Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora Oddziału Rejonowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w Warszawie w przedmiocie przydziału kwatery stałej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janina Antosiewicz, Sędziowie NSA Grażyna Pawlos - Janusz (spr.), Leszek Włoskiewicz, Protokolant Kamil Wertyński, po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. M. - W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 marca 2005 r. sygn. akt I SA/Wa 694/04 w sprawie ze skargi M. M.- W. na decyzję Dyrektora Oddziału Rejonowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w Warszawie z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie przydziału kwatery stałej 1) oddala skargę kasacyjną 2) przyznaje adw. T. S. od Skarbu Państwa z tytułu pomocy prawnej udzielonej z urzędu kwotę 219,60 (dwieście dziewiętnaście 60/100)zł. obejmującą stawkę podatku od towarów i usług.

Uzasadnienie strona 1/5

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 23 marca 2005 r., sygn. II SA/Wa 694/04 oddalił skargę M. M.-W. na decyzję Dyrektora Oddziału Rejonowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w Warszawie z dnia [...] Nr [...] umarzająca postępowanie z wniosku o przydział osobnej kwatery stałej w Warszawie w ramach zamiany.

W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji wyjaśnił, że w świetle ustaleń zaskarżonej decyzji M. M. jest wdową po żołnierzu i zajmuje osobną kwaterę stałą w S. przy ul. Ż. i W. [...]. Jej wniosek o przydział osobnej kwatery stałej w W. w ramach zamiany nie mógł być przez organy administracji uwzględniony w świetle obecnie obowiązujących przepisów.

Uprzednio obowiązująca ustawa z dnia 20 maja 1976 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych (Dz. U. z 1992 r. Nr 5, poz. 19 ze zm.) w art. 13 dopuszczała możliwość ubiegania się przez emerytów i rencistów wojskowych o przydział kwatery w wybranej miejscowości, o ile wojskowy organ kwaterunkowy dysponował w tej miejscowości lokalami mieszkalnymi. Przepis ten utracił moc z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych R.P. Nie obowiązuje także rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 27 maja 1996 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych R.P. (Dz. U. Nr 65, poz. 320), które w § 13 ust. 3 przewidywało możliwość złożenia przez emeryta lub rencistę wojskowego wniosku o przydział kwatery w obranym miejscu zamieszkania.

Obecnie obowiązująca ustawa z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych R.P. (Dz. U. Nr 42, poz. 368 ze zm.) nie zawiera odpowiednika powołanego wyżej art. 13 ustawy z 1976 r. Nie ma w związku z tym przepisu pozwalającego na uwzględnienie wniosku skarżącej.

Zgodnie z art. 105 § 1 kpa, gdy postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe, organ administracji wydaje decyzję o umorzeniu postępowania. Umorzenie postępowania zamyka drogę do konkretyzacji praw

Sygn. akt I OSK 942/05 i kończy postępowanie w określonej instancji administracyjnej, stanowiąc załatwienie sprawy w "inny sposób" w rozumieniu art. 104 § 2 kpa.

Przyczyną bezprzedmiotowości w niniejszej sprawie jest zmiana stanu prawnego - po złożeniu przez skarżącą w 1984 r. wniosku o zamianę kwatery - która nie pozwala na merytoryczne rozstrzygnięcie sprawy. Tym samym żądanie skarżącej nie dotyczy sprawy podlegającej rozstrzygnięciu co do istoty przez organ administracji, i postępowanie wszczęte takim żądaniem, jako bezprzedmiotowe, powinno ulec umorzeniu (por. wyrok NSA z dnia 25 stycznia 1990 r. sygn. II SA 1240/89 - ONSA 1990, z. 1, poz. 16).

W rozpatrywanej sprawie organy prawidłowo ustaliły, że w toku postępowania doszło do takiej zmiany stanu prawnego, która powoduje brak podstaw prawnych i faktycznych do merytorycznego rozpatrzenia sprawy i skutkuje umorzeniem postępowania administracyjnego (por. wyrok NSA z dnia 18 kwietnia 1995 r. sygn. SA/Łd 2424/94 - ONSA 1996, z. 2, poz. 80).

Skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniosła M. M. zarzucając zaskarżonemu wyrokowi:

Strona 1/5