Sprawa ze skargi na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego dla Województwa W. w przedmiocie wycofania z obrotu środka spożywczego
Tezy

1. Interes prawny jest kategorią normatywną, mającą swe źródło w przepisach regulujących sposób załatwienia sprawy i stanowiących podstawę prawną jej rozstrzygnięcia, zarazem ściśle związaną z przedmiotem prowadzonego postępowania.

2. Nakaz usunięcia środka spożywczego z obrotu, skierowany przez organ Państwowej Inspekcji Sanitarnej do jednostki gospodarczej, w której środek ten się znajduje w celu jego sprzedaży, nie dotyczy w tym postępowaniu administracyjnym interesu prawnego producenta tego środka i ewentualnych sporów cywilnych pomiędzy producentem a sprzedawcą.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 1993 r. sprawy ze skargi Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Przemysłu Mięsnego w E. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego dla Województwa W. z dnia 28 września 1992 r. nr II-44360/25/92 w przedmiocie wycofania z obrotu środka spożywczego - oddalił skargę.

Uzasadnienie strona 1/2

Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w W., działając na podstawie art. 29 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej /Dz.U. nr 12 poz. 49 ze zm./ oraz par. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 kwietnia 1973 r. w sprawie zasad postępowania ze środkami spożywczymi i używkami o niewłaściwej jakości zdrowotnej /Dz.U. nr 19 poz. 110/, postanowieniem z 27 sierpnia 1992 r. nakazał zabezpieczenie w hurtowni prowadzonej przez Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe "S." /spółka cywilna Stanisławy E. i Marii P./ wędlin w ilości 932.538 kg, o wartości 66.494.180 zł, co do których podczas prowadzonej kontroli sanitarnej, stwierdzono, że nie mogą być wprowadzone do obrotu ze względu na zmienione cechy organoleptyczne: nieswoisty zapach, barwę i konsystencję.

Ten sam organ decyzją z dnia 28 sierpnia 1992 r. nr II-44365/757/92, wydaną na mocy art. 27 ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej w związku z art. 26 ustawy z dnia 25 listopada 1970 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia /Dz.U. nr 29 poz. 245 ze zm./ oraz par. 3 ust. 1 pkt 2 powołanego rozporządzenia, orzekł o przekazaniu objętych zabezpieczeniem wędlin na cele niespożywcze, podając w uzasadnieniu, że są to wędliny paczkowane pochodzące z Zakładów Mięsnych w E.

Przedsiębiorstwo "S." przekazało wędliny do Schroniska dla Bezdomnych Zwierząt w C.

Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Przemysłu Mięsnego - nie biorące dotychczas udziału w postępowaniu - wystąpiło z odwołaniem, zarzucając, że nie zostało ustalone, w jakich warunkach wędliny były przechowywane, nie wiadomo, w jaki sposób ustalono ich producenta, jak pobierano próby i z jakich dat pochodziły oceniane wędliny, jak ustalono ilość wędlin oraz czy ich opakowania były całe, czy też uszkodzone.

Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny dla Województwa W. nie uwzględniając odwołania, decyzją z dnia 28 września 1992 r. nr II-44360/25/92 utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji; wyjaśnił, że wobec zmienionych cech organoleptycznych wędlin nie zachodziła potrzeba przeprowadzania badań laboratoryjnych, gdyż była wystarczająca podstawa do uznania, że wędliny nie nadają się do spożycia, ustalenie zaś warunków sprzedaży wędlin w handlu detalicznym było bezprzedmiotowe, gdyż do inspekcji sanitarnej nie należą sprawy dotyczące wzajemnych rozliczeń pomiędzy hurtownią a producentem.

Występując ze skargą, Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Przemysłu Mięsnego w E. początkowo żądało uchylenia decyzji obydwu organów z powodu istotnego naruszenia przepisów postępowania wskutek niewyjaśnienia stanu sprawy, po czym uznając, że decyzje wywołały nieodwracalne skutki prawne, wnosiło o stwierdzenie niezgodności tych decyzji z prawem, zarzucając, że nie przeprowadzono odpowiednich badań, nie ustalono przyczyny powstania okoliczności dyskwalifikujących środek spożywczy, nie wskazano, jak ustalono ilość wędlin, wreszcie nie zawiadomiono o postępowaniu producenta.

W odpowiedzi na skargę i w późniejszym piśmie procesowym Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny dla Województwa W. wnosił o jej oddalenie. Wyjaśnił przede wszystkim, że istotą postępowania była wyłącznie ocena jakości wędlin, aby nie dopuścić do spożycia nie odpowiadającej obowiązującym wymaganiom, natomiast wymienienie w decyzji organu pierwszej instancji zakładów mięsnych miało na celu tylko identyfikację wędlin, bez rozstrzygania, kogo obciąża odpowiedzialność za ich stan.

Strona 1/2