skargę w przedmiocie nabycia z mocy prawa użytkowania wieczystego gruntu.
Tezy

W postępowaniu uwłaszczeniowym organ wydający decyzję nie jest upoważniony do dokonywania rozliczeń między zarządcą gruntu a podmiotami, które partycypowały w budowie obiektu budowlanego, znajdującego się na uwłaszczonym gruncie.

Podmioty te mogą dochodzić swych praw w tym przedmiocie przed sądem powszechnym.

Sentencja

oddala skargę w przedmiocie nabycia z mocy prawa użytkowania wieczystego gruntu.

Uzasadnienie strona 1/3

Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa decyzją z 9 września 1996 r. utrzymał w mocy decyzję Wojewody K. z 6 maja 1993 r. W decyzji stwierdzono - na podstawie art. 2 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości nabycie z mocy prawa z dniem 5 grudnia 1990 r., przez Wielkopolski Bank Kredytowy w P., prawa użytkowania wieczystego gruntu położonego w K., oznaczonego jako działka o pow. 0,1939 ha, oraz nieodpłatne nabycie własności budowli położonych na tym gruncie, jak również odmawiającą uwłaszczenia tą nieruchomością Powszechnej Kasy Oszczędności Bank Państwowy w K. i Państwowego Zakładu Ubezpieczeń Inspektorat Miejski w K.

W uzasadnieniu decyzji Minister podniósł, że od decyzji Wojewody K., o której mowa, odwołanie wniósł Powszechny Zakład Ubezpieczeń SA Inspektorat w K. Odwołujący się zarzucał decyzji Wojewody naruszenie prawa i wniósł o jej zmianę, stwierdzając, że nabycie budynku - wzniesionego w połowie przez PZU - następuje odpłatnie za zapłaceniem na rzecz PZU SA Inspektorat w K. równowartości połowy budynku.

Minister nie uwzględnił odwołania. Z akt sprawy wynika, że nieruchomość stanowiła w dniu uwłaszczenia państwowych osób prawnych - 5 grudnia 1990 r. - własność Skarbu Państwa, pozostając w zarządzie jednostki uwłaszczonej. Przedmiotem sporu jest natomiast sprawa nieodpłatnego nabycia budynku, który został wzniesiony również ze środków PZU i dlatego - zdaniem odwołującego się - na jego rzecz powinno nastąpić ustalenie odpłatności połowy wartości budynku. Z materiału dowodowego nie wynika, aby odwołujący się miał ustanowione na jego rzecz prawo zarządu, co uzasadnia - zdaniem Ministra - odmowę uwłaszczenia. Prawo do nieruchomości nie wywodzi się również z poniesionych przez PZU nakładów inwestycyjnych, co w sprawie jest niewątpliwe. Pozostaje więc kwestia orzeczenia o odpłatności za budynek wzniesiony ze środków różnych jednostek organizacyjnych.

Trzeba zauważyć, że ustawa z dnia 7 października 1992 r. /Dz.U. nr 91 poz. 455/ wygasiła zobowiązania przedsiębiorstw państwowych przekształconych w spółki akcyjne Skarbu Państwa, a tym samym nie dotyczy to banków przekształconych w spółki akcyjne, jak mylnie ujęto w uzasadnieniu decyzji pierwszej instancji. Zważyć jednak należy, że pojęcie środków własnych - o których mowa w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1990 r. - zostało wyjaśnione w przepisie wykonawczym, tj. w par. 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 marca 1993 r. /Dz.U. nr 23 poz. 97/ i dotyczy środków innych niż z budżetu państwa. Z akt nie wynika, aby były zaangażowane środki budżetu państwa, a tym samym brak jest podstaw do uznania, że naruszono przepisy prawa materialnego regulujące uwłaszczenie. W sytuacji, gdy inne jednostki, niż jednostka uwłaszczona, zaangażowały swe środki finansowe w budowę budynku, służy im roszczenie z tego tytułu, które może być dochodzone jedynie w postępowaniu cywilnoprawnym. Brak jest też podstaw prawnych do orzekania w decyzji uwłaszczeniowej o sposobie i wysokości wzajemnych rozliczeń.

Strona 1/3