1. Naczelny Sąd Administracyjny jest właściwy do rozpoznawania skarg na decyzje Prezesa Rady Ministrów /lub wydane z jego upoważnienia/ w sprawach przydziału oznaczonej kategorii lokali na terenie m. st. Warszawy, to jest decyzji wydawanych na podstawie art. 41 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ przez naczelny organ administracji państwowej w rozumieniu art. 18 pkt 1 Kpa w dziedzinie objętej właściwością sądu administracyjnego na mocy art. 196 par. 1 i 2 pkt 7 Kpa.
2. Urząd Rady Ministrów, a tym bardziej jego wewnętrzna jednostka organizacyjna, nie jest organem administracji państwowej, lecz aparatem wykonawczym Prezesa Rady Ministrów.
3. Zarządzenie nr 210 Prezesa Rady Ministrów z dnia 19 sierpnia 1955 r. o zakresie działania Urzędu Rady Ministrów w sprawach lokalowych oraz o obejmowaniu i zwalnianiu lokali użytkowych na terenie m.st. Warszawy /M.P. nr 75 poz. 926/ należy w obecnym stanie prawnym interpretować jako upoważnienie generalne dla funkcjonariuszy Urzędu Rady Ministrów do działania w imieniu Prezesa Rady Ministrów w tych sprawach. Sprawy sporne jednak par. 3 tego zarządzenia przekazuje do rozstrzygnięcia Prezesowi Rady Ministrów, co wyłącza możliwość ich rozstrzygania przez funkcjonariuszy Urzędu na podstawie upoważnienia generalnego.
4. Upoważnienie szczególne do rozstrzygnięcia w imieniu Prezesa Rady Ministrów sprawy spornej nie może być udzielone osobie, która podpisała decyzję pierwotną. Podlega ona, z mocy art. 24 par. 1 pkt 5 Kpa, wyłączeniu od udziału w ponownym rozpatrzeniu sprawy na podstawie art. 127 par. 3 Kpa.
5. Wniosek strony o ponowne rozpatrzenie sprawy przez naczelny organ administracji państwowej, który wydał decyzję w I instancji /art. 127 par. 3 Kpa/, powinien być rozpatrzony przy odpowiednim zastosowaniu art. 138 par. 1 Kpa.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Przedsiębiorstwa Górniczo-Geologicznego Przemysłu Materiałów Budowlanych na decyzję Dyrektora Biura Spraw lokalowych Urzędu Rady Ministrów z dnia 19 lipca 1982 r. w przedmiocie przydziału lokalu użytkowego i na podstawie art. 207 par. 1 i par. 2 pkt 2 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję z dnia 1 czerwca 1982 r., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Prezesa Rady Ministrów kwotę złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego Przedsiębiorstwa.
Przedsiębiorstwo Górniczo-Geologiczne Przemysłu Materiałów Budowlanych "Geobud" zaskarżyło do Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzję Dyrektora Biura Spraw Lokalowych Urzędu Rady Ministrów z dnia 1 czerwca 1982 r. nr BSL.3143-16-33/82 i z dnia 19 lipca 1982 r. nr BSL.3143-2-25/82, mocą których lokal użytkowy o pow. 711 m2 w budynku nr 12 przy ul. M. w Warszawie został przydzielony Polskiemu Komitetowi Miar i Jakości na potrzeby Centralnego Biura Jakości Wyrobów. Z akt sprawy wynika, że sporny lokal by użytkowany przez Zjednoczenie Przemysłu Ceramiki Budowlanej, które uległo likwidacji, a znajduje się w budynku zarządzanym przez skarżące Przedsiębiorstwo. przedsiębiorstwo to, jak również zlikwidowane Zjednoczenie, stanowiły jednostki organizacyjne podległe Ministrowi Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, co wywołało ten skutek, że w postępowaniu administracyjnym w sprawie zagospodarowania zwolnionego lokalu uczestniczyło jako strona tylko to Ministerstwo.
Od wskazanej wyżej decyzji z dnia 1 czerwca 1982 r. skarżące Przedsiębiorstwo odwołało się do Urzędu Rady Ministrów, podając, że budynek nr 12 przy ul. M. "stanowi własność hipoteczną" Przedsiębiorstwa, w związku z czym zwolniony lokal użytkowy miał być przeznaczony na mieszkania dla pracowników. Przedsiębiorstwo to uważa, że wymieniona decyzja narusza zasadę jego samodzielności, a ponadto wywoła niekorzystne skutki dla środowiska, ponieważ laboratoria chemiczne, znajdujące się na parterze budynku, już obecnie są przyczyną skarg lokatorów tam zamieszkałych.
Dyrektor Biura Spraw Lokalowych - nie rozpatrując kwestii zanieczyszczenia środowiska - w dniu 19 lipca 1982 r. /pismo nr BSL-3142-2-25/82/ utrzymał pierwotną decyzję w mocy, w związku z czym Przedsiębiorstwo "Geobud" złożyło skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego, wnosząc o uchylenie decyzji i wstrzymanie jej wykonania do czasu rozstrzygnięcia sprawy przez Sąd. W uzasadnieniu skargi podano, że Przedsiębiorstwo "sprawuje zarząd i jest właścicielem" wymienionego budynku, a mimo to nie było powiadomione o wszczęciu postępowania, czym naruszono art. 61 par. 4 Kpa. Oprócz tego podano w wątpliwość "stosowanie prawa lokalowego przez organy administracji do budynków zakładowych" i to z pominięciem interesu prawnego przedsiębiorstwa. Oznacza to naruszenie zasady samodzielności i samorządności Przedsiębiorstwa, które nie może dysponować zwolnionymi pomieszczeniami zgodnie z życzeniem pracowników.
W obszernej odpowiedzi na skargę Biuro Spraw Lokalowych URM podało, co następuje:
1) zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ i z zarządzeniem nr 210 Prezesa Rady Ministrów z dnia 19 sierpnia 1955 r. o zakresie działania Urzędu Rady Ministrów w sprawach lokalowych oraz o obejmowaniu i zwalnianiu lokali użytkowych na obszarze m.st. Warszawy /M.P. nr 75 poz. 926/, dysponentem lokali biurowych, zajmowanych przez ministerstwa, centralne urzędy, centralne jednostki gospodarki uspołecznionej oraz centralne jednostki organizacji społecznych na obszarze m.st. Warszawy, jest Urząd Rady Ministrów,