Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Jaśkowska, Sędziowie NSA Barbara Adamiak, Jan Paweł Tarno (spr.), Protokolant Edyta Pawlak, po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 lutego 2005 r. sygn. akt II SA/Wa 1294/04 w sprawie ze skargi J. M. na decyzję Ministra Kultury z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy nadania stopnia awansu zawodowego nauczyciela dyplomowanego oddala skargę kasacyjną
Wyrokiem z dnia 1 lutego 2005 r., II SA 1294/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę J. M. na decyzję Ministra Kultury z [...], nr [...] w przedmiocie odmowy nadania stopnia awansu zawodowego nauczyciela dyplomowanego. Wyrok został wydany w następujących okolicznościach sprawy. Minister Kultury decyzją z dnia [...] utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia [...], którą to decyzją - wydaną na podstawie art. 9b ust. 6 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2003 r. Nr 118, poz. 1112) odmówiono nadania J. M. stopnia awansu zawodowego nauczyciela dyplomowanego. W uzasadnieniu decyzji podano m.in., iż zgodnie z art. 9b ust. l pkt 3 w zw. z art. 9 ust. l pkt l oraz ust. 2 i 3 ustawy - Karta Nauczyciela, warunkiem nadania nauczycielowi stopnia nauczyciela dyplomowanego jest: posiadanie wymaganych kwalifikacji, odbycie stażu zakończonego pozytywna oceną dorobku zawodowego oraz uzyskanie akceptacji komisji kwalifikacyjnej. tego ostatniego warunku skarżąca nie spełniła.
Stosownie do postanowień art. 9 b ust. 6 ustawy - Karta Nauczyciela, nauczycielowi, który nie spełnia tych warunków, organ sprawujący nadzór pedagogiczny odmawia w drodze decyzji administracyjnej nadania stopnia awansu zawodowego. Zdaniem Sądu I instancji skarga J. M. analizowana w aspekcie tych podstaw nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż zaskarżona decyzja nie narusza prawa. Zgodnie z przepisem § 11 ust. 3 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 3 sierpnia 2000 r. w sprawie uzyskiwania stopni awansu zawodowego nauczycieli (Dz. U. Nr 70, poz. 825 ze zm.), nauczyciel otrzymuje akceptację komisji kwalifikacyjnej w przypadku uzyskania co najmniej 2/3 możliwych do uzyskania punktów.
Akceptacja komisji kwalifikacyjnej warunkuje uzyskanie tego rodzaju certyfikatu, jednakże nie należy utożsamiać jej, jak sugeruje skarżąca, ze stanowiskiem organu administracji publicznej, które, w jej ocenie, winno podlegać daleko idącej kontroli Sądu. Komisja kwalifikacyjna nie jest organem administracji ze wszelkimi tego konsekwencjami. Jako ciało opiniodawcze wyraża jedynie swoje zdanie w kwestii awansu zawodowego nauczyciela, to zaś - jako jeden z warunków - wpływa na decyzję w przedmiocie awansu zawodowego nauczyciela dyplomowanego. Prace komisji nie podlegają zatem procedurze administracyjnej. Toteż w tym zakresie zarzuty postawione przez J. M. należało uznać za całkowicie bezpodstawne.
Ocena pracy komisji kwalifikacyjnej przez Sąd odbywa się jedynie na płaszczyźnie formalnej. Sąd kontrolując legalność decyzji Ministra nie jest uprawniony do merytorycznego badania np. zasadności zastosowanej przez poszczególnych członków komisji punktacji. Może jednak oceniać prawidłowość powołania komisji, liczenia punktów, składania podpisów jej członków, zapewnienia udziału ekspertów zgodnie z kwalifikacjami nauczyciela, etc. Zatem sprawdza, czy zaprezentowane przez komisję stanowisko, jako jeden z warunków uzyskania stopnia awansu zawodowego nauczyciela dyplomowanego, nie jest obarczone wadą formalną, która z kolei mogłaby podważać trafność rozstrzygnięcia Ministra. Podnoszony przez J. M. problem doboru składu komisji kwalifikacyjnej i powołania jej w takim kształcie, w jakim została powołana, wedle tego, co zostało przedstawione powyżej, podlegał zatem kontroli Sądu.