucając naruszenie prawa. Zdaniem skarżącego brak jest podstaw do stwierdzenia nieważności decyzji Dowódcy Garnizonu P. nr [...] z dnia [...] maja 1991 r. , bowiem " Ustawa z dnia 20 maja 1976 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych (obowiązująca w dacie wydania decyzji) zawiera przepis upoważniający Dowódcę Garnizonu P. do wydania decyzji.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie podtrzymują argumenty zawarte w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga wniesiona do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie po wprowadzeniu z dniem 1 stycznia 2002 r. reformy sądownictwa administracyjnego - podlegała - w myśl art. 97 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1271 ze zm.) - rozpoznaniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie z zastosowaniem przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270).

Kontrola sądu administracyjnego zgodnie z art.1§1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) i art. 3§ 1 i § 2 pkt 1 ustawy - Prawo postępowaniu przed sądami administracyjnymi ogranicza się do badania zgodności decyzji z prawem.

Strona 1/2