skargę Prokuratora Wojewódzkiego w W. na decyzję Kierownika Wydziału Geodezji, Gospodarki Gruntami i Rolnictwa Urzędu Miejskiego w W. w przedmiocie sprzedaży lokalu mieszkalnego.
Tezy

1. Przy sprzedaży lokalu o powierzchni określonej dla lokali stanowiących odrębne nieruchomości /par. 3 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 1987 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów prawa lokalowego - Dz.U. nr 36 poz. 203 ze zm./ kwestia liczby osób zamieszkujących w tym lokalu nie ma znaczenia; ma ona natomiast znaczenie przy sprzedaży lokalu przekraczającego tę powierzchnię /par. 3 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 września 1985 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu oddawania w użytkowanie wieczyste gruntów i sprzedaży nieruchomości państwowych, kosztów i rozliczeń z tym związanych oraz zarządzania sprzedanymi nieruchomościami /Dz.U. 1989 nr 14 poz. 75/.

2. Przy sprzedaży lokalu mieszkalnego zajmowanego przez najemcę nie ma zastosowania ograniczenie powierzchni zawarte w par. 9 ust. 2 cytowanego rozporządzenia z dnia 16 września 1985 r., który odnosi się wyłącznie do sprzedaży lokali wolnych.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Prokuratora Wojewódzkiego w W. na decyzję Kierownika Wydziału Geodezji, Gospodarki Gruntami i Rolnictwa Urzędu Miejskiego w W. z dnia 22 września 1989 r. w przedmiocie sprzedaży lokalu mieszkalnego.

Uzasadnienie strona 1/2

Kierownik Wydziału Geodezji, Gospodarki Gruntami i Rolnictwa Urzędu Miejskiego w W. decyzja z dnia 22 września 1989 nr GR-8225-2810-59/89, wydana na podstawie art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1989 nr 14 poz. 74/, orzekł o sprzedaży na rzecz Heleny M. lokalu mieszkaniowego nr 4 w domu nr 28 przy ul. Ch. w W., składającego się z 2 pokoi i kuchni o powierzchni użytkowej 47,23 m2, oraz o oddaniu w użytkowanie wieczyste terenu pod budynkiem w 47/1167 częściach. Decyzją tą zostały także ustalone: pierwsza opłata oraz opłaty roczne z tytułu użytkowania wieczystego, cena sprzedaży lokalu oraz obniżka ceny o 20 procent w związku z zadeklarowaniem przez nabywczynie wpłaty całej należności za nabywany lokal jednorazowo przed zawarciem umowy notarialnej. W uzasadnieniu podano, że Helena M. zajmuje lokal na podstawie decyzji byłego Wydziału Kwaterunkowego Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w W. nr 1258/57 z dnia 30 grudnia 1958 r. Budynek, w którym znajduje się lokal będący przedmiotem sprzedaży, stanowi własność Skarbu Państwa i pozostaje w zarządzie Przedsiębiorstwa Gospodarki Mieszkaniowej w W. Wartość lokalu ustalona została na podstawie opinii biegłego do spraw budownictwa. Opłaty roczne i pierwszą opłatę za grunt oddany w użytkowanie wieczyste ustalono na podstawie zasad zawartych w par. 3 pkt 2 i 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 września 1985 r. w sprawie zasad i trybu ustalania opłat z tytułu użytkowania wieczystego, zarządu i użytkowania gruntu /Dz.U. 1989 nr 14 poz. 78/.

Skargę na tę decyzje do Naczelnego Sądu Administracyjnego złożył na podstawie art. 197 pkt 3 Kpa Prokurator Wojewódzki w W., zarzucając naruszenie par. 3 ust. 2 rozporządzenia rady Ministrów z dnia 16 września 1985 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu oddawania w użytkowanie wieczyste gruntów i sprzedaży nieruchomości państwowych, kosztów i rozliczeń z tym związanych oraz zarządzania sprzedanymi nieruchomościami /Dz.U. 1989 nr 14 poz. 75/ i wnosząc o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji, jako wydanej z rażącym naruszeniem prawa. Prokurator Wojewódzki w skardze podał, że naruszenie par. 3 ust. 2 wyżej podanego rozporządzenia nastąpiło przez to, iż lokal składający się z 2 pokoi został sprzedany osobie samotnej.

W odpowiedzi na skargę wnoszono o jej oddalenie, podając, że Helena M. przed wydaniem decyzji złożyła oświadczenie, iż zamierza udostępnić swojej córce jeden pokój na urządzenie gabinetu stomatologicznego. Obecnie Małgorzata M. - córka Heleny M. - nie prowadzi prywatnej praktyki stomatologicznej.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie. Naczelny Sąd Administracyjny nie podziela zarzutów skargi, aby w sprawie niniejszej zostały naruszone przepisy prawa powodujące stwierdzenie nieważności decyzji w myśl art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.

Strona 1/2