Wezwanie fundatora do wprowadzenia zmian w statucie bądź jego uzupełnienia jest decyzją administracyjną /art. 20 w związku z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach - Dz.U. nr 21 poz. 97/.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Lecha W. na decyzję Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 czerwca 1988 r. w przedmiocie wezwania do uzupełnienia statutu Fundacji i na podstawie art. 207 par. 3 Kpa stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej kwotę złotych dwa tysiące tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.
Aktem notarialnym z dnia 12 stycznia 1988 r. rep. A-I-426/88 Lech W. ustanowił fundację pod nazwą "Fundacja Społeczna".
Pismem z dnia 12 stycznia 1988 r. pełnomocnik Lecha W. zwrócił się do Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej o zatwierdzenie powyższej Fundacji i jej statutu.
Wicedyrektor Departamentu Prawnego Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej pismem z dnia 28 kwietnia 1988 r. zgłosił uwagi do projektu statutu. Między innymi podał, że statut przewiduje prowadzenie przez Fundację działalności polegającej na świadczeniu usług diagnostyczno-leczniczych w pewnym zakresie na zasadach odpłatności. Daje to podstawę do wniosku, że działalność w tym zakresie miałaby charakter działalności gospodarczej, co wymagałoby odpowiedniego uzupełnienia statutu, a ponadto - zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o fundacjach - zatwierdzenie statutu w tej części następowałoby w porozumieniu z Ministrem Finansów.
Pełnomocnik Lecha W., ustosunkowując się do tych uwag, w piśmie z dnia 20 maja 1988 r. zaproponował korektę pewnych przepisów projektu statutu. Nie zgodził się natomiast z tym, że prowadzenie przychodni /pod nazwą ośrodków profilaktyczno-diagnostyczno-leczniczych/ miałoby być działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o fundacjach. Jak wynika z par. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 grudnia 1985 r. w sprawie prowadzenia przez fundacje działalności gospodarczej /Dz.U. nr 57 poz. 293/, działalność ta może obejmować "produkcję, usługi lub obrót towarowy". Terminologia ta jest zsynchronizowana z przepisami ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o drobnej wytwórczości /Dz.U. nr 3 poz. 11/, jak również z przepisami ustawy z dnia 18 lipca 1974 r. o wykonywaniu handlu oraz niektórych innych rodzajów działalności (...) /Dz.U. 1983 nr 43 poz. 193/. Prowadzenie przychodni lekarskiej nie jest objęte przepisami żadnej z tych ustaw. Zresztą całokształt przepisów tego rozporządzenia wskazuje na to, że chodzi o działalność obliczoną na zysk. Wszystko to nie odnosi się do przychodni nie obliczonych na zysk. Natomiast do przychodni odnoszą się - zdaniem pełnomocnika Lecha W. - przepisy rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o zakładach leczniczych /Dz.U. R.P. nr 38 poz. 382 ze zm./, które stanowią lex specialis.
Dyrektor Departamentu Prawnego Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej pismem z dnia 30 czerwca 1988 r. nr PR-02-43-88 powiadomił pełnomocnika Lecha W., że przyjmuje propozycję korekty odpowiednich przepisów statutu. Nie podziela natomiast stanowiska pełnomocnika w kwestii działalności gospodarczej Fundacji. W świetle ustawy o fundacjach /art. 7 i art. 14/ za działalność gospodarczą należy uznać przynajmniej taką działalność, która przynosi zysk, co nie przesądza, że za taką działalność uznawana jest także działalność deficytowa. Według przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 grudnia 1985 r. w sprawie prowadzenia przez fundacje działalności gospodarczej /Dz.U. nr 57 poz. 293/ działalność gospodarcza obejmuje sferę produkcji, usług i obrotu towarowego. Jak wynika z art. 65 rozporządzenia z dnia 28 marca 1928 r. o zakładach leczniczych /Dz.U. R.P. nr 38 poz. 382 ze zm./, przychodnie mogą być obliczone na zysk lub nie być obliczone na zysk. W związku z tym nie wydaje się możliwe traktowanie tego rozporządzenia jako lex specialis w stosunku do przepisów dotyczących działalności gospodarczej, które miałyby wyłączać stosowanie przepisów zacytowanego rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 grudnia 1985 r. Obowiązek posiadania przez przychodnie własnego statutu nie wyłącza stosowania przepisów ustawy o fundacjach, jak również rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 grudnia 1985 r., odnoszących się do spełnienia określonych tymi przepisami warunków, gdy fundacja zamierza prowadzić działalność gospodarczą.