Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Lech Sędziowie NSA Monika Nowicka (spr.) del. WSA Mirosław Wincenciak Protokolant specjalista Edyta Pawlak po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 lutego 2011 r. sygn. akt I SA/Wa 49/11 w sprawie ze skargi Gminy G. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość oddala skargę kasacyjną
Wyrokiem z dnia 10 lutego 2010 r. (sygn. akt I SA/Wa 49/11) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Gminy G. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość.
Wyrok został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:
Decyzją Wojewody Ś. [...] kwietnia 2003r., znak: [...] o ustaleniu lokalizacji drogi, nieruchomość położona G., obręb B., oznaczona jako działki nr [...]o pow. [...] ha, nr [...] o pow. [...] ha, nr [...] o pow. [...] ha, [...] o pow. [...] ha, nr [...] o pow [...] ha, [...] o pow.[...] ha, [...] o pow. [...] ha, została przeznaczona pod budowę autostrady A-1 od węzła "S." w G. (bez węzła) do węzła "B." w C. (z węzłem).
Wnioskiem z dnia [...] maja 2007 r. Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad wystąpił do Wojewody Ś. o stwierdzenie nabycia przez Skarb Państwa prawa własności opisanej na wstępie nieruchomości oraz ustalenie stosownego odszkodowania.
W wyniku rozpoznania powyższego wniosku, Wojewoda Ś. decyzją z dnia [....] marca 2010 r. znak [...] orzekł o ustaleniu na rzecz Gminy G. odszkodowania z tytułu nabycia przez Skarb Państwa, z mocy prawa, w/w nieruchomości w wysokości [...] zł oraz zobowiązał Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad do wypłaty ustalonego odszkodowania w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja stanie się ostateczna.
W odwołaniu od powyższej decyzji Gmina Miasto G. zakwestionowała wysokość ustalonego na jej rzecz odszkodowania podnosząc, że wartość nieruchomości została ustalona w kwocie netto, tj. bez uwzględnienia należnego podatku od towarów i usług (VAT), w związku z czym Wojewoda Ś. winien w decyzji powiększyć należne odszkodowanie odpowiadające wartości (netto) nieruchomości, o kwotę odpowiadającą wartości tego podatku, wg właściwej stawki.
Rozpoznając sprawę w trybie instancji odwoławczej, Minister Infrastruktury decyzją z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję Wojewody Ś., uznając odwołanie za nieuzasadnione.
W motywach swego rozstrzygnięcia Minister przywołał treść art. 134 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.) - dalej w skrócie u.g.n. i stwierdził, że przyjęte przez rzeczoznawcę majątkowego podejście porównawcze i metoda korygowania ceny średniej było prawidłowe. Do porównania wybrano bowiem rynek transakcji [...] nieruchomościami drogowymi zawartymi na terenie miasta G. oraz powiatu g.w latach 2008-2009, przeznaczonymi głównie pod autostradę A - 1 oraz drogi gminne. Jednocześnie ustalono, iż na wartość rynkową szacowanej nieruchomości mają wpływ takie cechy jak: położenie, uzbrojenie, stan i sposób zagospodarowania, dostępność komunikacyjna oraz otoczenie i sąsiedztwo. Rodzaj cech oraz wagi cech ustalono na podstawie badań i obserwacji preferencji potencjalnych nabywców nieruchomości.
W związku z powyższym Minister stwierdził, iż operat o wartości przedmiotowej nieruchomości został sporządzony zgodnie z obowiązującymi w tej materii przepisami ustawy o gospodarce nieruchomościami i rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz. U. 2004 r. Nr 207, poz. 2109 ze zm.). Odnosząc się natomiast do żądania strony dotyczącego doliczenia podatku VAT wskazał, iż podatek ten, związany m.in. z transakcjami kupna - sprzedaży nieruchomości, oraz inne podatki i opłaty nakładane przez państwo, stanowią jedno z narzędzi polityki fiskalnej państwa i powinny być traktowane wyłącznie jako element wpływu państwa na wolny rynek. Z uwagi na powyższe, podatek VAT, jak również i inne podatki, czy opłaty powinny być traktowane jako jeden z kosztów zawarcia transakcji (np. tak samo jak prowizja dla pośrednika, której ciężar, tak samo jak podatek VAT, z reguły jest przenoszony na kupującego), który odliczany jest od ceny transakcyjnej, a nie jako integralny element tej ceny.