Zasadne są zatem zarzuty kasacyjne naruszenia art. 17 ust. 5 pkt 1b w związku z art. 27 ust. 5 i art. 24 ust. 2 u.ś.r., skoro błędna wykładnia owych przepisów zaprezentowana w dotychczasowym postępowaniu, sankcjonując wady przeprowadzonego postępowania, uniemożliwiła stronie skorzystanie z prawa wyboru korzystniejszego świadczenia, poczynając od miesiąca, w którym wpłynął wniosek strony z prawidłowo wypełnionymi dokumentami. Wadliwość działań podjętych przez organ I instancji, a w konsekwencji także decyzji tegoż organu, stała się przyczyną dalszego pobierania przez skarżącą świadczenia z tytułu specjalnego zasiłku opiekuńczego aż do momentu ekspirowania decyzji przyznającej to świadczenie. Konsekwencjami powyższych wadliwości w stosowaniu prawa nie można obarczać strony postępowania, uniemożliwiając jej uzyskanie świadczenia, które byłoby jej należne gdyby organ załatwił sprawę administracyjną w sposób odpowiadający treści art. 7, art. 8 § 1, art. 9 i art. 79a § 1 k.p.a.
Z powyższych powodów Naczelny Sąd Administracyjny zaskarżony wyrok uchylił, a uznając, iż istota sprawy jest dostatecznie wyjaśniona rozpoznał skargę orzekając o uchyleniu zaskarżonej decyzji w zakresie zaskarżonym skargą (art. 188 w związku z art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c) p.p.s.a.).
Ponownie rozpoznając sprawę organ odwoławczy, który uchylił już decyzję organu I instancji w całości, winien rozpoznać sprawę w zakresie wniosku skarżącej o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego za okres od dnia 1 lipca 2020 r. do 31 października 2020 r., uwzględniając zaprezentowaną powyżej wykładnię art. 17 ust. 5 pkt 1b w związku z art. 27 ust. 5 u.ś.r. i skutki błędnego zastosowania w sprawie art. 7, art. 8 § 1, art. 9 i art. 79a § 1 k.p.a. Wobec konieczności uchylenia skutków powyższych naruszeń prawa, obowiązkiem organu winno pozostawać znalezienie takiego rozwiązania procesowego, które będzie gwarantować skarżącej realizację prawa do świadczenia pielęgnacyjnego od momentu złożenia wniosku o jego przyznanie. Nie pretendując do wskazania najlepszego rozwiązania zaistniałej sytuacji spośród kilku nasuwających się, organ odwoławczy, pozostając właściwy w sprawie obejmującej także wzruszenie decyzji będącej przeszkodą do przyznania wybranego świadczenia, winien rozważyć możliwość jednoczesnego uchylenia decyzji przyznającej specjalny zasiłek opiekuńczy za okres od 1 lipca 2020 r. do 31 października 2020 r. i przyznania za ten okres świadczenia pielęgnacyjnego (art. 155 k.p.a.). Wypłata tak przyznanego świadczenia winna z kolei uwzględniać techniczną kompensację świadczeń już wypłaconych za ten okres z tytułu specjalnego zasiłku opiekuńczego (art. 153 w związku z art. 193 p.p.s.a.).
Skargę kasacyjną rozpoznano na posiedzeniu niejawnym stosownie do art. 182 § 2 P.p.s.a., gdyż strona skarżąca zrzekła się rozprawy, a strona przeciwna nie zażądała jej przeprowadzenia.
O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 203 pkt 1 i art. 200 w związku z art. 205 § 2 p.p.s.a.