Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska (spr.) Sędziowie NSA Małgorzata Pocztarek Tomasz Zbrojewski Protokolant Magdalena Cieślak po rozpoznaniu w dniu 3 lipca 2008r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Zakładu Inwestycji [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 27 września 2007 sygn. akt II SA/Bk 523/07 w sprawie ze skargi Zakładu Inwestycji [...] na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Białymstoku 2. zasądza od Wojewody [...] na rzecz Zakładu Inwestycji [...] w W. kwotę 530 (słownie: pięćset trzydzieści ) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku wyrokiem z dnia 27 września 2007 r. oddalił skargę Zakładu Inwestycji [...] na decyzję Wojewody P. z dnia [...] w przedmiocie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości.
W uzasadnieniu wyroku przedstawiono następujący stan faktyczny sprawy.
Starosta S. decyzją z dnia [...] ograniczył sposób korzystania z nieruchomości gruntowej, położonej w obrębie S. (gmina S.) oznaczonej jako działka nr [...] i [...] stanowiącej własność L. i G. K., przez zezwolenie Zakładowi Inwestycji [...] na założenie i przeprowadzenie przez opisaną wyżej nieruchomość odcinka sieci elektroenergetycznej według projektu zakresu przebiegu i charakterystyki technicznej uzbrojenia terenu wyprowadzonego poza granice terenu zamkniętego i podłączenia obiektu do sieci użytku publicznego. Stanowiło to załącznik do wniosku o zatwierdzenie lokalizacji inwestycji oraz do wniosku o zatwierdzenie projektu budowlanego i o pozwolenie na budowę, które to rozwiązanie zostało pozytywnie zaopiniowane przez Starostę S.. Decyzji tej ponadto nadano rygor natychmiastowej wykonalności.
Od przedmiotowej decyzji L. i G. K. złożyli odwołanie do Wojewody P. wnosząc o jej uchylenie i umorzenie postępowania, ewentualnie o uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. W uzasadnieniu odwołania wyjaśnili, że zgodnie z art. 124 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości następuje zgodnie z planem miejscowym, a w przypadku braku planu, zgodnie z decyzją o ustaleniu lokalizacji celu publicznego. Dla terenu, którego dotyczy zaskarżona decyzja brak jest ważnego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Na przedmiotowe grunty położone na terenie obrębu S., gminy S. nie została wydana decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. Nie wystąpiły, zatem przesłanki z art. 124 ustawy. Odwołujący zarzucili też nieprawidłowości w sposobie przeprowadzenia rokowań o uzyskanie zgody na wykonywanie prac, o których mowa w tym przepisie.
Wojewoda P. decyzją z dnia [...] uchylił w całości decyzję Starosty S. z dnia [...] w sprawie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości gruntowej położonej w obrębie S. stanowiącej własność L. i G. K. i przekazał sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji. W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, że zgodnie z art. 124 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami starosta wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej może ograniczyć korzystanie z nieruchomości w drodze decyzji przez udzielenie zezwolenia na zakładanie i przeprowadzenie na nieruchomości ciągów drenażowych i innych inwestycji liniowych wymienionych w tym przepisie, jeżeli właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości nie wyraża na to zgody. Ograniczenie to następuje zgodnie z planem miejscowym, a w przypadku braku planu, zgodnie z decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. Z przytoczonego przepisu wynika, że dopuszczalność ograniczenia prawa własności lub prawa użytkowania wieczystego w trybie 124 możliwa jest tylko wówczas, gdy plan miejscowy przewiduje na danej nieruchomości realizację celu publicznego lub gdy wydana została ostateczna decyzja o lokalizacji celu publicznego na danej nieruchomości (w przypadku braku planu miejscowego). W aktach sprawy, jak zauważył organ odwoławczy, brak jest takich dokumentów. Wojewoda P. podkreślił, że do wniosku o wyrażeniu zgody na lokalizację, zatwierdzenia projektu budowlanego oraz pozwolenia na budowę inwestycji celu publicznego dołączono projekt zakresu przebiegu i charakterystyki technicznej uzbrojenia terenu wyprowadzonego poza granice terenu zamkniętego i podłączenia obiektu do sieci użytku publicznego. Budowa kablowej linii elektroenergetycznej, stanowiącej przyłącze prowadzone do stacji transformatorowej, położonej na działce nr [...] w obrębie S. przez nieruchomość L. i G. K. stanowi integralny element inwestycji celu publicznego, jaką jest budowa stacji transformatorowej. Organ odwoławczy nie kwestionując powyższych ustaleń podkreślił, że nie mają one odniesienia do wymogów z art. 124 ust. 1 powołanej powyżej ustawy. W ocenie organu II instancji powstały uzasadnione wątpliwości czy istotnie wydanie decyzji o ograniczeniu korzystania z nieruchomości stanowiących własność małżonków Kuczyńskich było dopuszczalne. W przypadku bowiem ustalenia, iż istnieje podstawa do wydania decyzji o ograniczeniu korzystania z nieruchomości w postaci planu miejscowego przewidującego na niej realizację celu publicznego lub ostatecznej decyzji o lokalizacji celu publicznego na danej nieruchomości wskazanym byłoby ponowne przeprowadzenie rokowań, o których mowa w art. 124 ust. 3 przedmiotowej ustawy.