W uzasadnieniu skargi kasacyjnej powyższe zarzuty szerzej umotywowano.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna okazała się zasadna.
Postępowanie kasacyjne oparte jest na zasadzie związania Naczelnego Sądu Administracyjnego granicami skargi kasacyjnej i podstawami zaskarżenia wskazanymi w tej skardze. Jedynie w przypadku, gdyby zachodziły przesłanki, powodujące nieważność postępowania sądowoadministracyjnego, określone w art. 183 § 2 p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny mógłby podjąć działania z urzędu, niezależnie od zarzutów wskazanych w skardze kasacyjnej. W niniejszej sprawie nie stwierdzono takich przesłanek.
Sporem w niniejszej sprawie objęta jest wyłącznie data, od której świadczenie pielęgnacyjne winno zostać przyznane wnioskodawczyni, a to z uwagi na zbieg tegoż świadczenia ze specjalnym zasiłkiem opiekuńczym, który był skarżącej przyznany w momencie ubiegania się o świadczenie pielęgnacyjne z tytułu sprawowania opieki nad niepełnosprawną matką. Poruszając się zatem wyłącznie w ramach tego zagadnienia prawnego należy dostrzec, iż świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje, jeżeli osoba sprawująca opiekę ma ustalone prawo m.in. do specjalnego zasiłku opiekuńczego (art. 17 ust. 5 pkt 1b u.ś.r.), a także gdy na osobę wymagającą opieki jest ustalone m.in. prawo do specjalnego zasiłku opiekuńczego (art. 17 ust. 5 pkt 5 u.ś.r.). Powyższa negatywna przesłanka prawa do świadczenia pielęgnacyjnego nie ma jednak charakteru bezwzględnego, bowiem w razie zbiegu uprawnień do świadczenia pielęgnacyjnego i specjalnego zasiłku opiekuńczego przysługuje jedno z tych świadczeń wybrane przez osobę uprawnioną (art. 27 ust. 4 u.ś.r.). Przy czym, w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego ugruntowane jest zapatrywanie, że przepis art. 17 ust. 5 pkt 1b u.ś.r. należy rozumieć w ten sposób, że wprawdzie wyklucza on możliwość pobierania dwóch świadczeń jednocześnie, jednakże nie uniemożliwia wyboru przez uprawnionego świadczenia także wówczas, gdy jedno z nich jest już przyznane wcześniejszą decyzją (vide: wyrok NSA z dnia 13 lipca 2018 r., I OSK 235/18, wyrok NSA z dnia 18 grudnia 2018 r., I OSK 1676/18, www.orzeczenia.nsa.gov.pl ). Fakt uzyskiwania przez skarżącą specjalnego zasiłku opiekuńczego nie może być w okolicznościach niniejszej sprawy samoistną przeszkodą do przyznania korzystniejszego świadczenia pielęgnacyjnego. Nie można zatem odmówić skarżącej przyznania wnioskowanego świadczenia tylko z tego powodu, że przyznano jej już wcześniej specjalny zasiłek opiekuńczy i świadczenie to było wypłacane. Zagwarantowanie osobie uprawnionej do świadczeń wyboru, o którym mowa w art. 27 ust. 5 u.ś.r., nie może polegać na oczekiwaniu ekspirowania decyzji przyznającej jedno ze zbiegających się świadczeń lub wymaganiu rezygnacji z przyznanego świadczenia przed otrzymaniem zapewnienia organu, że wybrane przez stronę świadczenie rzeczywiście zostanie jej przyznane. Wymaganie organu, aby strona w pierwszej kolejności zrezygnowała z przyznanego jej świadczenia, jeszcze przed zbadaniem, czy spełnia pozostałe warunki do otrzymania świadczenia wybranego przez nią, stawia ją bowiem w trudnej sytuacji, wprowadza w stan niepewności i zrozumiałą obawę co do tego, czy uzyska wybrane ze świadczeń, w miejsce aktualnie otrzymywanego. Konieczność unikania tego rodzaju stanu niepewności co do rzeczywistych uprawnień strony (braku pewności prawa), nakazuje zaniechać czynienia ze strony organów administracji przeszkód w uzyskaniu przez stronę świadczenia wybranego (korzystniejszego), a przeciwnie, organy winny przedsięwziąć takie czynności, aby strona mogła z prawa wyboru skorzystać. W tym zakresie organy winny zastosować adekwatne do okoliczności sprawy rozwiązania proceduralne, które będą gwarantowały stronie urzeczywistnienie przewidzianego w art. 27 ust. 5 u.ś.r. prawa wyboru świadczenia (vide: wyroki NSA z dnia 18 grudnia 2018 r., I OSK 1676/18; wyrok NSA z dnia 12 grudnia 2018 r.; I OSK 1175/18; wyrok NSA z dnia 13 lipca 2018 r., I OSK 235/18; wyrok NSA z dnia 19 kwietnia 2019 r., I OSK 300/19; wyrok NSA z dnia 15 września 2020 r., I OSK 2199/19; wyrok NSA z dnia 18 stycznia 2021 r., I OSK 2122/20; wyrok NSA z dnia 22 lutego 2021 r., I OSK 2508/20, wyrok NSA z dnia 4 maja 2021 r., I OSK 304/21, www.orzeczenia.nsa.gov.pl ).