1. Wykształceniem technicznym o kierunku pokrewnym wykształceniu odpowiadającemu danej specjalności techniczno-budowlanej jest nie tylko wykształcenie równorzędne, lecz również inne wykształcenie, odpowiadające przepisom rozporządzenia Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie /Dz.U. nr 8 poz. 46/ i dające możliwość oceny fachowej zjawisk technicznych w rozumieniu art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 28 poz. 229 ze zm./.
2. Gdy wykształcenie wyższe osoby ubiegającej się o stwierdzenie uprawnień do pełnienia samodzielnej funkcji technicznej w budownictwie nie może zostać uznane za pokrewne wykształceniu odpowiadającemu danej specjalności, a zakres wiadomości teoretycznych tej osoby, uzyskanych w trakcie studiów, odpowiada wykształceniu średniemu właściwemu dla danej specjalności, organ administracji państwowej powinien wydać tej osobie uprawnienia zgodne z zakresem uznanego wykształcenia.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Tadeusza K. na decyzję Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 4 sierpnia 1982 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia posiadania przygotowania zawodowego do pełnienia samodzielnej funkcji technicznej w zakresie sieci sanitarnych i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wojewody Gdańskiego z dnia 17 maja 1982 r., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Ministra Administracji, Gospodarki terenowej i Ochrony Środowiska kwotę złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.
Minister Administracji, Gospodarki terenowej i Ochrony Środowiska, decyzją z dnia 4 sierpnia 1982 r. nr UANG-087-Gd/109/82, utrzymał w mocy decyzję Wojewody Gdańskiego z dnia 17 maja 1982 r. nr ZGP-II-630/728/Gd/82, odmawiającą Tadeuszowi K. stwierdzenia posiadania przygotowania zawodowego do pełnienia samodzielnej funkcji kierownika budowy i robót o specjalności instalacyjno-inżynierskiej w zakresie sieci sanitarnych. W uzasadnieniu decyzji organu odwoławczego stwierdzono, że posiadane przez Tadeusza K. wykształcenie inżyniera melioranta nie jest wykształceniem równorzędnym z dyplomem inżyniera instalacji sanitarnych i w związku z tym nie upoważnia do uzyskania uprawnień do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w specjalności instalacyjno-inżynieryjnej w zakresie sieci sanitarnych, nawet na zasadach wykształcenia pokrewnego tej specjalności w rozumieniu par. 1 ust. 3 i 4 rozporządzenia Ministra Gospodarki terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 20 lutego 1974 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie /Dz.U. nr 8 poz. 46/. Wykształcenie strony mogłoby jedynie być uznane za wykształcenie równorzędne z dyplomem technika w przedmiotowej specjalności, z ograniczeniem wyłącznie do sieci wodociągowych i kanalizacyjnych o powszechnie znanych rozwiązaniach konstrukcyjnych i schematach technicznych, przy czym ewentualne uzyskanie uprawnień w powyższym zakresie uzależnione jest od złożenia nowego wniosku przez Tadeusza K. i udokumentowania 36 miesięcy praktyki przy budowie tego rodzaju sieci. Pełnienie funkcji inspektora kontroli technicznej realizacji inwestycji w Dyrekcji Rozbudowy Miasta G. nie udokumentowywuje odbycia praktyki na budowie, wymaganej par. 9 ust. 1 i 3 wskazanego rozporządzenia. Podstawowym bowiem warunkiem zaliczenia praktyki na budowie jest praca, trwająca co najmniej 4 godziny dziennie, związana bezpośrednio z wykonywaniem robót budowlanych w zakresie specjalności techniczno-budowlanej, w której mają być wydane uprawnienia do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie, pod nadzorem osoby uprawnionej, której powierzono pełnienie samodzielnych funkcji technicznych przy tych robotach budowlanych. Wniosku zainteresowanego o stwierdzenie posiadania przygotowania zawodowego do pełnienia funkcji związanych z zakładaniem i konserwacją terenów zieleni nie uwzględniono, ponieważ działalność ta nie jest w ogóle objęta przepisami o samodzielnych funkcjach technicznych w budownictwie. Nie uwzględniono również wniosku o stwierdzenie posiadania uprawnień do pełnienia funkcji sprawdzającego prawidłowość rozwiązań projektowych, albowiem zgodnie z par. 3 powołanego wyżej rozporządzenia funkcja ta może być pełniona przez osobę, która co najmniej przez dwa lata wykonywała funkcję projektanta na podstawie stwierdzenia posiadania przygotowania zawodowego. Tadeusz K. warunków tych nie spełnia.
Na decyzję tę Tadeusz K. wniósł skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego, zarzucając, że organy administracji państwowej nie dość wnikliwie zbadały jego argumenty, uzasadniające wydanie mu stwierdzenia posiadania przygotowania zawodowego do pełnienia funkcji kierownika budowy i robót w specjalności instalacyjno-inżynierskiej. Nie wnosił on bowiem o udzielenie mu nowych uprawnień budowlanych w zakresie sieci wodociągowo-kanalizacyjnych, lecz o rozszerzenie posiadanych już przez niego pokrewnych uprawnień budowlanych w budownictwie specjalnym w zakresie gospodarki wodnej, żeglugi i rolnictwa. jako inspektor kontroli technicznej realizacji inwestycji w czasie 6 lat pracy uzyskał wymaganą przepisami odpowiednią praktykę. Podnosił ponadto w skardze, że skoro Minister Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska uznał posiadane przez niego wyższe wykształcenie za równorzędne z dyplomem technika odpowiedniej specjalności, to powinien w swojej decyzji przyznać mu uprawnienia techniczno-budowlane w ograniczonym - jak dla technika - zakresie. Jeżeli zaś chodzi o to, że prawo budowlane nie przewiduje specjalności techniczno-budowlanej w zakresie budowy i konserwacji terenów zieleni, to jest to tylko niedopatrzenie właściwego resortu i powinno zostać uzupełnione. W konkluzji skarżący wnosił o uchylenie zaskarżonej decyzji.