Skarga kasacyjna na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym oraz przepisów o czasie pracy kierowców
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Adamiak (spr.), Sędziowie NSA Jolanta Rajewska, Joanna Runge-Lissowska, Protokolant Tomasz Zieliński, po rozpoznaniu w dniu 13 czerwca 2007r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 lutego 2006r. sygn. akt VI SA/Wa 1916/05 w sprawie ze skargi J. J. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym oraz przepisów o czasie pracy kierowców 1. oddala skargę kasacyjną; 2. odstępuje od zasądzenia kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6037 Transport drogowy i przewozy
Inne orzeczenia z hasłem:
Transport
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Transportu Drogowego
Uzasadnienie strona 1/4

Główny Inspektor Transportu Drogowego decyzją z 14 lipca 2005 r. nr PBO-5-1629-098/2005/5100-11, wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, art. 5, art. 42 ust. 1, art. 87 ust. 1, art. 92 ust. 1 pkt 2 i 6 ustawy z 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (tekst jedn. Dz.U. z 2004 r. Nr 204, poz. 2088 ze zm.) oraz Lp. 1.4.1, Lp. 1.11.7. pkt 1 i Lp. 1.1.1. załącznika do powołanej ustawy o transporcie drogowym, art. 3 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 z 20 grudnia 1985 r. w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym (Dz.Urz. WE L 370 z 31 grudnia 1985 r.), art. 29 i art. 30 ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (Dz.U. Nr 92, poz. 879), § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 14 grudnia 2001 r. w sprawie uiszczania przez przedsiębiorców opłat za przejazd po drogach krajowych (Dz.U. Nr 150, poz. 1684 ze zm.), po rozpoznaniu odwołania J. J. od decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z [...] o nałożeniu kary pieniężnej w wysokości 14.000 (czternastu tysięcy) złotych, utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

W uzasadnieniu organ wskazał na ustalenia w postępowaniu przed pierwszą instancją. W dniu 10 lutego 2005 r. na drodze krajowej nr 41 w miejscowości P. (ul. O.) zatrzymano pojazd prowadzony przez M. W., pojazd marki FORD o numerze rejestracyjnym [...] wraz z przyczepą marki WIOLA W-600 o numerze rejestracyjnym [...]. Dopuszczalna masa całkowita zespołu pojazdu wynosiła 4.250 kg. Kontrolę udokumentowano protokołem nr WITD.DLP.124/39/05 podpisanym przez kontrolowanego kierowcę. Organ I instancji zakwalifikował wykonywany w tym dniu przejazd drogowy jako transport drogowy wykonywany bez wymaganej licencji. W chwili kontroli, w kontrolowanym zespole pojazdów nie było zainstalowanego tachografu oraz nie uiszczono opłaty za przejazd po drogach krajowych, a prowadzący pojazd kierowca nie był pracownikiem skarżącego. W wyniku dokonanych ustaleń organ I instancji wydał decyzję o nałożeniu kary pieniężnej w wysokości 8000 zł za wykonywanie transportu drogowego bez wymaganej licencji, 3000 zł za wykonywanie transportu drogowego lub przewozu na potrzeby własne bez uiszczenia opłaty za przejazd do drogach krajowych oraz 3000 zł za to, że przyrząd kontrolny nie był zainstalowany.

Organ odwoławczy, rozpoznając sprawę ustosunkował się do zarzutów wywodzonych w odwołaniu. Wskazał, iż z zebranego materiału dowodowego wynika, że wykonywany w dniu kontroli transport nie mógł zostać zakwalifikowany jako wykonywanie przewozu na potrzeby własne, ponieważ nie spełniał on jednego z warunków określonych w art. 4 pkt 4 ustawy o transporcie drogowym. Zgodnie z art. 4 pkt 4 ustawy o transporcie drogowym, niezarobkowy przewóz drogowy, czyli przewóz na potrzeby własne to każdy przejazd pojazdu po drogach publicznych z pasażerami lub bez, załadowanego lub bez ładunku, przeznaczonego do nieodpłatnego i międzynarodowego przewozu drogowego osób lub rzeczy, wykonywanego przez przedsiębiorcę pomocniczo w stosunku do jego podstawowej działalności gospodarczej, spełniający łącznie warunki: a) pojazdy samochodowe używane do przewozu są prowadzone przez przedsiębiorców lub jego pracowników; b) przedsiębiorca legitymuje się tytułem prawnym do dysponowania pojazdami samochodowymi, c) w przypadku pojazdu załadowanego - rzeczy przewożone są własnością przedsiębiorcy lub zostały przez niego sprzedane, kupione, wynajęte, wydzierżawione, wyprodukowane, wydobyte, przetworzone lub naprawione albo celem przejazdu jest przewóz osób lub rzeczy z przedsiębiorstwa lub do przedsiębiorstwa na jego własne potrzeby, a także przewóz pracowników i ich rodzin, d) nie jest przewozem w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie usług turystycznych.

Strona 1/4
Inne orzeczenia o symbolu:
6037 Transport drogowy i przewozy
Inne orzeczenia z hasłem:
Transport
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Transportu Drogowego