Skarga Cecylii K. na decyzję Wojewody Piotrkowskiego w przedmiocie pozwolenia na budowę stodoły przez Kazimierza S. i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Gminy G. , a także
Tezy

Usytuowanie obiektu budowlanego bezpośrednio przy granicy działki, dopuszczone przez par. 13 rozporządzenia Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 3 lipca 1980 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki /Dz.U. nr 17 poz. 62/, nie zwalnia organów administracji z obowiązku przestrzegania przepisu art. 5 ust 1 pkt 6 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ stanowiącego, że obiekty budowlane powinny być projektowane, budowane i utrzymywane w sposób zapewniający m.in. ochronę uzasadnionych interesów osób trzecich.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Cecylii K. na decyzję Wojewody Piotrkowskiego z dnia 20 listopada 1981 r. w przedmiocie pozwolenia na budowę stodoły przez Kazimierza S. i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Gminy G. z dnia 29 czerwca 1981 r., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Wojewody Piotrkowskiego kwotę złotych sześćset tytułem zwrotu postępowania na rzecz skarżącej.

Uzasadnienie strona 1/2

Naczelnik Gminy G. decyzją z dnia 29 czerwca 1981 r. nr 8381/13/81 wydaną na podstawie art. 29 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ udzielił Kazimierzowi S. pozwolenia na budowę budynku inwentarsko-składowego na działce położonej we wsi Ch. przy ul. S. nr 13. W uzasadnieniu decyzji podano, że projektowany budynek stanowi uzupełnienie zagrody, będącej w dobrym stanie technicznym. Inwestor jest rolnikiem prowadzącym gospodarstwo rolne o powierzchni 2,06 ha.

Cecylia K. zgłosiła do Naczelnika Gminy zastrzeżenie dotyczące otrzymanego przez Kazimierza S. pozwolenia na budowę stwierdzając, że sprawy zamierzonej budowy z nią nie uzgodniono. Wnosi więc o odsunięcie budowy od granicy.

W dniu 17 września 1981 r. dokonano w tej sprawie oględzin, w których uczestniczyli: Jacek J. - Inspektor do spraw Budownictwa Urzędu Gminy w G., Barbara S. i Czesław K. /syn Cecylii K./. W toku oględzin dokonano ustaleń dotyczących stanu faktycznego, a w dniu 18 września 1981 r. Naczelnik Gminy postanowił wstrzymać wykonanie wymienionej decyzji, biorąc pod uwagę złożone przez Cecylię K. odwołanie.

Po rozpatrzeniu sprawy w trybie odwoławczym Wojewoda Piotrkowski, decyzją z dnia 20 listopada 1981 r. nr BP.IV.8381/61/81/R3, utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Gminy G. z dnia 29 czerwca 1981 r., stwierdzając, że projektowane usytuowanie spornego budynku w granicy wynika z nieznacznej szerokości działki inwestora, konieczności uporządkowania zabudowy sąsiednich działek oraz jest zgodne z przepisami rozporządzenia Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 5 lipca 1980 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki /Dz.U. nr 17 poz. 62/. Zamierzona budowa nie narusza też stanu posiadania Cecylii K.

Cecylia K. zaskarżyła decyzję Wojewody Piotrkowskiego do Naczelnego Sądu Administracyjnego, kwestionując wydane pozwolenie na budowę. Skarżąca stwierdza, że sporny budynek utrudni jej uprawę roli, przy budynku bowiem nie przejdzie ani ciągnik, ani koń. Ponadto woda będzie spływała z dachu na jej pole.

Wojewoda Piotrkowski nie udzielił odpowiedzi na skargę, mimo obowiązku wynikającego z art. 200 par. 3 Kpa. Ustosunkował się do niej we własnym imieniu Wojewódzki Zarząd Urbanistyki, Architektury i Nadzoru Budowlanego w Piotrkowie, nie znajdując podstaw do uchylenia zaskarżonej decyzji.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

1/ Wyżej wymienione rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki, dopuszcza w par. 13 usytuowanie bezpośrednio przy granicy działki budynku gospodarczego ze ścianami z materiałów niepalnych i z dachem o pokryciu z materiałów niepalnych lub trudno zapalnych, jeżeli nie utrudni to prawidłowej zabudowy, a ponadto jest zgodne z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego /ust. 1/. W ust. 2 zaś tego paragrafu ustala się, że ściany budynku graniczące z działką sąsiednią nie powinny mieć okien i drzwi, a wody opadowe z dachu od strony granicy działki nie mogą być odprowadzane na teren działki sąsiedniej. Sąd nie ma jednak możliwości oceny zgodności zaskarżonej decyzji z powołanymi przepisami. W uzasadnieniu tej decyzji stwierdza się jedynie ogólnikowo, że projektowane usytuowanie przedmiotowego budynku nie narusza przepisów cytowanego rozporządzenia. Tymczasem skarżąca podnosi w skardze, że wzniesienie projektowanego budynku przez Kazimierza S. spowoduje spływanie wód opadowych na jej pole /"woda z dachu skapywałaby na moje pole"/, co jest zakazane omawianym par. 13 ust. 2 rozporządzenia. Sprawa zatem w tym zakresie nie została wyjaśniona w postępowaniu prowadzonym w związku z wydanymi decyzjami, w następstwie czego również uzasadnienie decyzji nie spełnia wymagań określonych prawem. Stanowi to naruszenie art. 7, art. 77 par. 1 i art. 107 par. 3 Kpa.

Strona 1/2