Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Monika Nowicka Sędziowie: sędzia NSA Zygmunt Zgierski sędzia del. WSA Anna Wesołowska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 27 stycznia 2021 r., sygn. akt II SA/Łd 410/20 w sprawie ze skargi [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] marca 2020 roku nr [...] w przedmiocie odmowy prawa do świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę kasacyjną
Wyrokiem z 27 stycznia 2021 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi po rozpoznaniu skargi wniesionej przez [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] (Kolegium) z dnia [...] marca 2020 roku w przedmiocie odmowy prawa do świadczenia pielęgnacyjnego uchylił zaskarżoną decyzję.
Wyrok wydany został w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:
Decyzją z 24 marca 2020 r Kolegium utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta [...] z [...] lutego 2020 r. o odmowie przyznania [...] świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad [...].
Jako podstawę prawną swojego rozstrzygnięcia Kolegium wskazało art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 2 pkt 2, art. 3 pkt 21, art. 17 ust. 1 pkt 1 i ust. 5 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 111 ze zm., dalej : "u.ś.r.").
Jako podstawę faktyczną swojego rozstrzygnięcia Kolegium wskazało okoliczność, że [...] (Skarżąca) ma ustalone prawo do emerytury, co potwierdza decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w [...] z [...] grudnia 2019 r.
Kolegium ustaliło również, że Skarżąca wystąpiła o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego na córkę, [...], dołączając do wniosku orzeczenie Miejskiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w [...] z [...] grudnia 2012 r., w treści którego wskazano, że [...] została zaliczona do znacznego stopnia niepełnosprawności na stałe i wymaga stałej, okresowej pomocy i opieki innych osób w celu pełnienia ról społecznych i samodzielnej egzystencji. Z powyższego orzeczenia wynika zarazem, że wskazany stopnień niepełnosprawności datuje się od 9 listopada 2012 r., z tym że niepełnosprawność powstała przed 16 rokiem życia. Skarżąca do akt sprawy złożyła również decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w [...] z [...] marca 2019 r., o wysokości przyznanej [...] renty socjalnej, która wynosi 1100,00 zł miesięcznie brutto. Nadto strona załączyła oświadczenie [...] z 31 stycznia 2020 r., że od grudnia 2019 r. pobiera emeryturę, a od 2018 r., jest zatrudniona w jednym zakładzie pracy.
Kolegium nie kwestionowało spełnienia przez [...] przesłanki rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności ze wskazaniem konieczności stałej lub długotrwałej opieki w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. Zakwestionowało natomiast spełnienie pozostałych przesłanek warunkujących prawo do świadczenia pielęgnacyjnego, a wynikających z treści normy zawartej w art. 17 ust. 5 lit. a u.ś.r., w której ustawodawca ustanowił przesłankę przedmiotową negatywną, od której m.in. zależy, czy osoba, o której mowa w art. 17 ust. 1 u.ś.r., otrzyma powyższe świadczenie. Przepis ten wprost wyłącza prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób wymienionych w art. 17 ust. 1 i 1a u.ś.r., w sytuacji, w której osoba sprawująca opiekę ma ustalone prawo do emerytury. Nie jest więc w takim przypadku możliwe uzyskanie, przez osobę sprawującą opiekę nad niepełnosprawną osobą, świadczenia pielęgnacyjnego.