skarg NSZZ Pracowników Zakładów (...) w T., Dyrekcji Zakładów (...) w T. i NSZZ "Solidarność" Zakładów (...) w T. na orzeczenie Społecznej Komisji Rewindykacyjnej w przedmiocie uchylenia postanowienia o umorzeniu postępowania i zawieszenia postępowania w sprawie rozstrzygniętej wyrokiem NSA
Tezy

1. Niedopuszczalne jest rozpoznawanie przez organ administracji wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidzianego w art. 127 par. 3 Kpa, jeśli sprawa została zakończona decyzją ostateczną, poddaną już ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego.

2. Oczekiwanie na przewidywaną zmianę stanu prawnego w zakresie dotyczącym rozpoznawanej sprawy nie jest zagadnieniem wstępnym, które mogłoby uzasadniać zawieszenie postępowania na zasadzie art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w następstwie skarg NSZZ Pracowników Zakładów (...) w T., Dyrekcji Zakładów (...) w T. i NSZZ "Solidarność" Zakładów (...) w T. na orzeczenie Społecznej Komisji Rewindykacyjnej z dnia 7 października 1994 r. w przedmiocie uchylenia postanowienia o umorzeniu postępowania i zawieszenia postępowania w sprawie rozstrzygniętej wyrokiem NSA z dnia 19 stycznia 1994 r. - stwierdził nieważność zaskarżonego orzeczenia na zasadzie art. 207 par. 3 Kpa w związku z art. 68 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368/.

Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)
Uzasadnienie strona 1/3

Orzeczeniem z dnia 19 listopada 1992 r. KR-051/465/91 Społeczna Komisja Rewindykacyjna nakazała NSZZ Pracowników Zakładów (...) w T. zwrot 722 426 000 zł na rzecz NSZZ "Solidarność" w tych Zakładach i oddaliła wniosek NSZZ "Solidarność" w Zakładach (...) w T. w stosunku do tych Zakładów.

Wyrokiem z dnia 19 stycznia 1994 r. (...) Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził nieważność tego orzeczenia, ponieważ w terminie zakreślonym w art. 10 ustawy z dnia 25 października 1990 r. o zwrocie majątku utraconego przez związki zawodowe i organizacje społeczne w wyniku wprowadzenia stanu wojennego /Dz.U. 1991 nr 4 poz. 17/ Komisja NSZZ "Solidarność" w Zakładach (...) w T. nie wskazała jako podmiotu zobowiązanego NSZZ Pracowników Zakładów (...) w T., lecz same Zakłady, a zatem postępowanie przeciwko NSZZ Pracowników Zakładów (...) było prowadzone "z urzędu", a więc niezgodnie z prawem. Sąd uznał, że Komisja rażąco naruszyła art. 4 ust. 1 i 2 oraz art. 6 ust. 1 cytowanej ustawy (...). Sad dodał, że "Poza okolicznością, która legła u podstaw orzeczenia sądu, należy podkreślić, iż w zaskarżonym orzeczeniu nie dokonano wyliczenia nakazanej do zwrotu kwoty, co uniemożliwia jej skontrolowanie przez sąd". Po otrzymaniu tego wyroku Społeczna Komisja Rewindykacyjna umorzyła postępowanie w sprawie na zasadzie art. 105 Kpa /orzeczenie z dnia 15 kwietnia 1994 r./.

Pismem z dnia 8 maja 1994 r. NSZZ "Solidarność" - Komisja Przedsiębiorstwa w Zakładach (...) w T. wystąpiła do Społecznej Komisji Rewindykacyjnej z wnioskiem "o ponowne rozpatrzenie sprawy" na zasadzie art. 127 par. 3 Kpa. W uzasadnieniu powołuje się na zasadę "prawdy obiektywnej", która legitymowała Społeczną Komisję Rewindykacyjną do interpretacji ustawy w taki sposób, że "wszystkie składniki majątku związków zawodowych i organizacji społecznych (...) podlegają bezwzględnemu zwrotowi". W konkluzji wnioskodawca stwierdza, iż pogląd wyrażony w wyroku z dnia 19 stycznia 1994 r. "jest następstwem wadliwej wykładni przepisów prawa". "Należy uznać go więc za nietrafny i będący ewidentnym przejawem detournement de pouvoir". W świetle powyższego wnioskodawca kwestionuje orzeczenie o umorzeniu postępowania, uważając, "że nawet stwierdzenie nieważności decyzji przez Naczelny Sąd Administracyjny nie daje (...) żadnych podstaw prawnych do umorzenia postępowania".

Na posiedzeniu Komisji w dniu 7 października 1994 r. wnioskodawca podtrzymał wniosek, natomiast przedstawiciele Zakładów (...) i NSZZ Pracowników Zakładów (...) w T. wnieśli o oddalenie wniosku. W związku z tym orzeczeniem z tego samego dnia o nie zmienionej sygnaturze Społeczna Komisja Rewindykacyjna postanowiła uchylić swe postanowienie z dnia 15 kwietnia 1994 r. i zawiesić postępowanie w sprawie na zasadzie art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa. W uzasadnieniu Komisja stwierdziła, że Naczelny Sąd Administracyjny w tego rodzaju sprawach "zbyt rygorystycznie interpretuje art. 10 w/w ustawy", gdyż w razie błędnego wskazania strony powinno się umożliwić Komisji na wniosek wnioskodawcy wzywanie stron nie wskazanych, na podstawie art. 7-11 Kpa. Komisja przyznała, że "w znacznej większości" wnioski nie zawierają danych wymienionych w art. 4 ust. 2 ustawy, co tłumaczy brakiem obsługi prawnej wnioskodawców. W konkluzji Komisja uznała, że prace na nowelizacją ustawy uzasadniają zawieszenie postępowania "do czasu nowelizacji przedmiotowej ustawy".

Strona 1/3
Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)