Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Izabella Kulig-Maciszewska Sędziowie Elżbieta Stebnicka (spr.) NSA Mirosława Włodarczak - Siuda Protokolant Edyta Pawlak po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 10 lutego 2006 r. sygn. akt II SA/Po 142/05 w sprawie ze skargi I. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu.
UZASADNIENIE:
Decyzją z dnia [...] Burmistrz Miasta i Gminy [...] ustalił dla I. S. - właściciela nieruchomości położonej w [...] oznaczonej w ewidencji gruntów obręb [...] ark. 26 działka nr 3129/28 - opłatę adiacencką w wysokości 129.911,00 zł. Opłata ta została nałożona w związku ze wzrostem wartości nieruchomości w wyniku przeprowadzonego podziału, a jej wysokość ustalono stosownie do uchwały Nr XIII/69/2003 Rady Miejskiej z dnia 27 sierpnia 2003 r. Od powyższej decyzji I. S. wniósł odwołanie podnosząc w nim, że opłatę adiacencką wymierzono w oparciu o przepisy prawa nieobowiązujące w dacie złożenia wniosku o podział nieruchomości, że nie zawiadomiono go o wszczęciu postępowania, a ponadto, że zaskarżona decyzja zawierała wadliwe pouczenie o sposobie odwołania oraz nie wskazywała przyczyn rozstrzygnięcia.
Decyzją z dnia [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Miasta i Gminy [...], z tym, że podało prawidłowy numer działki - 3129/18. Kolegium stwierdziło, iż wskazane w odwołaniu zarzuty nie zasługują na uwzględnienie. Decyzję tę I. S. zaskarżył do sądu administracyjnego. W skardze podniósł zarzuty identyczne jak w odwołaniu.
Wyrokiem z dnia 10 lutego 2006 r., sygn. akt II SA/Po 142/05 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję ją poprzedzającą, zasądził od Samorządowego Kolegium Odwoławczego zwrot kosztów postępowania sądowego oraz określił, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana. Sąd pierwszej instancji podzielił argumentację skarżącego, iż w czasie gdy dokonywany był podział nieruchomości należącej do skarżącego brak było uchwały rady gminy o ustaleniu wysokości stawki procentowej opłaty adiacenckiej. Podkreślił, iż stosownie do treści art. 98a ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami - w brzmieniu obowiązującym w dniu wydania zaskarżonej decyzji - wymierzenie opłaty adiacenckiej w związku ze wzrostem wartości nieruchomości w wyniku jej podziału uzależnione było od uprzedniego, przed dokonaniem podziału, ustalenia przez radę gminy w drodze uchwały stawki procentowej tej opłaty. Warunek istnienia wskazanej uchwały w czasie dokonywania podziału nieruchomości zdaniem Sądu jest zgodny z konstytucyjnymi standardami państwa prawnego i zapewnia równe traktowanie podmiotów będących w takiej samej sytuacji. Pozwala on bowiem obywatelom na podejmowanie decyzji o dokonaniu podziału z pełną wiedzą co do wysokości ewentualnej opłaty adiacenckiej. W rozpoznawanej sprawie podział został dokonany decyzją Burmistrza Miasta i Gminy [...] z dnia 27 grudnia 2001 r., natomiast uchwałę Rady Miejskiej w [...] w sprawie ustalenia wysokości stawki procentowej opłaty adiacenckiej podjęto w dniu 27 sierpnia 2003 r., a zatem dopiero po upływie prawie 2 lat, co - jak uznał Sąd - przesądza o wadliwości zaskarżonej decyzji.