Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej w przedmiocie zezwolenia na prowadzenie domu pomocy społecznej 1/
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Barbara Adamiak Sędziowie sędzia NSA Anna Łukaszewska-Macioch (spr.) sędzia del. WSA Marzenna Linska-Wawrzon Protokolant st. sekretarz sądowy Urszula Radziuk po rozpoznaniu w dniu 26 października 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Ministra Pracy i Polityki Społecznej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 stycznia 2010 r. sygn. akt I SA/Wa 1622/09 w sprawie ze skargi Gminy Miasta E. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia (...) sierpnia 2009 r. nr (...) w przedmiocie zezwolenia na prowadzenie domu pomocy społecznej 1/ oddala skargę kasacyjną; 2/ zasądza od Ministra Pracy i Polityki Społecznej na rzecz Gminy Miasta E. kwotę 120 ( sto dwadzieścia ) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/8

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 8 stycznia 2010 r. sygn. akt I SA/Wa 1622/09 w sprawie ze skargi Miasta E. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia (...) sierpnia 2009 r. nr (...) w przedmiocie zezwolenia na prowadzenie domu pomocy społecznej uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia (...) lipca 2009 r. nr (...) oraz stwierdził, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.

Sąd przedstawił następujący stan faktyczny sprawy:

W dniu 20 stycznia 2009 r. Prezydent Miasta E. złożył wniosek do Wojewody Warmińsko-Mazurskiego o wydanie zezwolenia na prowadzenie Domu Pomocy Społecznej przeznaczonego dla osób w podeszłym wieku i osób przewlekle somatycznie chorych zlokalizowanego w E., przy ul. T. W wyniku kontroli przeprowadzonej przez Warmińsko-Mazurski Urząd Wojewódzki Delegaturę w E. stwierdzono, że osoba pełniąca obowiązki dyrektora Domu Pomocy Społecznej przy ul. T. nie posiada wymaganego 3-letniego stażu pracy w jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej.

Decyzją z (...) marca 2009 r. nr (...) Wojewoda Warmińsko-Mazurski odmówił wydania żądanego zezwolenia z uwagi na niespełnienie warunków określonych w art. 57 ust. 3 pkt 1 w związku z art. 122 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2008 r. Nr 115, poz. 728 ze zm.).

Po rozpatrzeniu odwołania Prezydenta Miasta E. od tej decyzji Minister Polityki Społecznej decyzją z dnia (...) maja 2009 r. uchylił decyzję Wojewody i przekazał sprawę temu organowi do ponownego rozpatrzenia wskazując na konieczność ustalenia, czy osoba kierująca Domem Pomocy Społecznej w E. przy ul. T. posiada co najmniej 3-letni staż pracy w pomocy społecznej oraz specjalizację z zakresu organizacji pomocy społecznej, a także na potrzebę wyjaśnienia struktury organizacyjnej Domu Pomocy Społecznej, który - jak wynika z regulaminu organizacyjnego Ośrodka Wsparcia dla Osób Starszych w E. - działa w strukturach tego Ośrodka, podczas gdy w myśl art. 6 pkt 5 ustawy o pomocy społecznej dom pomocy społecznej jest jednostką organizacyjną pomocy społecznej odrębną od ośrodka wsparcia, wobec czego powinien posiadać własny regulamin organizacyjny.

Wojewoda Warmińsko-Mazurski, po przeprowadzeniu dodatkowego postępowania wyjaśniającego decyzją z dnia (...) lipca 2009 r. (...) ponownie odmówił wydania zezwolenia na prowadzenie Domu Pomocy Społecznej w E. przy ul. T. Organ wskazał w uzasadnieniu decyzji, iż zostało potwierdzone, że osoba pełniąca obowiązki dyrektora domu pomocy społecznej nie posiada 3-letniego stażu pracy w pomocy społecznej, a tym samym nie spełnia wymogu określonego w art. 122 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej.

Strona 1/8