Wniesienie skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na decyzję organu administracji państwowej /art. 200 par. 1 Kpa/ wyłącza - do czasu zakończenia postępowania sądowego - możliwość wznowienia postępowania przez organ administracji /art. 145 Kpa/ w sprawie zakończonej zaskarżoną decyzją.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Marka D. na decyzję Dyrektora Wydziału Spraw Lokalowych Urzędu Miasta Ł. z dnia 22 czerwca 1988 r. w przedmiocie nakazania udostępnienia lokalu i na podstawie art. 207 par. 3 Kpa stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Dyrektora Wydziału Spraw Lokalowych Urzędu Miasta Ł. kwotę złotych dwa tysiące tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.
Decyzją z dnia 27 lutego 1988 r. (...) Kierownik Wydziału Spraw Lokalowych Urzędu Dzielnicowego w Ł. na podstawie art. 23 i art. 61 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./ nakazał Wojciechowi O. udostępnienie lokalu nr 5 w domu nr 31 przy ul. S. w celu wykonania nowej instalacji wodociągowej, zasilającej łazienkę.
Dyrektor Wydziału Spraw Lokalowych Urzędu Miasta Ł., po rozpatrzeniu odwołania Wojciecha O., decyzją z dnia 17 maja 1988 r. (...) utrzymał w mocy powyższą decyzję Kierownika Wydziału Spraw Lokalowych Urzędu Dzielnicowego z uzasadnieniem, że konieczność wykonania w danym przypadku nowej instalacji wodnej wynika z pisma Wydziału Urbanistyki, Architektury i Nadzoru Budowlanego Urzędu Dzielnicowego z dnia 1 stycznia 1989 r.
Powyższą decyzję Wojciech O. zaskarżył do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Postanowieniem z dnia 22 czerwca 1988 r. (...) Dyrektor Wydziału Spraw Lokalowych Urzędu Miasta Ł. na podstawie art. 145 par. 1 pkt 5 i art. 149 Kpa wznowił postępowanie zakończone decyzją ostateczną tego organu z dnia 17 maja 1988 r. (...). W uzasadnieniu podał, że w związku ze skargą Wojciecha O. wystąpiono do Wydziału Planowania Przestrzennego, Urbanistyki, Architektury i Nadzoru Budowlanego Urzędu Miasta Ł. w celu uzyskania oceny opinii organu nadzoru budowlanego I instancji. Wobec wydania odmiennej opinii powstała przesłanka do wznowienia postępowania na podstawie art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa.
W wyniku wznowienia postępowania Dyrektor Wydziału Spraw Lokalowych Urzędu Miasta Ł. decyzją z dnia 22 czerwca 1988 r. (...) uchylił swą decyzję ostateczną z dnia 17 maja 1988 r. (...), uchylił decyzję Kierownika Wydziału Spraw Lokalowych Urzędu Dzielnicowego w Ł. z dnia 27 lutego 1988 r. (...) i umorzył postępowanie w sprawie.
W uzasadnieniu powyższej decyzji organ ten podał, że uzyskano opinię organu nadzoru budowlanego II instancji z dnia 20 czerwca 1988 r., z której wynika, iż jest możliwe i celowe zabezpieczenie instalacji wodociągowej w sposób odmienny, niż wskazano uprzednio. Zabezpieczenie może nastąpić przez "zaizolowanie" pionów ogólnie dostępnymi materiałami izolacyjnymi, a także poprzez bardziej skuteczne zabezpieczenie otworów okiennych i drzwiowych klatki schodowej. Nie jest zatem uzasadnione naruszenie substancji mieszkaniowej w lokalach nr 3 i 5 w sposób podany przez organy I instancji.
Tę ostatnią decyzję /z dnia 22 czerwca 1988 r./ zaskarżył do Naczelnego Sądu Administracyjnego administrator domu - Marek D., zarzucając, że nie brał udziału w wizji lokalnej dokonanej przez organ nadzoru budowlanego II instancji, a zatem naruszony został art. 145 par. 1 pkt 4 Kpa oraz art. 79 par. 1 i 2 Kpa. Nie mógł przedstawić własnej koncepcji rozwiązania kwestii instalacji wodnej w lokalach nr 3 i 5, a jest to rozwiązanie kilkakrotnie tańsze i technicznie lepsze od proponowanego w decyzji.
W odpowiedzi na skargę organ administracji państwowej wniósł o jej oddalenie, wywodząc podobnie jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.