W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie K[...]wniosła o uchylenie decyzji organu odwoławczego w zakresie pkt I.2 decyzji, tj. w jakim nie przyznano wnioskowanego świadczenia począwszy od miesiąca, w którym wpłynął wniosek o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego oraz o zasądzenie kosztów według norm przepisanych. Zaskarżonej decyzji zarzucono naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 17 ust. 5 pkt 1b u.ś.r. przez jego nieprawidłową wykładnię polegającą na uznaniu, że wyklucza on możliwość zbiegu uprawnień do świadczenia pielęgnacyjnego i specjalnego zasiłku opiekuńczego; art. 27 ust. 5 u.ś.r. przez jego błędną wykładnię i przyjęcie, że świadczenie pielęgnacyjne nie może być przyznane osobie, która ma już ustalone prawo do specjalnego zasiłku opiekuńczego, podczas gdy wykładnia tego przepisu wskazuje, że osoba uprawniona ma prawo wyboru świadczenia. Ponadto zarzucono naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a. przez brak uznania, że wnioskodawczyni spełnia wszystkie przesłanki do tego, aby otrzymać prawo do świadczenia pielęgnacyjnego od dnia 1 lipca 2020 r.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Olsztynie, odpowiadając na skargę, wniosło o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji oraz dodając, że skarżąca wcześniej nie złożyła wniosku o uchylenie decyzji przyznającej specjalny zasiłek opiekuńczy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, oddalając skargę jako niezasadną, istotą sporu uznał kwestię uprawnienia skarżącej do świadczenia pielęgnacyjnego począwszy od miesiąca, w którym złożyła wniosek o przyznanie tego świadczenia, tj. od dnia 1 lipca 2020 r., a nie jak ustaliło Kolegium, dopiero od dnia 1 listopada 2020 r., kiedy to przestała istnieć negatywna przesłanka wyłączająca prawo do przedmiotowego świadczenia, określona w art. 17 ust. 5 pkt 1b u.ś.r.
Sąd I instancji wskazał, że w świetle art. 17 ust. 5 pkt 1b oraz art. 27 ust. 5 u.ś.r., skarżącej nie mogło zostać przyznane świadczenie pielęgnacyjne na okres, na który miała ona już przyznane wcześniejszą decyzją ostateczną prawo do specjalnego zasiłku opiekuńczego. Zgodnie bowiem z art. 17 ust. 5 pkt 1b u.ś.r. świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje, jeżeli osoba sprawująca opiekę ma ustalone prawo do m.in. specjalnego zasiłku opiekuńczego. W myśl tego unormowania nie można w tym samym czasie korzystać z prawa do obu wymienionych świadczeń. Przepis art. 27 ust. 5 u.ś.r. potwierdza, że uprawnionemu przysługuje tylko jedno z tych świadczeń, zgodnie z wyborem. Wykładnia systemowa tych przepisów jest zatem zgodna, tym bardziej, że ich brzmienie jest jednoznaczne. Unormowania te mają zapobiec kumulatywnemu pobieraniu świadczeń przysługujących z tego samego powodu, czyli z tytułu niepodejmowania lub rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku ze sprawowaniem opieki nad niepełnosprawnym w stopniu znacznym członkiem rodziny, wymagającym stałej lub długotrwałej opieki. Dopiero uchylenie lub zmiana decyzji przyznającej specjalny zasiłek opiekuńczy na dany okres, w przepisanym trybie, pozwala na przyznanie w jego miejsce świadczenia pielęgnacyjnego. Z brzmienia przepisu art. 17 ust. 5 pkt 1b u.ś.r. wprost wynika, że przyznanie prawa m.in. do specjalnego zasiłku opiekuńczego wyklucza prawo do świadczenia pielęgnacyjnego. Wynika to również z powołanego w skardze orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 kwietnia 2019 r., I OSK 300/19, gdzie wskazano, że "dla uniknięcia zbiegu świadczeń (dopuszczalny jest zbieg uprawnień, ale nie kumulatywne pobieranie świadczeń) możliwe jest wydanie decyzji ustalającej prawo do świadczenia pielęgnacyjnego pod warunkiem zrzeczenia się ustalonego już zasiłku dla opiekuna". Sąd I instancji podkreślił, że skarżąca - w toku całego postępowania administracyjnego - nie złożyła oświadczenia, że zrezygnuje z pobierania specjalnego zasiłku opiekuńczego, jeśli zostanie jej przyznane wnioskowane świadczenie pielęgnacyjne. Nie można więc wymagać od organów aby domyślały się, czy wniosek o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego jest jednocześnie oświadczeniem w sprawie wyboru świadczenia korzystniejszego, tym bardziej, że strona już na etapie składania wniosku działała przez profesjonalnego pełnomocnika. Sąd I instancji wskazał, że podziela stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażone w wyroku z dnia 26 września 2017 r., II OSK 1071/16 wskazujące, że organy są związane treścią żądania i niedopuszczalne jest, aby w drodze interpretacji treści żądania strony organ musiał ustalić cel wynikający z treści tego żądania.