Warunkiem zastosowania przez organ administracji instytucji przymusowej rozbiórki obiektu, przewidzianej w art. 37 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, jest równoczesne wystąpienie dwóch przesłanek, to jest: - rozpoczęcia budowy lub wybudowania obiektu bez wymaganego prawem zezwolenia, - naruszenia ustaleń planu zagospodarowania przestrzennego obowiązującego w czasie budowy; brak obowiązującego w czasie budowy planu zagospodarowania przestrzennego wyłącza możliwość nakazania przez organ przymusowej rozbiórki obiektu na podstawie tego przepisu, chociażby obiekt był wznoszony bez pozwolenia na budowę.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Wandy W. na decyzję Wojewody Chełmskiego z dnia 16 kwietnia 1981 r. w przedmiocie nakazu przymusowej rozbiórki domku letniskowego, wybudowanego bez pozwolenia na budowę, i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję Naczelnika Gminy W. z dnia 17 lutego 1981 r., a także, zgodnie z art. 208 Kpa, zasądził od Wojewody Chełmskiego kwotę złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącej.
Decyzją z dnia 17 lutego 1981 r., nr GT.8385/10/81 Naczelnik Gminy w W. nakazał Wandzie W. rozbiórkę 3 domków letniskowych wybudowanych na działce nr 296 w miejscowości O. nad jeziorem B. stanowiącej własność skarżącej, wyznaczając termin wykonania decyzji do dnia 30 marca 1981 r. W uzasadnieniu decyzji Naczelnik Gminy podał, że wymienione w niej domki letniskowe zostały wybudowane bez uzyskania pozwolenia na budowę wymaganego art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229/, a nadto teren, na którym zostały wzniesione, przeznaczony jest w zatwierdzonym planie ogólnym zagospodarowania przestrzennego zespołu jezior B.-G. pod zabudowę pensjonatową, wobec czego nie ma możliwości zalegalizowania stanu powstałego wyniku samowoli budowlanej. W tym stanie rzeczy, zgodnie z art. 37 ust. 1 cytowanej ustawy, domki letniskowe podlegają przymusowej rozbiórce na koszt właściciela w myśl art. 38 ust. 1 prawa budowlanego.
W odwołaniu od tej decyzji, skierowanym do Wojewody Chełmskiego, Wanda W. podała, że działkę o powierzchni 2,5 ara zakupiła w 1970 r. od Józefa P. zamieszkałego w O., przy czym równocześnie podobne obszarowo działki zakupiły od Józefa P. dwie inne osoby. W tym samym roku wszyscy nabywcy wybudowali na swych działkach domki campingowe, nie mając na to zezwolenia. Wobec faktu, że Józef P. postanowił w 1973 r. przekazać swoje gospodarstwo Państwu w zamian za rentę, decyzją Naczelnika Gminy w W. nr 6042/12/73 z dnia 16 października 1973 r. cała działka nr 296 o powierzchni 7,5 ara została przyznana Wandzie W., która stała się jej właścicielką na mocy aktu notarialnego nr 3846/73. sporządzenie aktu notarialnego tylko na jej nazwisko Wanda W. wyjaśnia tym, że działka była zbyt mała by ją dodatkowo rozdrabniać, a ponadto - nie pracując zarobkowo - miała czas na załatwianie niezbędnych formalności. Jeśli chodzi o domki letniskowe, to wyjaśnia, że zainteresowani występowali z prośbą o zalegalizowanie ich wybudowania, jednakże otrzymali odmowę. W związku z otrzymanym nakazem ich rozbiórki prosi o odroczenie terminu do czasu uzyskania działki zastępczej, o co występuje w odwołaniu, wobec przeznaczenia terenu, na którym znajduje się działka nr 296, pod zabudowę pensjonatową, co uniemożliwia wykorzystywanie tej działki zgodnie z zamierzeniami aktualnego właściciela.
W załatwieniu odwołania Wojewódzkie Biuro Planowania Przestrzennego w Chełmie w imieniu Wojewody Chełmskiego wydało decyzję nr BPP-600/NI/21/3/81 z dnia 16 kwietnia 1981 r., w której postanowiło decyzję I instancji uchylić w części dotyczącej dwóch domków letniskowych stanowiących własność Leona B. oraz Tadeusza K. z uzasadnieniem, że decyzja nakazująca rozbiórkę tych domków nie mogła być adresowana do Wandy W., będącej właścicielką tylko jednego domku letniskowego. W stosunku do tego ostatniego decyzja II instancji podtrzymała stanowisko Naczelnika Gminy, wyznaczając jednak nowy termin dokonania rozbiórki do dnia 15 maja 1981 r.