Jeżeli członkowie rodziny pracownika, któremu przydzielono mieszkanie funkcyjne, nie skorzystają z prawa zamieszkania z nim w tym lokalu /par. 19 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 czerwca 1974 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów prawa lokalowego - Dz.U. nr 26 poz. 152 ze zm./ i pozostaną w lokalu dotychczas zajmowanym, nie powstaje w wyniku tego sytuacja zajmowania dwóch lokali mieszkalnych w rozumieniu art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/, choćby nawet pracownik ten był najemcą lokalu, w którym rodzina pozostała.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Jana S. na decyzję Ministra Komunikacji z dnia 14 grudnia 1982 r. w przedmiocie cofnięcia przydziału mieszkania funkcyjnego i na podstawie art. 207 par. 1 i 3 Kpa stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Dyrektora Z-nej Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w P., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Ministra Komunikacji kwotę złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.
Powołując się na art. 55 ust. 1 w związku z art. 21 ust. 1 prawa lokalowego, zastępca Naczelnego Dyrektora Z-niej Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w P. cofnął Janowi S. decyzją nr 29 z dnia 8 października 1982 r., przydział mieszkania funkcyjnego w W. przy ul. L. nr 13/2 i wezwał go do opróżnienia tego lokalu, wskazując jako miejsce przekwaterowania budynek mieszkalny w S. przy ul. N. nr 24, którego Jan S. jest współwłaścicielem. W uzasadnieniu tej decyzji podano, że Jan S. jest zawiadowcą stacji W. i z tego tytułu otrzymał w 1979 r. przydział mieszkania funkcyjnego. w tym samym roku stał się współwłaścicielem domu mieszkalnego w S. Jako dodatkową przyczynę cofnięcia Janowi S. przydziału tego mieszkania podano brak mieszkań dla pracowników kolejowych. Od decyzji tej Jan S. odwołał się do Ministerstwa Komunikacji - Departamentu Socjalnego, wnosząc o jej "wycofanie". Podał przy tym, że nieprawdą jest, iż ma dwa mieszkania. Do czasu objęcia mieszkania funkcyjnego zamieszkiwał wprawdzie w domu w S. przy ul. N. nr 24, jednakże z chwilą objęcia mieszkania funkcyjnego mieszkanie w S. przekazał swej matce - Łucji S., która zwolniła dzięki temu mieszkanie w Państwowym Gospodarstwie Rolnym R., Drugie mieszkanie w domu w S. zajmuje dożywotnio była właścicielka domu - Władysława K. Wobec tego mieszkania w domu w S. są obecnie w całości zajęte, a dom nie podlega przepisom o szczególnym trybie najmu lokali. Mieszkanie przy ul. L. nr 13/2 w W. Jan S. zajmuje - jak podał w odwołaniu - razem ze swoją rodziną.
Odwołania nie uwzględniono i w dniu 14 grudnia 1982 r., decyzją nr KS-KM/95/82 wydaną z powołaniem się na art. 55 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/, Minister Komunikacji utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu decyzji podano, że "zainteresowany jest współwłaścicielem budynku mieszkalnego w S. przy ul. N. nr 24", a zatem brak jest podstaw "do zajmowania przez niego wraz z rodziną drugiego lokalu". W decyzji nie pouczono Jana S. o przysługującym mu prawie wniesienia skargi do sądu administracyjnego.
Skargę na decyzję Ministra Komunikacji Jan S. skierował do Sądu Najwyższego i dopiero po otrzymaniu stamtąd zwrotu skargi z pouczeniem, decyzję ostateczną zaskarżył do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W skardze zarzucił, że decyzja ta nie jest zgodna "z nowo ustalonym przez Sejm Prawem lokalowym". Przyznaje w skardze, że jest współwłaścicielem domu mieszkalnego w S., jednakże w tym domu nie zajmuje żadnego mieszkania, nie można więc twierdzić, że zajmuje dwa mieszkania. W odpowiedzi na skargę wniesiono o jej oddalenie i zasądzenie od strony skarżącej, na rzecz Ministerstwa Komunikacji, kosztów postępowania według norm przepisowych. W piśmie tym wskazano, że "podstawą do podjęcia decyzji przez DOKP jest fakt posiadania przez zainteresowanego współwłasności budynku mieszkalnego".
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: