Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o rozwiązaniu Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, zarejestrowanego w Urzędzie Miasta Stołecznego Warszawy pod Nr 318
Tezy

Uchylenie przez Sąd wydanych w postępowaniu nadzorczym decyzji Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji nie oznacza, że rozwiązanie Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich dokonane zostało bez rażącego naruszenia prawa ale wyłącznie to, iż zaskarżone decyzje nadzorcze są pod względem procesowym w stopniu znacznym wadliwe i winny być wyeliminowane z obrotu prawnego.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Stowarzyszenia Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 6 sierpnia 1998 r. (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o rozwiązaniu Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, zarejestrowanego w Urzędzie Miasta Stołecznego Warszawy pod Nr 318 - uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 1 czerwca 1998 r. (...); (...).

Uzasadnienie strona 1/6

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, działając na wniosek strony na podstawie art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa decyzją z dnia 1 czerwca 1998 r. (...) stwierdził nieważność decyzji Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 3 maja 1982 r. (...), utrzymującej w mocy decyzję Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 19 marca 1982 r. (...) o rozwiązaniu stowarzyszenia pn." Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich", zarejestrowanego w Urzędzie Miasta Stołecznego Warszawy pod numerem 318.

Z uzasadnienia decyzji Ministra m.in. wynika, że w październiku 1996 r. do Ministra Spraw Wewnętrznych wpłynął wniosek /bez daty/ adwokata Krzysztofa L., działającego w imieniu zarejestrowanego w 1989 r. Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, a także Andrzeja S. S. - o stwierdzenie nieważności decyzji w sprawie rozwiązania Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. W postępowaniu wyjaśniającym przed Ministrem Spraw Wewnętrznych ustalono, że wnioskodawca Andrzej S. S. był od 1976 r. członkiem rozwiązanego w 1982 r. Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich /wynikało to z zaświadczenia o członkostwie znajdującego się w aktach sprawy/, a zatem - zgodnie z poglądem utrwalonym w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego - w rozumieniu art. 28 Kpa mógł on być stroną przedmiotowego postępowania administracyjnego. Biorąc zaś pod uwagę fakt, że każdy członek rozwiązanego Stowarzyszenia ma prawo wzięcia udziału w przedmiotowym postępowaniu administracyjnym w charakterze strony, Minister - wykonując ciążący na nim obowiązek w świetle art. 61 par. 4 Kpa - zawiadomił za pośrednictwem prasy wszystkie zainteresowane osoby o wszczęciu postępowania administracyjnego w niniejszej sprawie. Zawiadomienie ukazało się w sobotnio-niedzielnym wydaniu dziennika "Rzeczpospolita" z 22-23 marca 1997 r. w nakładzie ponad 270 tys. egzemplarzy.

Do postępowania przyłączyła się Magda L., zamieszkała w W. ul. G. 16/22 m. 1307, która należała do Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich od 1958 r.

Magda L. poparła wniosek Andrzeja S. S. o stwierdzenie nieważności decyzji o rozwiązaniu Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Minister Spraw Wewnętrznych uwzględniając wnioski Prezesa Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich z dnia 10 marca 1997 r. oraz Zarządu Głównego Stowarzyszenia Dziennikarzy RP z dnia 8 kwietnia 1997 r. dopuścił obydwa Stowarzyszenia do udziału na prawach strony w postępowaniu nadzorczym /postanowieniami z dnia 20 marca 1997 r., (...) i z dnia 10 kwietnia 1997 r. (...)/. Za takim rozstrzygnięciem - zdaniem Ministra - przemawiał interes społeczny oraz cele statutowe obydwu Stowarzyszeń, przewidujące reprezentowanie środowiska dziennikarskiego we wszystkich ważnych dla dziennikarstwa sprawach. Nie bez znaczenia w przypadku Stowarzyszenia Dziennikarzy RP - podkreślił Minister - była informacja Sekretarza Generalnego Zarządu Głównego SD RP, że ponad 3/4 członków tego Stowarzyszenia należała do rozwiązanego w 1982 r. Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich.

Minister w toku postępowania nadzorczego ustalił, że w dniu 15 grudnia 1982 r. -Prezydent Miasta Stołecznego Warszawy, działając na podstawie art. 15 ust. 1 dekretu z dnia 12 grudnia 1981 r. o stanie wojennym, wydał zarządzenie nr 48 w sprawie zawieszenia Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Następnie, na podstawie art. 16 w związku z art. 24 Rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 października 1932 r. - Prawo o stowarzyszeniach w dniu 19 marca 1982 r kolejną decyzją rozstrzygnął o rozwiązaniu Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. W uzasadnieniu tej ostatniej decyzji podano, iż "Stowarzyszenie nie realizowało swoich podstawowych celów statutowych i ustalonego dla Stowarzyszenia zakresu i sposobu działania, podejmowało przedsięwzięcia sprzyjające demontażowi państwowych i społecznych instytucji informacji publicznej, dezintegrujące środowisko dziennikarskie i utrudniające wypełnianie zadań dziennikarzy w socjalistycznym państwie". W uzasadnieniu nie wskazano jednak - jakie konkretnie dowody bezprawnej lub pozastatutowej działalności Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich skłoniły organ administracyjny do wydania decyzji o rozwiązaniu Stowarzyszenia. Nie wskazano również, które przepisy prawa zostały w działalności naruszone i na czym naruszenie to polegało.

Strona 1/6