Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Sędzia WSA Asesor Protokolant Zbigniew Rausz Zbigniew Ślusarczyk (sprawozdawca) Beata Jezielska Urszula Wojciechowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 lutego 2004 r. sprawy ze skargi G. J. na decyzję Dyrektora Oddziału Rejonowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej z dnia "[...]" r., nr "[...]" r. w przedmiocie przydziału kwatery: I) uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu I instancji II) zasądza od Dyrektora Oddziału Rejonowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej na rzecz skarżącego kwotę 10 zł (dziesięć) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
G. J. będąc emerytowanym żołnierzem zawodowym w dniu 26 marca 1998 r. złożył wniosek o przydział osobnej kwatery stałej w garnizonie O.
G. J. zajmował wówczas i obecnie kwaterę stałą w miejscowości B. przy ulicy "[...]". Kwatera posiada należną powierzchnię mieszkaniową i odpowiedni standard.
Pismem z 17 sierpnia 1999 r. Dyrektor Oddziału Terenowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej poinformował G. J., że został wpisany na liście dla emerytów wojskowych oczekujących na poprawę warunków mieszkaniowych na pozycji 1.
W związku z późniejszą trudną sytuacją mieszkaniową w garnizonie O. tj. dużą ilością żołnierzy oczekujących na kwatery , a także przeznaczenie nowo wybudowanych budynków na zakwaterowanie żołnierzy zawodowych w służbie stałej, nie zaproponowano G. J. przydziału kwatery w O.
Dyrektor Wojskowej Agencji Mieszkaniowej Oddział Terenowy w O. decyzją umorzył postępowanie z wniosku G. J. w sprawie przydziału kwatery w garnizonie O. Stwierdził bowiem, że z uwagi na utratę mocy przepisów umożliwiających zamiany kwater stałych dla emerytów wojskowych, postępowanie stało się bezprzedmiotowe, co pozwoliło organowi na podstawie art.105 § l kpa umorzyć postępowanie.
Dyrektor Wojskowej Agencji Mieszkaniowej Oddziału Rejonowego w O. - po rozpoznaniu odwołania G. J. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji. Stwierdził, że zgodnie z art. 13 nie obowiązującej już ustawy z 20 maja 1976 r. o zakwaterowaniu sił zbrojnych emeryci i renciści wojskowi mogli ubiegać się o przydział kwatery w wybranej miejscowości, o ile wojskowy kwaterunkowy dysponował w tej miejscowości lokalami mieszkalnymi.
Jednakże przepis ten utracił moc z dniem 31 grudnia 1995 r. tj. z datą wejścia w życie ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP.
Ponadto nie obowiązuje już rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z 27 maja 1996 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP (Dz. U. Nr 65 poz.320).
Natomiast aktualne przepisy, w ocenie organu II instancji, wykluczają możliwość ubiegania się przez emeryta, rencistę wojskowego posiadającego kwaterę, o przydział kwatery w innym garnizonie.
G. J. wniósł skargę na decyzję organu II instancji do Naczelnego Sądu Administracyjnego, żądając jej uchylenia .
Zarzucił, że organ wydający tj. decyzję nie wykazał przesłanek określonych w art. 105 kpa, a także utrzymał w mocy decyzję organu I instancji posiadającą istotne wady. Ponadto wyjaśnienia zawarte w decyzji są niejasne i nie mają poparcia w faktach, brak w niej uzasadnienia faktycznego i prawnego.
Dyrektor Wojskowej Agencji Mieszkaniowej Oddział Rejonowy w O. w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Skarga jest zasadna.
W sprawie jest bezsporne to, że skarżący jest emerytem wojskowym i był nim w chwili złożenia wniosku o zamianę kwatery na kwaterę w garnizonie O. Był i jest zatem osobą uprawnioną do kwatery stałej, co wynika z treści art. 23 ust. l ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP.