Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Lech (spr.) Sędziowie NSA Anna Łukaszewska-Macioch WSA Elżbieta Lenart Protokolant Małgorzata Mierzejewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 grudnia 2004 r. sprawy ze skargi K. N. na decyzję Prezesa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej z dnia [...] września 2003 r., [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie zwolnienia osobnej kwatery stałej 1) stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz decyzji nr [...] Dyrektora Oddziału Rejonowego w W. Wojskowej Agencji Mieszkaniowej z dnia [...] czerwca 2003 r., 2) stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, 3) zasądza od Prezesa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej na rzecz skarżącego K. N. kwotę 10 (dziesięć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Prezes Wojskowej Agencji Mieszkaniowej decyzją nr [...] z dnia [...] września 2003 r. utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Oddziału Rejonowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w W. nr [...] z dnia [...] czerwca 2003 r. odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji nr [...] z dnia [...] listopada 1998 r. Dyrektora Oddziału Terenowego nr [...] Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w W. zobowiązującej K. N. do zwolnienia i przekazania do dyspozycji Oddziału Terenowego nr [...] Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w W. osobnej kwatery stałej nr [...] przy ul. [...] w W.
W uzasadnieniu decyzji Prezes Wojskowej Agencji Mieszkaniowej przedstawił następujący stan sprawy:
K. N. złożył w dniu [...] marca 2003 r. wniosek do Prezesa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej o stwierdzenie nieważności decyzji nr [...] z dnia [...] listopada 1998 r. Dyrektora Oddziału Terenowego nr [...] w W. w sprawie zwolnienia i przekazania osobnej kwatery stałej w W., jako wydanej z naruszeniem prawa. Wniosek powyższy, zgodnie z art. 65 kpa został przekazany do Dyrektora Oddziału Rejonowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w W.
Dyrektor Oddziału Rejonowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w W. decyzją nr [...] z dnia [...] czerwca 2003 r. odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Dyrektora Oddziału Terenowego nr [...] Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w W. nr [...] z dnia [...] listopada 1998 r. w sprawie zwolnienia przez K. N. osobnej kwatery stałej nr [...] przy ul. [...].
Prezes Wojskowej Agencji Mieszkaniowej stwierdził, że K. N., decyzją Szefa Służby Zakwaterowania i Budownictwa Garnizonu [...] nr [...] z dnia [...] marca 1986 r., otrzymał pomoc finansową z budżetu Ministerstwa Obrony Narodowej w formie zaliczkowej na budowę domu jednorodzinnego, na podstawie obowiązującej wówczas ustawy z dnia 20 maja 1976 r. o zakwaterowaniu sił zbrojnych (Dz. U. z 1992 r. Nr 5, poz. 19), otrzymał zatem pomoc finansową i przed 1 stycznia 1996 r. nie zwrócił przyznanej mu zaliczkowej pomocy finansowej na budownictwo mieszkaniowe.
Powołana ustawa przewidywała dwie alternatywne formy pomocy państwa w zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych żołnierzy: przydział kwatery albo pomoc finansową. Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt. 1 powołanej ustawy kwatery stałej nie przydzielono osobie, która skorzystała z pomocy finansowej z budżetu Ministerstwa Obrony Narodowej. Natomiast w myśl art. 30 ust. 1 pkt 1 wyżej wymienionej ustawy żołnierz zawodowy, który otrzymał pomoc finansową zobowiązany był do zwrotu zajmowanej kwatery.
Ustawa z dnia 20 maja 1976 r. o zakwaterowaniu sił zbrojnych dopuszczała możliwość zwrotu pomocy finansowej. Możliwość zwrotu tej pomocy w myśl art. 29 ust. 3 i 4 ograniczona była do ściśle określonych (trzech) przypadków, które nie miały jednak miejsca w sytuacji K. N. Poza tymi trzema przypadkami przepis ustawy nie przewidywał, aby żołnierz mógł odzyskać prawo do przydziału kwatery w sytuacji skorzystania z pomocy finansowej.