skargę Ryszarda R., Józefa P. i Zdzisława P. na decyzję Ministra Finansów w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie okresowego zwolnienia od opodatkowania nowo uruchomionej działalności zarobkowej.
Tezy

1. Artykuł 177 Kpa, określający termin, po którego upływie żądanie uchylenia, zmiany lub stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej ustalającej zobowiązanie podatkowe nie podlega rozpatrzeniu, dotyczy działania organu na wniosek strony, a nie działania z urzędu.

2. Artykuł 177 Kpa, nie stanowi przeszkody do stwierdzenia nieważności określonej w nim decyzji ostatecznej z urzędu na zasadach określonych w art. 156 i następnych Kpa, przy uwzględnieniu terminu określonego w art. 156 par. 2 Kpa.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Ryszarda R., Józefa P. i Zdzisława P. na decyzję Ministra Finansów z dnia 5 sierpnia 1983 r. w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie okresowego zwolnienia od opodatkowania nowo uruchomionej działalności zarobkowej.

Uzasadnienie strona 1/2

Ryszard R., Józef P. oraz Zdzisław P. w listopadzie 1981 r. zawarli spółkę w celu prowadzenia działalności rzemieślniczej w zakresie galwanizerstwa. uwzględniając wniosek rzemieślników, Naczelnik Miasta i Gminy w S., decyzją z dnia 4 stycznia 1982 r., zwolnił ich od podatków na okres dwuletni z tytułu nowo uruchomionej działalności.

Pismem z dnia 6 kwietnia 1983 r. Urząd Skarbowy w Ś., który przejął agendy podatkowe z Urzędu Miasta i Gminy w S., wystąpił do Izby Skarbowej w W. z wnioskiem o uchylenie decyzji Naczelnika Miasta i Gminy w S., jako niezgodnej z prawem.

Decyzją z dnia 17 maja 1983 r. Izba Skarbowa w W., na podstawie art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa, stwierdziła nieważność decyzji Naczelnika Miasta i Gminy w S. z dnia 4 stycznia 1982 r., dopatrując się naruszenia przepisów par. 3 ust. 2 w związku z par. 1 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 października 1981 r. w sprawie zwolnienia od podatków i opłaty skarbowej podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności zarobkowej /Dz.U. nr 26 poz. 138/, gdyż łączna liczba wspólników przekraczała stan zatrudnienia określony dla rzemiosła "galwanizatorstwo".

Od decyzji Izby Skarbowej w W. odwołał się do Ministra Finansów pełnomocnik podatników, podnosząc zarzuty naruszenia art. 177 Kpa oraz przepisów art. 5 i art. 84 Kc. Zarzut naruszenia przepisów proceduralnych argumentowano tym, że art. 177 Kpa określa bezwzględnie prekluzyjny roczny termin do stwierdzenia nieważności decyzji w sprawach zobowiązań podatkowych i w związku z tym wniosek Urzędu Skarbowego w Ś., powinien być pozostawiony bez rozpatrzenia wobec upływu rocznego terminu od doręczenia tej decyzji. Wybór formy działalności, na którą zdecydowali się podatnicy, oraz rozmiar nakładów inwestycyjnych na jej uruchomienie, pochodzących z zaciągniętych pożyczek, był wynikiem błędnej informacji udzielonej im przez właściwy organ administracji państwowej co do warunków okresowego zwolnienia od podatków. Nie było żadnych przeszkód od uruchomienia działalności w takim składzie osobowym, który uzasadniałby zwolnienie od podatków. W związku z tym zasadne były - zdaniem odwołujących się - również zarzuty naruszenia art. 7, art. 8 i art. 9 Kpa.

Minister Finansów, utrzymując w mocy zaskarżoną decyzję Izby Skarbowej, w swej decyzji nr PO 3/9-8210-864/83 z dnia 5 sierpnia 1983 r. podtrzymał stanowisko co do rażącego naruszenia przepisów cytowanego rozporządzenia, podkreślając w uzasadnieniu, że w tej sytuacji "uchylenie" decyzji zwalniającej od podatków było konieczne. Odnośnie zaś do naruszenia art. 177 Kpa stwierdził, że przepis ten nie ma w tej sprawie zastosowania, "bowiem dotyczy on jedynie decyzji ustalających zobowiązania podatkowe, natomiast do decyzji wydanych w trybie art. 156 par. 1 Kpa ma zastosowanie termin określony w par. 2 tego artykułu".

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego na decyzję Ministra Finansów pełnomocnik skarżących zarzuca naruszenie art. 155, art. 156 par. 1 i art. 177 Kpa, a nadto odwołuje się do zarzutów podniesionych w odwołaniu, a dotyczących wprowadzenia skarżących w błąd, podkreślając, że mylna decyzja nie może rodzić ujemnych skutków dla stron. Naruszenie art. 155 Kpa strona skarżąca upatruje w tym, że w zaskarżonej decyzji, dotyczącej stwierdzenia nieważności, w jednym z fragmentów uzasadnienia użyto sformułowania, iż było konieczne "uchylenie decyzji", przeto decyzja zawierająca taką sprzeczność nie może się ostać. Naruszenie art. 177 Kpa strona skarżąca wywodzi z błędnego jej zdaniem - stanowiska Ministra Finansów, iż decyzja Naczelnika Miasta i Gminy w S. nie była decyzją ustalającą zobowiązania podatkowe. Twierdząc, iż była ona taką decyzją, a do takiego stanu ma zastosowanie art. 177 Kpa jako przepis szczególny w stosunku do art. 156 par. 1 Kpa, skarżący podtrzymuje zarzut uchybienia rocznemu terminowi prekluzyjnemu, określonemu w art. 177 Kpa. Ich zdaniem termin określony w art. 156 par. 2 Kpa odnosi się do decyzji administracyjnych z wyłączeniem spraw zobowiązań podatkowych, które to sprawy uregulowane zostały przepisami szczególnymi w dziale III Kpa. W końcowej części skargi strona skarżąca przyznaje, że decyzja Naczelnika Miasta i Gminy w S. była niezgodna z przepisami i obecnie skarżący są skłonni wyrazić zgodę na jej uchylenie na podstawie art. 155 Kpa, jednakże z mocą od 1 lipca 1983 r.

Strona 1/2