Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Rausz (spr.) Sędziowie: NSA Maria Wiśniewska NSA Jerzy Sulimierski Protokolant Ewa Niemra po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2000r. sprawy ze skargi R. P. na decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia [...] sierpnia 1999r. Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji odmawiających przyznania spadkobiercom K. P. prawa własności czasowej do gruntu przy ulicy [...] w Warszawie oddala skargę.
Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast decyzją z [...] lutego 1999 r. Nr [...] odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z [...] sierpnia 1961 r. Nr [...] utrzymującej w mocy orzeczenie administracyjne Prezydium Rady Narodowej w m.st. Warszawie z [...] września 1960r. Nr [...] odmawiające spadkobiercom K. P. przyznania własności czasowej do gruntu nieruchomości warszawskiej położonej przy ul. [...] ozn. nr hip. [...] we wsi [...] Nr [...] rej.hip. [...] w Warszawie działki nr [...] i [...].
W uzasadnieniu decyzji Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast podniósł, że zabudowana nieruchomość warszawska położona przy ul. [...], o której wyżej mowa, objęta została działaniem dekretu z 26 października 1945r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz.U. Nr 50, poz. 279). Nieruchomość ta stanowiła własność K. P. Z dniem wejścia w życie w/w dekretu z dniem 21 listopada 1945r. przedmiotowa nieruchomość przeszła na własność Gminy m.st. Warszawy, a następnie na własność Skarbu Państwa, w oparciu o art. 32 ust. 2 ustawy z 20 marca 1950r. o terenowych organach jednolitej władzy państwowej. Obecnie nieruchomość ta stanowi własność komunalną (decyzja Wojewody Warszawskiego z [...] marca 1993r. Nr [...]) Złożony w dniu 14 kwietnia 1948r. przez dotychczasowego właściciela wniosek o przyznanie prawa własności czasowej do gruntu w/w nieruchomości został rozpatrzony odmownie orzeczeniem administracyjnym Prezydium Rady Narodowej w m.st. Warszawie z [...] września 1960r. W uzasadnieniu orzeczenia podano, iż odmowa przyznania żądanego prawa nastąpiła z uwagi na przeznaczenie nieruchomości pod użyteczność publiczną. Jednocześnie stwierdzono, że na podstawie art. 8 w/w dekretu z 26 października 1945r. wszystkie budynki znajdujące się na powyższym gruncie przeszły na własność Skarbu Państwa. Orzeczenie to zostało utrzymane w mocy decyzją Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z [...] sierpnia 1961r., bowiem grunt przy ul. [...] przeznaczony został w planie zagospodarowania przestrzennego pod urządzenia kolejowe. W dniu 11 marca 1993r. do Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa wpłynął wniosek R. P. (następcy prawnego dotychczasowego właściciela na podstawie postanowienia Sądu Powiatowego dla m.st. W-wy o stwierdzeniu nabycia spadku z 11 listopada 1959r. sygn. akt I Ns.II.3545/59) w sprawie stwierdzenia nieważności orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w m.st. Warszawie z [...] września 1960r. W dniu 23 czerwca 1945r. zostało wszczęte postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej, utrzymującej w mocy wzmiankowane orzeczenie odmawiające przyznania b. właścicielowi prawa własności czasowej. Stosownie do treści art. 7 ust. 2 dekretu z 26 października 1945r. gmina obowiązana była uwzględnić wniosek o przyznanie prawa własności czasowej do gruntu, jeżeli korzystanie z gruntu dawało się pogodzić z jego przeznaczeniem według planu zabudowania. Wobec tego przed wydaniem decyzji rozstrzygającej wniosek, organ administracji winien był ustalić przeznaczenie przedmiotowej nieruchomości w planie zagospodarowania przestrzennego. W trakcie postępowania nadzorczego ustalono, że w dacie wydania zaskarżonych decyzji obowiązywał art. 54 ust. 1 ustawy z 12 marca 1958r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości (Dz.U. z 1961r. Nr 18, poz. 94), który stanowił, że poprzedniemu właścicielowi może być odmówione prawo własności czasowej do gruntu niezależnie od przyczyn wymienionych w art. 7 ust. 2 w/w dekretu z 26 października 1945r., także ze względu na cele określone w art. 3 ustawy z 12 marca 1958r. Powołany przepis dopuszczał możliwość wywłaszczenia nieruchomości, jeżeli była niezbędna na cele użyteczności publicznej, na cele obrony Państwa albo dla wykonania zadań określonych w zatwierdzonych planach gospodarczych, a na terenie miast, gdy była niezbędna dla planowej realizacji na ich terenie budownictwa ogólnomiejskiego i zorganizowanego budownictwa mieszkaniowego lub też przeznaczona dla organizacji kółek rolniczych, o ile było to uzasadnione interesem społecznym lub państwowym. W dacie wydania badanej w trybie nadzoru decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z [...] sierpnia 1961r. obowiązywał plan zagospodarowania przestrzennego i "Perspektywiczny plan ogólny z założeniami do 1965r." zatwierdzony przez Prezydium Rady Narodowej m.st. Warszawy w dniu 31 stycznia 1961r. uchwałą Nr 4/13. Przewidywał on przeznaczenie tej nieruchomości pod tereny kolejowe (pismo Archiwum Państwowego m.st. Warszawy Nr [...] z [...] maja 1997r.). Zgodnie z art. 7 ust. 2 omawianego dekretu, gmina winna uwzględnić wniosek o przyznanie własności czasowej wówczas, jeżeli korzystanie z gruntu przez dotychczasowego właściciela dawało się pogodzić z przeznaczeniem gruntu według planu zabudowania. W tym przypadku korzystanie z gruntu przez właściciela nie dawało się pogodzić z przeznaczeniem nieruchomości w planie. W dacie wydania decyzji na nieruchomości znajdował się budynek murowany, parterowy, mieszkalny, dwutraktowy. W tym stanie rzeczy organ centralny uznał, że decyzja Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z [...] sierpnia 1961r. nie wyczerpuje przesłanek z art. 156 § 1 kpa, a zatem brak jest podstaw do stwierdzenia jej nieważności mimo, że w uzasadnieniu nie wskazano dokładnego oznaczenia obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego, który faktycznie istniał i potwierdzał rozstrzygnięcie decyzji. Podnoszony przez wnioskodawcę argument, że budynek nie został przejęty do chwili obecnej przez Skarb Państwa, ponieważ mieszka tam wraz z rodziną, może być ewentualnie rozważany w odrębnym postępowaniu o zmianę ostatecznej decyzji wydanej w przedmiocie przyznania prawa własności czasowej.