Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji 1/
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Barbara Adamiak Sędziowie sędzia NSA Anna Łukaszewska-Macioch (spr.) sędzia del. WSA Marzenna Linska-Wawrzon Protokolant st. sekretarz sądowy Urszula Radziuk po rozpoznaniu w dniu 26 października 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej W. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 stycznia 2010 r. sygn. akt I SA/Wa 1742/09 w sprawie ze skargi W. S. na decyzję Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia (...) lipca 2009 r. nr (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji 1/ oddala skargę kasacyjną ; 2/ zasądza od W. S. na rzecz Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego kwotę 180 ( sto osiemdziesiąt ) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6142 Szkoły wyższe niepaństwowe, w tym  zawodowe
Inne orzeczenia z hasłem:
Oświata
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Edukacji i Nauki
Uzasadnienie strona 1/7

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 15 stycznia 2010 r. sygn. akt I SA/Wa 1742/09 oddalił skargę W. S. na decyzję Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia (...) lipca 2009 r. nr (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.

W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne sprawy:

S. P. - W. S. S. S. w P., dalej zwana także "uczelnią", została utworzona na mocy decyzji Ministra Edukacji Narodowej z dnia (...) czerwca 1993 r. (...). Pozwolenie na utworzenie uczelni zostało udzielone łącznie U. P.-S. oraz skarżącemu jako założycielom. Decyzją z dnia (...) października 1993 r. nr (...) Minister Edukacji Narodowej zatwierdził statut uczelni.

Pismem z dnia 29 kwietnia 2008 r. W. S. wystąpił o stwierdzenie nieważności decyzji Ministra Edukacji Narodowej z dnia (...) października 1993 r. podnosząc, że została ona wydana z rażącym naruszeniem art. 18 ust. 3 w związku z art. 18 ust. 1 i art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385 ze zm.), dalej "ustawa o szkolnictwie wyższym", polegającym na zatwierdzeniu statutu, pomimo jego niezgodności z prawem - nadaniu go uczelni tylko przez jednego z założycieli, podczas gdy stosownie do art. 16 ust. 2 powołanej ustawy, pierwszy statut nadaje uczelni niepaństwowej na okres jednego roku jej założyciel. Zatwierdzony przez Ministra statut na podstawie art. 18 ust. 3 został nadany przez osobę nieuprawnioną U. P.-S. z całkowitym pominięciem wnioskodawcy jako drugiego założyciela uczelni.

Decyzją z dnia (...) kwietnia 2009 r. nr (...) Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego odmówił stwierdzenia nieważności decyzji z dnia (...) października 1993 r. W uzasadnieniu organ wskazał, że zakwestionowana decyzja nie jest dotknięta wadą rażącego naruszenia prawa z uwagi na brak oczywistej i bezspornej sprzeczności pomiędzy tą decyzją a przepisami prawa. Organ powołał się ponadto na wątpliwości co do interpretacji przepisów ustawy o szkolnictwie wyższym posługujących się terminem "założyciel", w tym regulujących nadanie uczelni statutu podkreślając, iż z uwagi na niejednoznaczność przepisów skutkującą możliwością różnej ich interpretacji, wskazane przez stronę naruszenia nie mogą być uznane za rażące. Minister wskazał, że ustawa nie wymaga łącznego działania wszystkich założycieli, dlatego też za możliwe wydaje się przyjęcie stanowiska, zgodnie z którym w przypadku gdy pozwolenie na utworzenie uczelni uzyskały - tak jak w niniejszej sprawie - dwie osoby, czynności należące zgodnie z ustawą i statutem do założyciela, w tym nadanie statutu, mogą być wykonywane przez każdego z założycieli osobno.

We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy wnioskodawca podniósł, że pozwolenie na utworzenie uczelni zostało udzielone dwóm osobom fizycznym, a zatem wszelkie działania, do których uprawniony jest założyciel, powinny być podejmowane łącznie przez obie te osoby. Tak też powinno być w przypadku nadania statutu. Choć wprawdzie U. P.-S., wnosząc o zatwierdzenie statutu, wskazywała, że działa w imieniu założyciela, to jednak nie przedstawiła stosownego pełnomocnictwa. Na wskazaną okoliczność, zdaniem wnioskodawcy, nie ma wpływu fakt, że założyciele uczelni pozostawali w związku małżeńskim. Przepisy ustawy z dnia 12 września 1990 r. wyraźnie stanowiły, że statut nadaje założyciel. W związku z tym nie może budzić wątpliwości fakt, że w przypadku gdy założycielami są dwie osoby, to statut musi być nadany przez obie osoby działające łącznie. W tej sytuacji twierdzenie Ministra, że statut może być nadany tylko przez jednego z założycieli, jest błędne.

Strona 1/7
Inne orzeczenia o symbolu:
6142 Szkoły wyższe niepaństwowe, w tym  zawodowe
Inne orzeczenia z hasłem:
Oświata
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Edukacji i Nauki