Jeżeli organy orzekające w trybie nadzoru odmiennie interpretują przepisy prawa i dochodzą do odmiennych wniosków, nie można mówić o rażącym naruszeniu prawa przez zastosowanie jednej z tych interpretacji.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Wandy i Jerzego małżonków M. na decyzję Kolegium Odwoławczego przy Sejmiku Samorządowym Województwa (...) z dnia 18 maja 1993 r. w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji orzekającej o sprzedaży garażu i na podstawie art. 207 par. 1 i 3 w związku z art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Prezydenta Miasta W., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Kolegium Odwoławczego przy Sejmiku Samorządowym Województwa (...) na rzecz skarżących pięćdziesiąt tysięcy złotych tytułem uiszczonego wpisu sądowego.
Skarga Wandy i Jerzego małżonków M. dotyczy decyzji Kolegium Odwoławczego przy Sejmiku Samorządowym Województwa (...) z dnia 18 maja 1993 r. nr KO/254/GK/93, utrzymującej w mocy decyzję nr 672/92 Prezydenta Miasta W. z dnia 31 grudnia 1992 r. o stwierdzeniu z urzędu na podstawie art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa nieważności decyzji nr 6299/89 z dnia 22 września 1989 r. Kierownika Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Dzielnicowego w W., orzekającej o sprzedaży garażu nr 4 w budynku położonym w W. przy ul. G. nr 79a.
Jak wynika z uzasadnień zaskarżonych decyzji i z akt sprawy, po nowelizacji ustawy z dnia 29 kwietnia 1985. r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99/, dokonanej ustawą z dnia 13 lipca 1988 r. /Dz.U. nr 24 poz. 170/, Kierownik Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Dzielnicowego w W. orzekł o sprzedaży Jerzemu i Wandzie-Adeli małżonkom M. garażu nr 4, usytuowanego pod budynkiem położonym przy ul. G. nr 79a w W., wraz z oddaniem im w użytkowanie wieczyste 0,007 części gruntu znajdującego się pod budynkiem, stanowiącego działkę opisaną w księdze wieczystej Kw nr 50676. Cenę garażu ustalono na 872.911 zł na podstawie wyceny biegłego, natomiast opłatę roczną z tytułu współużytkowania wieczystego gruntu obliczono jako 1 procent ceny gruntu, to jest 364 zł, a pierwszą opłatę roczną - jako 25-krotność opłaty rocznej, to jest 9.100 zł. Do zawarcia aktu notarialnego nie doszło, natomiast pismem z dnia 9 lutego 1990 r. nr WG. II/8225/III/89/90 Kierownik Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Dzielnicowego wystąpił do organu wyższego stopnia z wnioskiem o stwierdzenie nieważności powyższej decyzji, ponieważ sprzedany garaż znajduje się pod budynkiem, gdy tymczasem przedmiotem nabycia przez osobę fizyczną od Skarbu Państwa może być tylko garaż wolno stojący lub wchodzący w skład zespołu garaży, jak to określa par. 7 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 września 1985 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu oddawania w użytkowanie wieczyste gruntów i sprzedaży nieruchomości państwowych, kosztów i rozliczeń z tym związanych oraz zarządzania sprzedanymi nieruchomościami /Dz.U. 1989 nr 14 poz. 75/. Z adnotacji w aktach wynika, że nieruchomość przy ul. G. nr 79a została skomunalizowana decyzją Wojewody (...) nr 1149 z dnia 26 lipca 1991 r., wobec czego postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności omawianej decyzji wszczął Prezydent Miasta W.
W toku postępowania małżonkowie M. złożyli oświadczenie, że wnieśli wymagane opłaty, a zatem uważają, że garaż jest ich własnością "mimo braku notarialnego potwierdzenia". Dodali, że "wiele garaży znajdujących się w tym budynku zostało wykupionych na własność", oni sami zaś zajmują w tym samym budynku lokal mieszkalny stanowiący ich własność od 1985 r.
Mimo licznych monitów z ich strony Prezydent Miasta W. rozstrzygnął sprawę dopiero decyzją z dnia 31 grudnia 1992 r. nr 672/92, orzekając na podstawie art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa o stwierdzeniu nieważności opisanej decyzji z dnia 22 września 1989 r., ponieważ zgodnie z par. 7 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 września 1985 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu oddawania w użytkowanie wieczyste gruntów i sprzedaży nieruchomości państwowych, kosztów i rozliczeń z tym związanych oraz zarządzania sprzedanymi nieruchomościami /Dz.U. 1989 nr 14 poz. 75/ "osoba fizyczna nie może nabyć garażu w domu wielomieszkaniowym nawet wtedy, gdy jest jego najemcą (...)". Uznano ponadto, że decyzja organu I instancji "zawiera wady powodujące jej nieważność z mocy prawa", ponieważ jako podstawę prawną wymienia obwieszczenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 1 marca 1989 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 14 poz. 74/, nie powołując się na konkretny przepis prawa materialnego, który stanowił podstawę rozstrzygnięcia sprawy. Również opłata roczna za użytkowanie wieczyste gruntu nie mogła być ustalona na poziomie 1 procent ceny gruntu, gdyż dla garaży opłata taka wynosi 3 procent, a pierwsza opłata roczna powinna wynosić 60-krotność opłaty rocznej. Wynika to z art. 46 ust. 3 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1989 nr 14 poz. 74/ oraz par. 3 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 /powinno być 16/ września 1985 r. w sprawie zasad i trybu ustalania opłat z tytułu użytkowania wieczystego, zarządu i użytkowania gruntów /Dz.U. 1989 nr 14 poz. 78/.