Sprawa ze skargi na postanowienie Ministra Edukacji Narodowej w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia,
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym : Przewodniczący sędzia NSA Joanna Runge-Lissowska Sędziowie NSA Jerzy Nowak Jan Paweł Tarno (spr.) Protokolant Gabriela Kieś po rozpoznaniu w dniu 6 maja 1999 r. sprawy ze skargi Z. F. na postanowienie Ministra Edukacji Narodowej z dnia [...] grudnia 1998 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia, 1. uchyla zaskarżone postanowienie oraz postanowienie Ministra Edukacji Narodowej z [...] października 1998 r. 2. zasądza od Ministra Edukacji Narodowej na rzecz Z. F. kwotę 10 /dziesięciu/ złotych tytułem uiszczonego wpisu sądowego.

Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Edukacji Narodowej
Uzasadnienie strona 1/3

Minister Edukacji Narodowej postanowieniem z [...] grudnia 1998 r. utrzymał w mocy swoje postanowienie z [...] października 1998 r., którym odmówił potwierdzenia równoważności tytułu naukowo-pedagogicznego docenta uzyskanego przez Z. F. w Czechosłowacji w 1988 r. ze stanowiskiem naukowym docenta istniejącym w Polsce do 1990 r. W uzasadnieniu obu aktów stwierdzono, że zgodnie z art. 4 ust. 1 Porozumienia między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Czechosłowackiej Republiki Socjalistycznej w sprawie równoważności dokumentów o wykształceniu, stopniach i tytułach naukowych wydawanych w PRL i CSRS z 16 grudnia 1987 r. (zatwierdzonego uchwałą Rady Ministrów nr 18/89 z 20 lutego 1989 r.) uznaje się za równoważne dokumenty o mianowaniu na stanowisko naukowe docenta wydawane w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i dokumenty o nadaniu tytułu naukowo-pedagogicznego i artystyczno-pedagogicznego "docent" wydawane w Czechosłowackiej Republice Socjalistycznej. Jednakże z dniem wejścia w życie ustawy z 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz U nr 65, poz. 385) przestało w Polsce istnieć stanowisko naukowe docenta. Skoro w dacie złożenia wniosku przez Z. F. (10 marca 1991 r.) stanowisko naukowe docenta w Polsce nie istniało, to nie było podstawy prawnej do wydania zaświadczenia stwierdzającego równoważność uzyskanego w Czechosłowacji tytułu naukowo-pedagogicznego "docenta".

W skardze do NSA Z. F. kwestionuje powyższe rozstrzygnięcie stwierdzając, że ze stosownym wnioskiem wystąpił znacznie wcześniej, w czasie kiedy stanowisko naukowe docenta w Polsce istniało. Powinien zatem mieć do niego zastosowanie art. 188 ust. 5 ustawy z 1990 r. o szkolnictwie wyższym, zgodnie z którym nauczyciele akademiccy, zajmujący stanowiska naukowe docentów przed wejściem w życie tej ustawy zachowują je nadal.

W odpowiedzi na skargę Minister Edukacji Narodowej wniósł o jej oddalenie. Po pierwsze stwierdził, że pod rządem poprzednio obowiązującej ustawy z 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym docent był stanowiskiem, które obejmował nauczyciel akademicki w drodze mianowania, w trybie określonym w tej ustawie, w konkretnej szkole wyższej, przy czym podkreślił, że uzyskanie stopnia naukowego doktora habilitowanego nie powodowało automatycznego mianowania na to stanowisko. Postanowienia art. 4 cyt. wcześniej Porozumienia nie mogły więc stanowić podstawy do zatrudnienia skarżącego na stanowisku docenta, albowiem w dokumentacji, którą posiada Ministerstwo, nie ma wniosku rektora złożonego ze wskazanymi wcześniej wymogami ustawowymi. Sądzić zatem należy, że wniosek taki nie został przedłożony.

Po drugie, postanowienia art. 4 ust. 1 Porozumienia między Rządem PRL i Rządem CSRS mają zastosowanie jedynie do takich sytuacji, w których osoba pozostająca w stosunku pracy w szkole wyższej lub placówce naukowo-badawczej w jednej z umawiających się stron podejmuje okresowe zatrudnienie w jednostce organizacyjnej drugiej umawiającej się strony - na podstawie porozumienia jednostki w kraju macierzystym i w kraju przyjmującym.

Strona 1/3
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Edukacji Narodowej